Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

1.Dzisiaj w Kościele radujemy się uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Módlmy się wspólnie o światło i moc Ducha Świętego dla nas wszystkich, niech nas uzdalnia do mężnego wyznawania naszej wiary!

2.Rozpoczynający się tydzień będzie bogaty w święta. W poniedziałek drugi dzień Zielonych Świąt – NMP Matki kościoła, w środę Nawiedzenia NMP, w czwartek Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana i Dzień Dziecka.

3.W poniedziałek , wtorek i środę ostatnie Nabożeństwa Majowe po Mszy św. wieczornej o godz. 18.00. Od czwartku zapraszamy na Nabożeństwo Czerwcowe.

4.W poniedziałek na godz. 17:00 zapraszam do kościoła parafialnego uczniów klasy siódmej i starszych, którzy pragną rozpocząć czas przygotowania do Sakramentu Bierzmowania. Po Mszy św. adoracja Najświętszego Sakramentu z możliwością spowiedzi sakramentalnej.

5.Zapraszam członków Rad Parafialnych na spotkania. We wtorek 30 maja będzie miało miejsce spotkanie Rady Ekonomicznej Parafii, a w środę, 31 maja Rady Duszpasterskiej Parafii. Spotkania są bardzo ważne i obowiązkowe. 

6.We środę o 17:30 Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i modlitwy do świętego Józefa. Zapraszam do licznego udziału. A w godzinach 14:00 – 16:00 kolejne spotkanie w ramach Parafialnego Klubu Seniora, serdecznie zapraszam Seniorów z  całej naszej Parafii do domu św. Jakuba.

7.W tym tygodniu przypadają dni eucharystyczne:

*W pierwszy Czwartek zapraszam na Godzinę Świętą od 17:00 w kościele parafialnym. Po Mszy św. o godz. 19:00 spotkanie Parafialnego Zespołu Caritas.

*W pierwszy Piątek z posługą sakramentalną udam się do starszych i chorych Parafian od godz. 13:00, spowiedź pierwszopiątkowa 15 minut przed każdą Mszą świętą. Tego dnia śp. Ks. kanonik Kazimierz Matyja obchodziłby 60 rocznicę kapłaństwa, Msza św. na zakończenie gregorianki w jego intencji w Ciechocinie o godz. 16:00. Niech liczna obecność na tej Mszy św. będzie wyrazem wdzięczności za jego kapłańską posługę w naszej Parafii.

*W pierwszą Sobotę o godz. 11:00 uroczysta msza jubileuszowa sprawowana pod przewodnictwem ks. Janusza Pawlaka z okazji jego 25 rocznicy święceń. Serdecznie zapraszam na spotkanie eucharystyczne w kościele jak i po Mszy w domu św. Jakuba. Będzie okazja spotkać się z jubilatem osobiście i złożyć życzenia. Kolekta przeznaczona na potrzeby ks. Janusza. Zachęcam Gospodynie do przygotowania ciast a Caritas do przygotowania stołów, herbaty i kawy.

8.W następną niedzielę, 4 czerwca, obchodzić będziemy XVI Święto Dziękczynienia, które w tym roku przebiegać będzie pod hasłem: „Dziękujemy za czyniących pokój”. Z tej okazji we wszystkich parafiach przeprowadzana będzie zbiórka ofiar do puszek na dokończenie budowy Świątyni Opatrzności Bożej – Wotum Narodu. O przeprowadzenie zbiórki proszę nasz Caritas a za ofiarność na ten cel już dziś składam serdeczne Bóg zapłać.

9.Już 8 czerwca Uroczystość Bożego Ciała, tego roku nasze świętowanie rozpoczniemy Mszą św. w Parku sołectwa Ciechocin przy ul. Dębowej skąd po uroczystej Eucharystii, wyruszy procesja do Ołtarzy. O przygotowanie miejsca na Uroczystą Mszę św. proszę Radnych Parafii i Strażaków. Natomiast przygotowanie ołtarzy proszę:

• Ołtarz - 1 - na początku wsi po stronie Państwa Jażdżewskich - rodziny z ul. Dębowej i bloki z ul. Głównej.

• Ołtarz - 2 - Przy kaplicy Bożej Męki - rodziny Ostrowitego ul. Lichnowska.

• Ołtarz - 3 - Przy straży - rodziny OSP Ciechocin i mieszkańcy wioski.

• Ołtarz - 4 - Przy świetlicy, koło pomnika św. Jana Pawła II - rodziny wsi Nowe Ostrowite.

10.Wszystkim solenizantom i jubilatom życzę Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Zbawiciela.

11.Za wszelkie dobro dziękuję. Za wrażliwość serca i wszelkie ofiary niech dobry Bóg wynagradza swoim błogosławieństwem.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#36 Komunia w modlitwie, w życiu i w Eucharystii

W ostatniej katechezie dowiedzieliśmy się, że zjednoczenie jakie dokonuje się z Jezusem w Komunii Świętej wypływa i prowadzi do zjednoczenia się z Bogiem w modlitwie i codzienności. Te trzy sposoby jednoczenia się z Jezusem (modlitwa, codzienność i Eucharystia) są jak naczynia połączone – jedno wynika z drugiego i do niego prowadzi. Przyjrzyjmy się dziś bliżej każdemu z tych sposobów jednoczenia się z Bogiem, by lepiej przeżywać i Mszę świętą, nasze życie i modlitwę osobistą.

Pierwszym sposobem jednoczenia się z Bogiem jest modlitwa. Jest to czas, w którym Bóg działa w naszych sercach i upodabnia nas do siebie. Wielu z nas chciałoby się dobrze modlić, ale nie bardzo wie jak to robić. Zastanawia się, czy jego modlitwa jest dobra, miła Bogu. Na szczęście skuteczność modlitwy nie tyle zależy od nas, ale od Boga. Katechizm Kościoła Katolickiego poucza, że modlitwa jest w pierwszej kolejności inicjatywą i działaniem Boga, które dokonuje się z naszą niewielką pomocą, a nie odwrotnie (zob. KKK 2659-2661). Oznacza to, że na modlitwie nie tyle ważne jest, co my robimy, ale co Bóg robi dla nas. Jakie to pocieszające, że w modlitwie działa przede wszystkim Bóg, a my mamy jedynie stworzyć Bogu okazję do działania i skupić się na Nim! To oznacza, że dobrze może się modlić każdy z nas, i że nawet rozproszenia na modlitwie nie muszą oznaczać, że modlitwa jest zła.

Kiedy dajemy Bogu przystęp do swojego serca, On wtedy działa i jednoczy się z nami. Obojętnie jaką modlitwą się modlimy, czy jest to różaniec, koronka, czy Słowo Boże, Bóg pracuje wtedy nad naszym sercem i powoli, stopniowo upodabnia nas do siebie. „Kto z kim przestaje, takim się staje”, mawiamy. I to się dzieje na modlitwie, zwłaszcza gdy słuchamy Słowa Bożego. Kiedy codziennie dasz Bogu choćby 15 minut, słuchasz tego, co Bóg mówi o sobie, o tobie, o twoim życiu i po prostu przebywasz z Nim, zaczynasz myśleć jak On, patrzeć na wszystko jak On, reagować jak On.

Na potwierdzenie tego, co daje codzienne słuchanie Słowa Bożego, Jezus mówi do Apostołów: „wy już jesteście czyści, dzięki Słowu, które wypowiedziałem do was” (J 15, 3). Jeśli chcesz doświadczyć jak modlitwa oczyszcza i jednoczy, daj sobie miesiąc, spotykaj się z Bogiem w Jego Słowie przez kilkanaście minut dziennie, a przekonasz się, jak przez to dawanie dostępu do twojego serca Bóg będzie w tobie pracował i poprawi się twoja czystość, świętość, bliskość z Nim.

Drugim sposobem jednoczenia się z Jezusem jest nasza codzienność. Czymś dziwnym byłoby, gdybyśmy na modlitwie mówili Bogu, że chcemy być z Nim blisko, a potem w życiu robili co innego. Ponieważ niestety może nam się to zdarzyć, święty Jan uwrażliwia nas, abyśmy „nie miłowali tylko słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (1 J 3, 18).

Codzienność będzie nam dostarczała wielu okazji, aby jednoczyć się z Jezusem w naszych czynach. Gdy np. ktoś ci „zajdzie za skórę”, obmówi lub zrobi inną krzywdę, będziesz miał do wyboru: zrobić jak Jezus (przebaczyć) lub zrobić coś po swojemu. Gdy postąpisz jak Jezus, nawet jeśli po ludzku na tym stracisz, doświadczysz zjednoczenia z Nim w codzienności. Doświadczysz mocy wiary.

Szczególnym rodzajem zjednoczenia się z Jezusem w codzienności jest nasze cierpienie. Jest to bardzo trudny rodzaj zjednoczenia, ale niezwykle łączący z naszym Zbawicielem. Łączymy się wtedy z Nim, nie tylko w modlitwie, ale też i przez krzyż. Można przeżywać swoje cierpienie po pogańsku – cierpieć i narzekać, a można po chrześcijańsku – łączyć je z Jezusem i mówić: „Panie, jest mi ciężko, cierpię, ale łączę to z Twoim krzyżem”. Ten, kto jest złączony z Jezusem w cierpieniu i w śmierci, będzie złączony z Nim również w chwale i zmartwychwstaniu.

Najskuteczniejszym sposobem zjednoczenia się z Jezusem jest Eucharystia. W Komunii świętej Bóg przychodzi i łączy się z nami już nie tylko duchowo, ale i fizycznie (prawdziwie, realnie, substancjalnie). Żywy Bóg mieszka w tobie, a ty w Nim. I co jest niezwykłe – to zjednoczenie trwa aż do kolejnej Komunii świętej, chyba, że sami, przez grzech, wyrzucimy Boga z naszych serc. Doświadczyła tego siostra Faustyna. W swoim dzienniczku zapisała:

„Czuję nieraz po Komunii świętej obecność Bożą w szczególny sposób, odczuwalny. Czuję, że jest Bóg w sercu moim. I to, że czuję tego Boga w duszy, nie przeszkadza mi nic do spełnienia obowiązków; nawet wtenczas, kiedy załatwiam najważniejsze sprawy, wymagające uwagi, nie tracę obecności Boga w duszy i jestem z Nim ściśle złączona. Z Nim idę do pracy, z Nim idę na rekreację, z Nim cierpię, z Nim się cieszę, żyję w Nim, a On we mnie. Nigdy nie jestem sama, bo On mi jest stałym towarzyszem, On mi jest przytomnym w każdym momencie. Zażyłość nasza jest ścisła przez połączenie krwi i życia” (Dz 318).

Kiedy więc jesteś złączony z Bogiem, nie jesteś sam. Masz dostęp do całego Jego życia, do Jego miłości, przyjaźni, darów. Zastanów się dziś, ile czasu poświęcasz na spotykanie się z Jezusem wcodzienności oraz na rozmowę z Nim, czyli modlitwę. Im bardziej nauczysz się żyć z Jezusem w codzienności, tym lepiej przeżyjesz Eucharystię, a zwłaszcza Komunię świętą. Im owocniej przeżyjesz Komunię świętą, tym lepiej będziesz się modlił i jednoczył z Jezusem w życiu.

1.Dzisiaj obchodzimy Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. W przyszłą niedzielę, 28 maja będziemy obchodzić Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, ostatni dzień okresu wielkanocnego.

2.W kalendarzu liturgicznym wspominamy: 

*dzisiaj - św. Jana Nepomucena, prezbitera i Męczennika;

*w poniedziałek - św. Rity z Cascii, zakonnicy

*w środę - Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych. W tym dniu przypada  Dzień modlitw za Kościół w Chinach. Msza św. wyjątkowo tylko o godz. 8:00.

*w piątek - św. Filipa Nereusza, prezbitera.

3.W nadchodzącym tygodniu w piątek, 26 maja będziemy obchodzili Dzień Matki. Z tej okazji wszystkim Mamom chcemy przekazać słowa uznania, szacunku i wdzięczności, pamiętając, jak wiele w rodzinach od matki zależy. Każdy z nas z pewnością osobiście w tym dniu zwróci się do swojej matki z gestem wdzięczności za trud przez nią podejmowany, a z modlitwą w stronę matek, które są już po drugiej stronie życia. Serdecznie zapraszam na modlitwę w intencji mam do kościoła parafialnego na 18:00.

4.Serdeczne Bóg zapłać za ofiary na tacę inwestycyjną z minionej niedzieli. Przy okazji zbiórki na sprzątanie kościoła Radni Parafii informowali o dobrowolnej dodatkowej zbiórce na Parafialny feretron oraz jubileusz ks. Janusza Pawlaka. Jubilat odprawi u nas Mszę św. w naszym kościele parafialnym 3 czerwca o 11:00. Chcemy Ks. Jubilata ugościć i obdarować prezentem od Parafii. To są sprawy służące całej społeczności Parafii. Proszę radnych o przeprowadzenie zatem tej zbiórki wśród wiernych na wyżej wymienione cele. A za ofiarność w tych trudnych dla nas wszystkich czasach składam serdeczne Bóg zapłać.

5.Informuję, że w przyszłym tygodniu we wtorek 30 maja będzie miało miejsce spotkanie Rady Ekonomicznej Parafii, a w środę, 31 maja Rady Duszpasterskiej Parafii.

6.Przez kolejne majowe dni razem z Maryją trwamy na modlitwie podczas nabożeństwa majowego, które celebrujemy w naszym kościele po Mszy Św. parafialnej.

7.Wszystkim solenizantom i jubilatom życzę Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Zbawiciela.

8.Za wszelkie dobro dziękuję. Za wrażliwość serca i wszelkie ofiary niech dobry Bóg wynagradza swoim błogosławieństwem.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#35 Komunia radości i problemów.

Wielu z nas myśli sobie, że aby modlitwa była „lepsza”, „skuteczniejsza”, trzeba zrobić coś szczególnego, nadzwyczajnego albo pojechać w jakieś miejsce, gdzie Bóg „lepiej” wysłuchuje naszych próśb. Takie myślenie graniczy niemal z magią i nie ma nic wspólnego z nauką Ewangelii, która pokazuje nam, że sekretem skutecznej modlitwy jest zjednoczenie, czyli komunia z Jezusem. On sam mówi: „Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami” (J 15, 8).

Skoro bycie zjednoczonym jest tak ważne, zastanówmy się dziś, na czym polega trwanie w Jezusie i jak można się z Nim jednoczyć. Natomiast za tydzień dowiemy się jakie są skutki tego zjednoczenia.

Sam Jezus przybliża nam zjednoczenie z Bogiem przez obraz winnego krzewu. Tak, jak poszczególne gałązki są wszczepione w krzew, tak i my mamy być zjednoczeni z Bogiem i trwać w Nim. „TRWAĆ” (gr.menein) jest jednym z ulubionych słówek św. Jana, które można przetłumaczyć również jako przebywać, mieszkać, być, żyć. Trwać w Jezusie, to znaczy mieszkać z Nim, a mieszkać można na kilka różnych sposobów. O który z nich chodzi dziś Jezusowi?

Nie jest to zjednoczenie na zasadzie współlokatora na stancji, gdzie każdy ma swój pokoik, a relacje pomiędzy mieszkańcami są luźne. W takim wypadku każdy z nas, ja i Jezus, mamy swoje pokoiki, czyli życie. Czasem spotykamy się na korytarzu, czyli w kościele. Kulturalnie i grzecznie wymienimy się serdecznościami, a po tym wracamy do swojego życia. Czy to jest komunia z Jezusem? Raczej nie. Jest to po prostu grzeczne mieszkanie obok siebie.

Można też wynajmować od kogoś mieszkanie. Właściciel raz na jakiś czas przychodzi do mieszkania, żeby sprawdzić, czy wszystko w porządku, wykonać jakieś bieżące remonty i pobrać czynsz. Niby dom jest mój, ale jednak pełne prawo ma do niego właściciel, który gdy narozrabiam lub nie zapłacę, może mnie z niego wyrzucić. Nie czuję się jak domownik, a wizytę właściciela traktuję jako przymus i obowiązek.

W taki sposób również można wyobrażać sobie komunię z Jezusem. Gdy jestem grzeczny i regularnie płacę (modlę się, jestem dobrym człowiekiem), dostaję w nagrodę „komunię”. Zapłaciłem to należy mi się! Coś jak umowa - zlecenie na jeden raz. Komunia nie jest wtedy jakąś głębszą relacją, tylko chwilą spotkania z Właścicielem mojego życia, gdy czegoś potrzeba któremuś z nas (remont, zapłata, usterka...). Na co dzień Gospodarz nie jest zbyt mile widziany, ale ponieważ nie stać mnie na inne mieszkanie (życie), gdy już przyjdzie, trzeba Go ugościć i na chwilę przyjąć do siebie. Lepiej z Nim żyć w zgodzie, bo to w końcu Właściciel.

Komunia z Jezusem to po prostu wspólne życie z Nim. Ty dzielisz z Nim CAŁE swoje życie i On dzieli z tobą CAŁE swoje życie. On jako domownik może wejść wszędzie, w każdej chwili, do każdego pokoju w Twoim życiu. Może coś pozmieniać, poprzestawiać, bo jest DOMOWNIKIEM. Może mieszkać i być u Ciebie, bo jest Twoim domownikiem, a nie przelotnym gościem.

Tak samo swobodnie możesz czuć się ty wchodząc w życie TRÓJCY ŚWIĘTEJ. Możesz tam wejść i po prostu być, poznawać, rozmawiać, cieszyć się Bogiem. „Dom Boga” (Trójca Święta) jest twoim domem. To, co należy do Boga jest również twoje. Czegoś ci potrzeba? Jakiegoś daru Ducha Świętego, jakiejś łaski? Proszę bardzo, wchodzisz i bierzesz, bo skoro żyjesz z Bogiem w jedności, znacie się, dbacie o siebie, wiesz co leży na której półce i wiesz, że jest to dla ciebie.

Skoro już wiemy, że sekretem zawsze skutecznej modlitwy jest takie zjednoczenie z Nim, że w Jego sercu czujesz się jak u siebie w domu i bierzesz z Niego wszystko, co jest ci potrzebne, zastanówmy się teraz, w jaki sposób możemy się z Nim jednoczyć. Intuicja nam podpowiada, że skoro to zjednoczenie ma trwać cały czas, to znaczy, że ma obejmować najważniejsze sfery naszego życia: modlitwę, codzienność i sakramenty.

Te trzy sposoby jednoczenia się z Jezusem (Eucharystia, modlitwa osobista i codzienne życie) są jak naczynia połączone – jedno wynika z drugiego i do niego prowadzi. Dobra modlitwa osobista będzie prowadziła cię do naśladowania Jezusa w codzienności i do Eucharystii. Eucharystia natomiast będzie karmiła twoją modlitwę codzienną i dawała ci siły w codzienności, abyś w swoich myślach, konkretnych uczynkach i postawach jednoczył się z Jezusem.

Zastanów się dziś, w którym obszarze twojego życia najmniej jednoczysz się z Jezusem i poproś Go dziś przyjmując Komunię świętą, aby to sakramentalne zjednoczenie skutecznie pomogło Ci w jednoczeniu się z Jezusem na modlitwie osobistej oraz w codzienności.

Na dzisiejszym spotkaniu (17 maja) Parafialnego Klubu Seniora ćwiczyliśmy spostrzegawczość, koncentrację uwagi oraz rozwiązywaliśmy szarady językowe i matematyczne. Na każde spotkanie nasz Parafialny Zespół Caritas dokłada wszelkich starań, aby Seniorzy spędzali czas w sposób ciekawy i w serdecznej, życzliwej atmosferze. Spotykamy się co drugą środę. Serdecznie zapraszamy 😇

W poniedziałek, wtorek i środę VI tygodnia wielkanocnego przypadają Dni Modlitw o Urodzaje. Kościół modli się o błogosławieństwo dla każdej ludzkiej pracy. Noszą one nazwę Dni Krzyżowych, ponieważ procesje błagalne tych dni kierują się do przydrożnych krzyży. W poniedziałek, 15 maja i następne dni zawsze o godz. 18:00, wierni gromadzili się na Mszy św., by po niej ruszyć w procesji do przydrożnych krzyży z modlitwą. Niech dobry Bóg nam błogosławi.
Dni Krzyżowe w polskiej obrzędowości religijnej

Od poniedziałku do środy, przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzone są Dni Krzyżowe. To dni błagalnej modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych.

Od wieków w trosce o dobre plony rolnicy wykorzystywali nie tylko posiadaną wiedzę niezbędną do uprawiania roli, przekazywaną z pokolenia na pokolenie, ale prace w gospodarstwie i w polu łączono również z modlitwą powierzając je opiece Boga. Na wiosnę prośby w tych intencjach zanoszono przede wszystkim w Dni Krzyżowe, obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed Wniebowstąpieniem Pańskim, oraz w patronalny dzień św. Marka, w którym z każdego kościoła parafialnego wychodziła błagalna procesja do krzyży przydrożnych i kapliczek położonych wśród pól. Do XX wieku w tym okresie obowiązywał post.

Obchód Dni Krzyżowych zapoczątkował w Galii około 470 roku biskup diecezji Vienne – Mamert, w związku z klęskami nieurodzaju, trzęsieniami ziemi i wojnami. Od IX wieku podczas procesji śpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. W średniowieczu oprócz ludności wiejskiej brali w nich udział także królowie, magnaci i władze danego miasta – wszyscy zazwyczaj w strojach pokutnych. Obecnie nazywane są dniami modlitw o dobre urodzaje i za kraje głodujące. W poniedziałek odprawia się nabożeństwo „w okresie zasiewów”, we wtorek – „o uświęcenie pracy ludzkiej” i we środę – „za głodujących”. Poleca się też organizować procesje błagalne.

Procesje w Dni Krzyżowe należały do jednych z najważniejszych obrzędów w dorocznej religijności ludowej. Przypadały w okresie wiosennym, a więc w czasie, kiedy zboże zaczynało wzrastać. W trosce o dobre plony rolnicy udawali się do kościoła, by prosić Boga o urodzaj oraz ochronę obsianych i uprawianych pól.

Z Dniami Krzyżowymi są związane pewne wierzenia ludowe. Na Kaszubach istniało przekonanie, że w te dni nie powinno pracować się w polu i sadzić roślin, a szczególnie ziemniaków: „Kto by sadził kartofle we świntego Marka, to ino zbiere miarka, bo mu Pon Bóg w tyn dziń nie pobłogosławi”. Niedostosowanie się do tych zakazów nie wróżyło dobrych plonów. Z kolei po tym okresie ̨następowały dogodne warunki do siania fasoli, grochu i ogórków. Rolnicy z Luzina, Barłomina, Starej Huty wspominają, jak w dniu św. Marka przynosili do kościoła na nabożeństwo małe woreczki z ziarnem, które po poświęceniu mieszano ze zbożem przeznaczonym na wiosenne siewy. Ponadto dzień św. Marka w ludowej tradycji był dniem przewidywania pogody na całe lato, co się wiązało także z plonami, stąd przysłowia: „Chodzisz na Marka bez koszuli, w maju kożuchem się otulisz”, „Deszcz w Święty Marek, to ziemia w lecie jak skwarek”, „Jeśli na Święty Marek deszcz idzie, to i na kamieniu owies, wzejdzie”, „Kiedy Marek przypieka, człek jeszcze na ziąb ponarzeka” czy „Na Marka dogrzewa, zwykle potem ulewa”.

Źródła:

1. Kupisiński, Z.: Dni Krzyżowe w polskiej obrzędowości ludowej. Roczniki Teologiczne 2017 z. 9.
2. Lorek A.: Dni Krzyżowe. Niedziela Sosnowiecka 23/2011

Parafialny Zespół Caritas

Co to jest PZC?

PZC to grupa wolontariuszy, która w sposób systematyczny i zorganizowany jest bezpośrednio zaangażowana w działalność charytatywną w parafii. Ich zadaniem jest realizowanie inicjatyw stawianych przez Caritas Diecezji Pelplińskiej oraz zadań pojawiających się w społeczności naszej Parafii św. Jakuba Apostoła. Wolontariusze PZC angażują się przede wszystkim w służbę chorym, ubogim, samotnym i niepełnosprawnym. Celem PZC jest zaspokajanie duchowych i materialnych potrzeb parafian wypływające z ewangelicznego przykazania miłości i mające na uwadze godność każdej osoby ludzkiej.

PZC powoływany jest jako wspólna inicjatywa księdza proboszcza i osób świeckich, którzy poprzez pracę charytatywną chcieliby realizować praktycznie przykazanie miłości bliźniego. Chętni do współpracy wolontariuszy powinni zapoznać się ze statutem PZC. Strukturę PZC tworzą osoby dorosłe, czynne zawodowo i emerytowane. Ich największym atutem jest duże doświadczenie zawodowe i życiowe. By zostać wolontariuszem wystarczy udać się do ks. Tomasza, Proboszcza naszej parafii i zaoferować swoją pomoc. Może to być współpraca stała lub akcyjna, w zależności od możliwości czasowych.

Jak działa PZC?

Przewodniczącym PZC jest zawsze proboszcz parafii. On mobilizuje wspólnotę parafialną do praktykowania miłosierdzia. Razem z wolontariuszami rozpoznaje potrzeby swoich parafian i w miarę możliwości przychodzi im z pomocą. PZC, w ramach posiadanych możliwości i środków, włącza się czynnie w realizowanie inicjatyw i zadań stawianych przez Caritas diecezjalną oraz koordynuje działalność charytatywną na terenie parafii. Znając bardzo dobrze swoje środowisko lokalne, wolontariusze PZC docierają tam, gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna. Obszarem działania PZC jest teren parafii, przy której został on powołany.

Szkolenia i formacja duchowa

Członkowie PZC w poczuciu odpowiedzialności za pełnienie posługi miłosierdzia powinni troszczyć się o pogłębienie własnego życia religijnego poprzez pracę nad sobą, modlitwę, czytanie Pisma Świętego, życie sakramentalne. Pelplińska Caritas organizuje szkolenia i spotkania formacyjne dla wolontariuszy. Ich głównym celem są rozwój duchowy i rozwijanie umiejętności pomagania innym. Wszyscy wolontariusze podejmujący działalność charytatywną w PZC winni pamiętać o ewangelicznej i nadprzyrodzonej inspiracji swojego działania. To bowiem odróżnia działania PZC od innej działalności humanitarnej. Celem bowiem ostatecznej posługi Caritas jest uświęcenie drugiego człowieka oraz jego przynależność do Chrystusa.

1.Przez kolejne dni maja kroczymy z Maryją, opromienieni i radośni Paschą Jej Syna. Dziś, w szóstą niedzielę Wielkanocy, gromadzimy się wokół ołtarza, żeby to misterium paschalne mogło przemienić całe nasze życie. Przyjmowanie sakramentów świętych, zwłaszcza pełny udział w Eucharystii, wsłuchiwanie się w słowo Boże – to wszystko otwiera nas na Najwyższego, który zadziwia swoją mocą, dobrocią i bezinteresownością. Tak rodzi się nasza wiara, nadzieja i miłość – dobro, którym można i trzeba się dzielić z innymi. Właśnie w ten sposób stajemy się solą dla ziemi, nadajemy właściwy sens naszej doczesności. Serdeczne Bóg zapłać za złożone ofiary na tacę inwestycyjną.

2.Dziś uroczystość Pierwszej Komunii Świętej zachęcam do częstego i regularnego przyjmowania Pana Jezusa.

3.Jutro w poniedziałek rozpoczniemy doroczne Dni modlitw o urodzaje i za kraje głodujące. Do środy włącznie przez wstawiennictwo Maryi będziemy prosili o Boże błogosławieństwo dla ciężko pracujących na roli, o sprzyjającą pogodę dla wzrostu zasiewów i obfitych plonów, aby nikomu w naszej ojczyźnie i na całym świecie nie brakowało chleba powszedniego. Jeśli nie w inny sposób, to przynajmniej przez żarliwą modlitwę prośmy naszego Ojca w Niebie o sprawiedliwy podział plonów ziemi, aby ludzie nie umierali więcej z głodu. Procesja błagalna po Mszy św. o godz. 18:00. Co tygodniowa Adoracja Najświętszego Sakramentu ze spowiedzią wyjątkowo od 17:30.

4.We wtorek, 16 maja, przypada święto kolejnego patrona Polski, Świętego Andrzeja Boboli, kapłana i męczennika. Żył na przełomie XVI i XVII wieku i zasłynął jako gorliwy kaznodzieja i duszpasterz jezuicki. Stąd zyskał miano „łowcy dusz”. Dnia 16 maja 1657 roku został schwytany przez Kozaków. Mimo okrutnych tortur, nie wyrzekł się wiary w Jezusa Chrystusa. Jego relikwie znajdują się w kościele ojców jezuitów przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Niech ten Święty Patron będzie dla nas wzorem bezkompromisowości wiary i przywiązania do Zbawiciela, a zarazem orędownikiem w trudnym budowaniu ładu i jedności w naszej ojczyźnie i we wspólnocie narodów.

5.W czwartek, 18 maja, przypada 103. rocznica urodzin Świętego Jana Pawła II. Tego dnia podziękujmy Bożej Opatrzności za wielki dar jego długiego pontyfikatu, za przykład mocnej wiary i heroicznej miłości, jaki nam pozostawił. Wbrew wszelkim atakom na jego osobę wpatrujmy się w jego święte życie, aby na jego wzór każdego dnia, krok po kroku być bliżej Pana Boga. I jak on całkowicie zawierzmy Maryi nasze rodziny i nasze osobiste codzienne sprawy. On uczynił to w sposób wyjątkowy, powtarzając Jej synowskie: „Totus Tuus”.

6.Wszystkim, którzy w nadchodzącym tygodniu będą obchodzić swoje imieniny, urodziny, jubileusze składamy serdeczne życzenia, zdrowia duszy i ciała oraz Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Bożej na każdy dzień życia.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#34 Komunia jako lekarstwo na rany grzechu.

Jednym z wciąż mało znanych skutków przyjmowania Komunii świętej jest umocnienie człowieka w walce z grzechem. Dlatego poświęcimy dziś temu tematowi kolejną katechezę, próbując odkryć potrójną rolę Komunii świętej, która gładzi nasze grzechy lekkie, jest lekarstwem na rany grzechu i zachowuje nas od grzechów w przyszłości.

Bóg w Komunii świętej daje nam potężną moc w walce z mocami ciemności, o wiele większą odwszelkich egzorcyzmów. Aby to lepiej zrozumieć, popatrzmy na nasze grzechy z perspektywy przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. W każdy z tych wymiarów naszego życia, jeśli tylko zechcemy, może wkroczyć Jezus i oczyszczać nas z grzechów, czyniąc świętymi.

Gdy chodzi o przeszłość, Komunia ma moc gładzenia grzechów lekkich, a więc takich, które popełniliśmy z naszego roztargnienia, nie do końca świadomie i dobrowolnie oraz w rzeczach małych. Święty Tomasz z Akwinu wyjaśniał, że komunia gładzi grzechy lekkie, porównując to do naszego życia biologicznego. Mówił, że gdy tracimy siły po ciężkim dniu, wtedy odbudowujemy je przez spożycie posiłku. I dokładnie tak samo dzieje się z naszym życiem duchowym: gdy tracimy siły i zdolności do kochania Boga i bliźniego, odbudowujemy je przez spożycie „eucharystycznego posiłku”. Grzech ciężki jest natomiast śmiercią duszy i dlatego, zanim podamy posiłek, potrzeba wskrzesić człowieka w sakramencie pokuty i pojednania.

Naukę tę potwierdza modlitwa po komunii świętej, ze środy trzeciego tygodnia Wielkiego Postu. Modlimy się w niej takimi słowami: „Wszechmogący Boże, niech nas uświęci Chleb eucharystyczny, któryśmy spożyli, niech nas oczyści z wszelkich grzechów i uczyni godnymi Twoich obietnic”.

Oprócz gładzenia grzechów, które popełniliśmy w przeszłości, Komunia święta jest także lekarstwem na rany grzechu. Każdy grzech jest niczym gwóźdź, który wbija się w drewno. Nawet po wyjęciu gwoździa, pozostaje w drewnie dziura. I tak właśnie jest z każdym naszym grzechem. Nawet po przebaczeniu grzechów, czyli usunięciu ich z naszego serca, pozostają wciąż rany i grzeszne przyzwyczajenia, będące konsekwencjami naszych grzechów. Dlatego potrzebujemy przyjść do Jezusa, najlepszego lekarza, który leczy rany z naszych grzechów cudownym lekarstwem swojego własnego Ciała i swojej Przenajświętszej Krwi.

Samo imię Jezus oznacza „Bóg zbawia”, a biblijne słowo „zbawić” nie tylko oznacza uratować, czy ocalić, lecz również uzdrowić z choroby, każdej choroby, również z choroby naszego serca, czyli grzechu i jego skutków. To dlatego w każdej Mszy świętej, przed przyjęciem Komunii świętej, wypowiadamy słowa setnika z Ewangelii: „Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko Słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja”.

Tę naukę potwierdza również wiele modlitw zawartych w Mszale, gdzie o komunii świętej mówi się jako olekarstwie. Przytoczmy jedną z nich, z poniedziałku pierwszego tygodnia Wielkiego Postu: „Wszechmogący Boże, spraw, niech przyjęty przez nas Sakrament uzdrowi nasze dusze i ciała, abyśmy mogli radować się owocami łaski, która zbawia całego człowieka”.

Komunia święta nie tylko gładzi grzechy lekkie popełnione przez nas w przeszłości, nie tylko uzdrawia rany z grzechów, aby nas nie bolały i nie szkodziły tu i teraz, lecz również ma moc zachować nas od przyszłych grzechów. Jest jak witaminy i lekarstwa, które przyjmujemy, aby wzmocnić naszą odporność na choroby. Jak to działa? W katechizmie czytamy, że Eucharystia rozpala w nas miłość i dlatego zachowuje od przyszłych grzechów. Im bardziej uczestniczymy w życiu Chrystusa i pogłębiamy przyjaźń z Nim, tym trudniej jest nam zerwać więź z Nim przez grzech śmiertelny (KKK 1395). Oznacza to, że ten, kto świadomie przyjmuje Eucharystię i żyje jej owocami w swoim codziennym życiu, może nawet przez wiele lat żyć bez grzechu śmiertelnego!

Taką moc Bóg nam dał w Eucharystii, o czym świadczy modlitwa po komunii, z wtorku trzeciego tygodnia Wielkiego Postu: „Panie nasz Boże, niech udział w świętej Ofierze wleje w nas nowe życie, niech nas uwolni od winy i zapewni nam obronę”.

Eucharystia jest zatem dla nas najlepszą i najskuteczniejszą obroną przed złym duchem. Kiedy jesteśmy zjednoczeni z Bogiem, dzieje się to, co zapisał święty Paweł „jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam” (Rz 8, 31). Sami w tej walce rzeczywiście jesteśmy słabi, ale z Bogiem jesteśmy mocni i jesteśmy zwycięzcami.

Pomyśl dziś o swoich wadach, grzechach i złych skłonnościach. Zastanów się, czy nie potrzebujesz częściej przyjmować Komunii świętej, aby jej moc przemieniła cię, usuwała na bieżąco grzechy lekkie, leczyła rany spowodowane przez grzech i dawała ci siłę, do zwalczania pokus.

Wierni w Parafia św. Jakuba - Ostrowite jednoczą się w modlitwie i oddają hołd Fatimskiej Królowej Różańca Świętego 13. dnia miesiąca od maja do października. Kult fatimski nieprzerwanie zachowuje swą żywość i ducha. Trzynasty dzień miesiąca (maj – październik 1917r.) został wybrany przez Niebo. Piękna Pani objawiała się dzieciom tego konkretnego dnia. Uczestnicząc w nabożeństwach fatimskich nie tylko wspominamy te wydarzenia; wyrażamy równocześnie naszą wdzięczność za troskę Maryi. Miłość do Matki Bożej, w znaku Fatimskiej Pani, pozostaje ciągle żywa. Dodatkowo zamach na Jana Pawła II, dokonany 13 maja, ożywił tradycję fatimskich nabożeństw. Trzeba nam jednak pamiętać, że NABOŻEŃSTWO FATIMSKIE, jeśli ma być odpowiedzią na wezwanie Maryi, nie może się ograniczyć jedynie do 13. dnia miesiąca. Faktem jest, że dzień ten wpisał się na dobre w naszą świadomość, stając się piękną tradycją. Wezwanie Maryi, jego istota, nie skupia się jednak wyłącznie na 13. dniu miesiąca. Maryja ukazuje drogę ratunku przed złem i sposób przemiany świata. „Bóg pragnie ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Nabożeństwo to, zgodnie ze słowami Maryi, ma wymiar poświęcenia się Jej Niepokalanemu Sercu oraz wynagrodzenia za grzechy w pierwsze soboty miesiąca. Kościół wskazuje na Maryję jako wzór; Tę, której Niepokalane Serce w najpełniejszy sposób wyraziło liturgię chwały i uwielbienia Boga. Na nabożeństwach fatimskich oddajemy chwałę Bogu modląc się z Maryją, stajemy z Matką Boga przy Chrystusie. Modląc się z Maryją przed Najświętszym Sakramentem, kochamy Jezusa Niepokalanym Sercem naszej Matki, włączając się tym samym w wieczną i doskonałą adorację Bożej Rodzicielki. Podczas tego nabożeństwa jednoczymy naszą miłość do Jezusa z doskonałą miłością i czcią Maryi. Jest to chwila naszej obecności przy Matce, która stoi pod krzyżem Swego Syna; my zaś otwierając własne serca modlimy się w imieniu całego świata. Istotą nabożeństw fatimskich jest więc trwanie razem z Maryją – przy Jezusie. Matka Boga stała się naszą Matką, gdy Syn z wysokości krzyża oddał nas pod Jej opiekę. Święty Jan Paweł II ujmująco podsumował, iż uniwersalne macierzyństwo Maryi jest „niezawodną rękojmią zbawienia całej ludzkości”. To Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie dla nas Bóg. Nie pozostaje zatem nic innego, jak z miłości do Matki Bożej uczynić klamrą modlitwę łączącą 13. dzień miesiąca od maja do pażdziernika, codzienny różaniec oraz nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Człowiek zapomniał o swym celu istnienia, a więc o uwielbieniu naszego Pana. Gdy w życie człowieka wkrada się grzech, niszczy on świątynię serca. Dlatego Bóg nie przestaje wzywać nas do nawrócenia. Matka Najświętsza najpierw ukazuje pastuszkom wizję piekła, a dopiero potem przekaże zasadniczą treść Orędzia. Niewątpliwie Orędzie z Fatimy zasadza się na nieprzemijającej aktualności Ewangelii, która jest fundamentem naszej wiary: „Nawracajcie się [czyńcie pokutę] i wierzcie w Ewangelię”(Mk 1-15) – są to pierwsze słowa Mesjasza skierowane do ludzkości. Orędzie z Fatimy jest w swej zasadniczej osnowie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, podobnie jak w Ewangelii. (…) Pani orędzia zdawała się ze szczególną przenikliwością odczytywać „znaki czasu”, znaki naszego czasu. Wezwanie do pokuty jest macierzyńskie, a równocześnie mocne i stanowcze. Miłość, która „weseli się z prawdy” (1 Kor 13,6), umie być otwarta i stanowcza. Wezwanie do pokuty łączy się – jak zawsze – z wezwaniem do modlitwy. Zgodnie z wielowiekową tradycją, Pani orędzia fatimskiego wskazuje na Różaniec, który słusznie można określić jako „modlitwę Maryi”. Modlitwę – w której Ona sama czuje się szczególnie zjednoczona z nami. Sama modli się z nami. Tą modlitwą zostają objęte sprawy Kościoła, Stolicy świętego Piotra, sprawy całego świata. Nade wszystko grzesznicy, aby się nawrócili i zbawili, a także dusze w czyścu. (…) Dzieci z Fatimy stały się rozmówcami Pani orędzia, a także Jej współpracownikami”.(Jan Paweł II)
Czasy, w których żyjemy w sposób szczególny potrzebują Matki! „Bądź nam, Matko, towarzyszką drogi”, wołamy za świętym Janem Pawłem II.

Oprac.: Jan Paweł II: Nauczanie papieskie 1978 – 1982, Pallotinum. Poznań 1987-1993, [z 13 maja 1982r]. „Modlitewnik Fatimski”, oprac. merytoryczne ks. Stanisław Chabiński SAC, APOSTOLICUM, Ząbki 2017. Imprimatur: Kuria mertopolitalna, Kraków, dnia 7 listopada

W sobotę, 13 maja o godz. 9:30 dzieci przygotowujące się do I Komunii świętej zebrały się w kościele, aby wziąć udział w obrzędzie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania.
W trakcie obrzędu rodzice zapalili świece od paschału, po czym przekazali światło dzieciom. Chrystus posyła nas, abyśmy byli jego świadkami. Zapamiętajmy tę dzisiejszą uroczystość i bądźmy wierni zobowiązaniom chrztu.

1.Dziś piąta niedziela Wielkanocy. Gromadzimy się na Eucharystii, która jest darem nieskończonej miłości Pana Boga. Możemy ten wielkanocny sakrament przyjąć i pozwolić, aby przemieniał nas wewnętrznie, czynił coraz bardziej podobnymi do Chrystusa. Wszyscy jesteśmy zaproszeni, aby już tu, na ziemi, zacząć wchodzić w świętą rzeczywistość nieba. Najdoskonalszą nauczycielką na tej drodze jest dla nas Maryja – Ta, która wypowiedziawszy przy zwiastowaniu fiat, nigdy go nie cofnęła, nigdy nie odstąpiła od Bożego Syna, szła z Nim aż na Kalwarię, trwała w komunii założonej przez Niego wspólnoty – Kościoła.

2.Przez te kolejne majowe dni razem z Maryją trwamy na modlitwie podczas nabożeństwa majowego, które celebrujemy w naszym kościele parafialnym o godz. 18.00. Zachęcam do gromadzenia się przy krzyżach i kapliczkach. Nabożeństwo majowe w Ciechocinie od poniedziałku do soboty o 17:00 w Nowym Ostrowitem o 18:00. Jeśli jest ktoś w naszej wspólnocie parafialnej, kto jeszcze ani razu w tym nabożeństwie nie uczestniczył, gorąco zachęcam, bo któż lepiej zaradzi naszym duchowym i życiowym potrzebom, jak nie Wspomożycielka wiernych.

3.W miniony pierwszy piątek przeżywałem swoje 45 urodziny. Wczoraj była Msza św. której przewodniczył ks. Biskup Arkadiusz Okroj. Pragnę wyrazić głęboką wdzięczność najpierw Panu Bogu za dar życia i posługi kapłańskiej. Dziękuję ks. Biskupowi za odprawioną Mszę i Słowo Boże. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do przeżycia wspólnoty wiary i życzliwości. Dziękuję za przygotowanie ciast i grila. Dziękuję Różom Różańcowym, Radzie Parafialnej, PZ Caritas, Stowarzyszeniu Świętego Jakuba, Strażakom i Policjantom oraz wszystkim ludziom dobrej woli obecnym na Mszy św. i w domu parafialnym. Dziękuję za złożone życzenia, przekazane ciasta, przygotowanie uroczystości i złożone ofiary, które przeznaczam całkowicie na odnowienie feretronu. Serdeczne Bóg zapłać za udzielone wsparcie. Przy tej okazji składam też podziękowanie całej społeczności parafii za zbiórki na rzecz sprzątania w kościele. Za wszelkie dobro niech Pan Bóg wynagrodzi.

4.W przyszłą niedzielę uroczystość Pierwszej Komunii Świętej 11 dzieci. Ogarnijmy ich naszą modlitwą. Ofiary zbierane na tacę w przyszłą drugą niedzielę miesiąca przeznaczone zostaną na potrzeby gospodarcze i remontowe

5.Jutro w poniedziałek, 8 maja, przypada uroczystość Świętego Stanisława, biskupa, męczennika , głównego Patrona Polski. Po Mszy św. o godz. 18:00 Adoracja w ciszy i możliwość skorzystania z Sakramentu spowiedzi. 

Jutro też przypada 78. rocznica zakończenia II wojny światowej, modlimy się w intencji wszystkich poległych w czasie działań wojennych oraz o pokój na Ukrainie i na świecie.

6.We wtorek zapraszam na ćwiczenie liturgii dla dzieci komunijnych po Mszy św. o godz. 18:00.

7.W środę nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i modlitwy do św. Józefa o godz. 17:30. Serdecznie zapraszam.

8.W czwartek po mszy św. katecheza dla narzeczonych pt. etyka małżeńska.

9.W piątek, 12 maja, Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek i Położnych. Dziękując im za ich pracę, módlmy się w ich intencji o cierpliwość i ofiarną miłość.

10.W sobotę 13 maja przypada wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej. Matka Boża Fatimska wciąż wzywa nas do nawrócenia, pokuty i modlitwy. Odpowiadając na Apel Maryi z Fatimy każdego 13 dnia miesiąca od maja do października będziemy organizować Nabożeństwo Fatimskie. W najbliższą sobotę o godz. 18:00 Msza św. a po Mszy św. procesja z figurą Matki Bożej Fatimskiej wokół kościoła. Zapraszam do licznego udziału w nabożeństwach fatimskich dzieci, młodzież i dorosłych. Wszystkich proszę, aby na procesję przynosić świece lub lampiony.

11.W sobotę od 9:00 spowiedź św. Rodziców i dzieci komunijnych z udziałem spowiedników naszego dekanatu o 9:30 msza św. z odnowieniem przyrzeczeń Sakramentu chrztu. 

12.Wszystkim, którzy w nadchodzącym tygodniu będą obchodzić swoje imieniny, urodziny, jubileusze składamy serdeczne życzenia, zdrowia duszy i ciała oraz Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Bożej na każdy dzień życia.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#33 Komunia oczyszcza nas z grzechów.

Jak długo po spowiedzi przystępujesz do Komunii świętej? Czy nie zdarza się, że nie karmisz się Najświętszym Sakramentem tylko dlatego, że od ostatniej spowiedzi minęło już trochę czasu?

Lęk przed niegodnym przyjmowaniem Ciała Chrystusa rodzi się z błędnego rozumienia szacunku do Eucharystii. Utarło się fałszywe przekonanie, że Komunia święta jest nagrodą za czyste sumienie. Wiele osób uważa, że aby przystąpić do komunii, trzeba być absolutnie bez winy. A ponieważ w takim stanie jesteśmy stosunkowo rzadko (jedynie krótki czas po spowiedzi), dlatego wielu z nas nie karmi się Ciałem Chrystusa z powodu niepewności czy jesteśmy tego godni.

Zgodnie ze słowami Jezusa, który powiedział, że nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają, Komunia święta nie jest nagrodą za wzorowe zachowanie, ale lekarstwem dla tych, którzy w walce z grzechem tracą siły, upadają i doświadczają zranień.

Komunia święta to potężna broń w walce duchowej, którą chrześcijanin toczy każdego dnia. Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (1393): „Komunia chroni nas przed grzechem. Ciało Chrystusa, które przyjmujemy w Komunii, jest "za nas wydane"; Krew, którą pijemy, jest "wylana za wielu na odpuszczenie grzechów". Dlatego Eucharystia nie może jednoczyć nas z Chrystusem, nie oczyszczając nas równocześnie z popełnionych grzechów i nie zachowując nas od grzechów w przyszłości: „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie” (1 Kor 11, 26). Jeśli głosimy śmierć, to jednocześnie odpuszczenie grzechów. Jak nauczał św. Ambroży: „Jeśli za każdym razem Krew wylewa się na odpuszczenie grzechów, powinienem zawsze ją przyjmować, aby ciągle odpuszczała moje grzechy. Ponieważ ciągle grzeszę, powinienem zawsze mieć lekarstwo”.

Jeśli robiąc codzienny rachunek sumienia odkryjesz, że od ostatniej spowiedzi nie popełniłeś grzechu ciężkiego, nie rezygnuj z przystępowania do komunii, pamiętając równocześnie, że grzech ciężki nie powstaje w wyniku zsumowania grzechów powszednich.

Uczestnictwo w Mszy świętej, a przede wszystkim Komunia święta, gładzi grzechy powszednie (lekkie) czyli takie, które popełniliśmy nie do końca świadomie lub nie całkiem dobrowolnie. Tę prawdę przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego: „Jak pokarm cielesny służy przywracaniu utraconych sił, tak Eucharystia umacnia miłość, która słabnie w życiu codziennym, a ożywiona miłość gładzi grzechy powszednie” (KKK 1394).

Już na początku Mszy świętej kapłan zachęca, byśmy uznali naszą grzeszność i czystym sercem złożyli Najświętszą Ofiarę. Odpowiedzią na to wezwanie jest spowiedź powszechna, zakończona formułą: „Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący, a odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.” Miejscem oczyszczenia z grzechów powszednich jest również Liturgia Słowa, zgodnie z obietnicą Jezusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy powiedział do apostołów: „Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was” (J 15,3). Słowo Boże, jeśli człowiek stanie się mu posłuszny, spowoduje oczyszczenie naszych fałszywych schematów myślowych, niewłaściwych intencji i nieuporządkowanych pragnień.

W taki właśnie sposób Jezus oczyszczał siostrę Faustynę, która w pewnym momencie swojego życia miała błędne myślenie o sobie i o komunii. W Dzienniczku czytamy:

„W pewnej chwili miałam wątpliwości, czy ta rzecz, która mi się przydarzyła, nie obraziła Pana Jezusa ciężko. Ponieważ nie mogłam sobie zdać sprawy z rzeczy tej, toteż postanowiłam nie przystępować doKomunii świętej, aż się wpierw wyspowiadam, chociaż skruchę obudziłam natychmiast, bo mam toprzyzwyczajenie, że po najmniejszym uchybieniu, ćwiczę się w skrusze. W dniach, w których nie przyjmowałam Komunii świętej, nie odczuwałam obecności Bożej, cierpiałam z tego powodu niewymownie, ale znosiłam to jako karę za grzech. Jednak w spowiedzi świętej otrzymałam naganę, że mogłam przystępować do Komunii świętej, że to, co mi się przydarzyło, nie było przeszkodą do przyjęcia Komunii świętej. Po spowiedzi przyjęłam Komunię świętą. – Nagle ujrzałam Pana Jezusa, który mi powiedział te słowa: Wiedz, córko Moja, że większą Mi sprawiłaś przykrość tym, żeś się nie łączyła ze Mną w Komunii świętej, aniżeli to drobne uchybienie” (Dz 156).

Najświętszy Sakrament, świadomie przyjęty do serca, oznacza więcej Boga we mnie, mniej mojego egoizmu i mniej miejsca dla złego ducha. Dzięki niej staję się coraz bardziej zjednoczony z Bogiem, czyli święty. Zanim rozpocznie się dzisiejsza Eucharystia poproś Boga o łaskę czystego serca i jeżeli chcesz, zaproś do niego Jezusa, by w Najświętszym Sakramencie oczyścił Twoje serce ze wszystkiego, co jeszcze nie pozwala Ci w pełni się z Nim zjednoczyć. Jeśli natomiast masz wątpliwości, co do stanu twojego sumienia, skorzystaj z sakramentu pokuty i pojednania. Nie czekaj aż na pewno popełnisz grzech ciężki i dopiero wtedy przyjdziesz do spowiedzi. Będzie to wtedy najwyższy wyraz twojego szacunku do Jezusa Eucharystycznego.

Dzień (5.05) moich urodzin to przede wszystkim dzień wdzięczności Panu Bogu za dar życia, za dar miłości moich kochanych śp. Rodziców Danuty i Zbigniewa, dzień wdzięczności za łaskę powołania kapłańskiego. W tym roku dzień urodzin przypadał w pierwszy piątek maja. Róże różańcowe wzbudziły intencje, by z racji urodzin pomodlić się za Proboszcza w pierwszą sobotę o godz. 10:00. Nie codziennie dziękuje się za to,
co dostaje się od innych ludzi.
Dziś, z racji moich urodzin,
chcę wyrazić swoją wdzięczność. To szczęście mieć Was wszystkich. To wielki dar móc polegać na tylu wspaniałych osobach. Nie każdy może na to liczyć. Jesteście ważną częścią mojego kapłańskiego życia. Dziękuję!

Ks. Tomek