Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

1.W pierwszy dzień Nowego Roku Pańskiego 2023 Kościół celebruje liturgiczną uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki. Dziś stajemy obok Maryi, prosząc Trójjedynego Boga o błogosławieństwo dla naszych rodzin, dla ojczyzny i całego świata.

2.W Betlejem aniołowie głosili chwałę Boga i „pokój ludziom dobrej woli”. Maryja, wydając na świat Bożego Syna, staje się Królową Pokoju. Dlatego dzisiejsza uroczystość Bożej Rodzicielki z inicjatywy papieża Świętego Pawła VI (list z 1967 r.) jest obchodzona jako Światowy Dzień Modlitw o Pokój.

3.Dzisiaj za publiczne odmówienie lub odśpiewanie hymnu „O Stworzycielu Duchu, przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. Wszyscy potrzebujemy Bożej pomocy, Bożej łaski, skorzystajmy więc z tego daru Kościoła.

4.U progu tego nowego kalendarzowego roku jeszcze bardziej otwórzmy się na miłość Bożą, aby mogła napełnić nasze domy, nasze rodziny i stać się w nas źródłem życia Bożego, z którego będą czerpać inni. W ten sposób stwarzamy szansę spełnienia się naszych najlepszych życzeń, aby budując dom naszej rodziny, naszej wspólnoty parafialnej i naszej ojczyzny, promieniować Bożym szczęściem, niezależnie od tego, co posiadamy i jaką drogą Pan Bóg nas prowadzi. Niech ten kolejny, rozpoczynający się rok 2023 dla nas wszystkich, dla naszych rodzin, dla naszej wspólnoty parafialnej i dla naszej ojczyzny będzie czasem prawdziwie błogosławionym!

5.W liturgii Kościoła ciągle przeżywamy tajemnice okresu Narodzenia Pańskiego. We wtorek, 3 stycznia, tradycyjnie wspominamy Najświętsze Imię Jezus.

6.Trwają odwiedziny duszpasterskie – kolęda.

2.01 (poniedziałek) – Ciechocin, ul. Pogodna od p. Galińskich, godz. 16⁰⁰;

3.01 (wtorek) – Ostrowite, p. Kawalec, Bąk, Miesikowscy – godz. 15⁰⁰;

4.01 (środa) – Ostrowite, ul. Główna i Szkolna: od p. Waldemara Borek do p. Gańcza, godz. 14⁰⁰;

5.01 (czwartek) – Ostrowite, ul. Główna i Sportowa: od p. Piorunek do p. Sreberskich, od 15⁰⁰;

7.01 (sobota) – Ostrowite, ul. Główna:  od p. Stanisławski M. do p. Majer., godz. 10⁰⁰;

9.01 (poniedziałek) – Ostrowite, ul. Główna: od p. Haftka do p. Duszak, od godz. 15⁰⁰;

7.W nadchodzącym tygodniu przypada pierwszy czwartek miesiąca – dzień szczególnego dziękczynienia za dar Eucharystii i kapłaństwa oraz modlitwy o nowe powołania do służby w Kościele także z naszej wspólnoty parafialnej; pierwszy piątek miesiąca – dzień Komunii Świętej wynagradzającej Bożemu Sercu za wszystkie grzechy nasze i świata oraz pierwsza sobota miesiąca – dzień naszego oddania Niepokalanemu Sercu Bożej Matki.

8.W tym roku w Pierwszy piątek, 6 stycznia, przypada uroczystość Objawienia Pańskiego, popularnie zwaną świętem Trzech Króli. Będziemy wspominać Mędrców ze Wschodu, którzy przybyli oddać pokłon Jezusowi. To wydarzenie zapowiada, że Zbawiciel nie przyszedł tylko do wybranych, ale do wszystkich ludzi na ziemi. Spowiedź święta przed każdą Mszą świętą.

9.W uroczystość Objawienia Pańskiego rokrocznie obchodzimy Światowy Dzień Pomocy Misjom i Misyjny Dzień Dzieci. Dlatego do puszek tego dnia będą zbierane ofiary na Krajowy Fundusz Misyjny.

10.Tego dnia w wielu miejscach organizowany jest Orszak Trzech Króli. W naszej Parafii po raz drugi zorganizujemy to wydarzenie. Orszak Trzech Króli, to impreza społeczna i religijna, polegająca na przemarszu Parafian i Gości za przebranym jednym z Trzech Króli. Tak jak przed rokiem przy wjeździe od strony Silna zgromadzimy się wokół króla o szatach koloru zielonego. Przy wjeździe od strony Ciechocina, poprowadzi król o szatach koloru niebieskiego, natomiast od strony Lichnów poprowadzi król w szatach czerwonych.

11.Orszak Trzech Króli przywraca starą polską tradycję jasełek ulicznych – radosnych, wielobarwnych pochodów rozśpiewanych i uśmiechniętych kolędników głoszących na ulicach i placach radosną i Dobrą Nowinę o narodzeniu Jezusa.

12.Trzej Królowie reprezentują trzy wsie naszej Parafii: Nowe Ostrowite – kolor czerwony, Ostrowite – kolor zielony, Ciechocin – kolor niebieski. Orszaki rozpoczną swój przemarz o godz. 15:00 do kościoła parafialnego, by pokłonić się dzieciątku Jezus. W kościele będzie miał miejsce koncert charytatywny zespołu „Na cały Głos”. W czasie koncertu odbędzie się zbiórka charytatywna, a także degustacja Wina św. Jana, które zostało pobłogosławione w dniu jego wspomnienia 27 grudnia. Zachęcam do udziału w tym wydarzeniu, które jest radosną manifestacją wiary i przywiązania do tradycji chrześcijańskiej.

13.Parafia organizuje Zimowisko ze św. Jakubem w Redzikowie koło Słupska w dniach 22-27 stycznia br. Ostatnie wolne miejsca. Koszt to 700 złotych od osoby.

14.W przyszłą niedzielę będziemy obchodzić święto Chrztu Pańskiego, które kończy liturgiczny okres Narodzenia Pańskiego. Kolekta inwestycyjna, polecam ofiarności Parafian i Gości.

15.Niech Dobry Bóg błogosławi w Nowym Roku 2023.

Odszedł do Domu Ojca Papież Benedykt XVI

SŁOWO   BISKUPA   PELPLIŃSKIEGO PO   ŚMIERCI   BENEDYKTA   XVI

Siostry i Bracia, 

Bracia Kapłani.                             

W ostatni dzień Roku Pańskiego 2022 wszystkich nas zasmuciła wiadomość o śmierci papieża seniora Benedykta XVI. Był on dla nas wybitnym teologiem oraz strażnikiem wiary.  W czasie swojego pontyfikatu stał się pasterzem całego Kościoła, prowadząc nas do Chrystusa. Ci z nas którzy mieli łaskę spotkania go osobiście, byli pod wrażaniem jego pokory i umiłowania Prawdy. 

Polecam zmarłego Benedykta XVI Miłosiernemu Bogu w modlitwie i do tego również Was, Siostry i Bracia, zachęcam. Tych którzy mogą, zapraszam w przeddzień jego pogrzebu do bazyliki katedralnej w Pelplinie, gdzie 4 stycznia o 17.30 zostanie odmówiony różaniec, a godz. 18.00 będę celebrował z biskupem Arkadiuszem i kapłanami Mszę Świętą w intencji zmarłego Papieża Seniora. 

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie….

Na nowy rozpoczynający się rok 2023, z serca błogosławię, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego…

Wasz biskup 

+Ryszard

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#15 Anamneza

Sercem każdej Mszy świętej jest modlitwa eucharystyczna, a w niej słowa konsekracji, przez które chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. W jaki sposób następuje ta cudowna przemiana? Właściwie w którym momencie? Na te pytania będziemy szukali odpowiedzi w najbliższych katechezach, analizując krok po kroku poszczególne części modlitwy eucharystycznej, a więc tej części Mszy świętej, która rozpoczyna się po odśpiewaniu „Święty, święty…”, a kończy przed „Ojcze nasz” uroczystym „Amen”.

Dziś chcemy przyjrzeć się bliżej słowom ustanowienia Eucharystii, które dwa tysiące lat temu wypowiedział w Wieczerniku Pan Jezus, a które kapłan wypowiada nad chlebem i winem w tym najważniejszym momencie Mszy świętej. Chociaż w posoborowym Mszale rzymskim mamy do dyspozycji kilka modlitw eucharystycznych, słowa o ustanowieniu Eucharystii są zawsze te same: ksiądz mówi, że Jezus wziął chleb w swoje ręce, złożył swojemu Ojcu dziękczynienie, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc, że to jest Jego Ciało, które za nas będzie wydane. Następnie ksiądz mówi, że Jezus wziął kielich z winem, zmówił dziękczynienie, podał swoim uczniom z wyjaśnieniem, że to jest Jego Krew wylana na odpuszczenie naszych grzechów. Na koniec ksiądz przypomina polecenie Jezusa, abyśmy czynili to na Jego pamiątkę.

Warto się tu zatrzymać i zastanowić nieco dłużej, co Jezus miał na myśli mówiąc, że mamy czynić to samo na Jego pamiątkę? Czy podczas Eucharystii mamy wspominać Ostatnią Wieczerzę, tak jak się wspomina wydarzenia z przeszłości, np. bitwę pod Grunwaldem? Czy może jednak chodzi o próbę przeniesienia się do tamtych wydarzeń w taki sposób, że stajemy pod krzyżem i tak jakby powtarza się Najświętsza Ofiara Jezusa?

Okazuje się, że ani jedno, ani drugie tłumaczenie nie oddaje tego, co tak naprawdę dzieje się w tym momencie Mszy świętej. To, co my tłumaczymy jako „pamiątka”, w języku greckim, który był środowiskiem powstania ksiąg Nowego Testamentu, zostało oddane przez słowo „anamnesis”, które ma o wiele więcej znaczeń, niż nasze słowo „pamiątka”. Chodzi tu o wspominanie, które w realny sposób uobecnia to, co się wspomina, lecz nie powtarza tych wydarzeń. Choć brzmi to wciąż zawile, pomocą w zrozumieniu tego trudnego zagadnienia będzie wyjaśnienie, czym anamneza nie jest oraz czym jest liturgia.

Otóż anamneza to nie to samo, co wspominanie tego, co się wydarzyło, tak jak my coś wspominamy, gdy oglądamy np. film z ze ślubu sprzed 25 lat. W ten sposób Eucharystię błędnie rozumieją wspólnoty protestanckie i dlatego właśnie nie przykładają do niej wielkiej wagi, bo traktują ją jedynie jako zachętę Jezusa, aby raz na jakiś czas powspominać sobie Jego ofiarę poprzez symboliczne łamanie się chlebem, na pamiątkę wydarzeń z Wieczernika. Na drugim krańcu błędnych interpretacji jest z kolei taka, która próbuje wyjaśnić, że podczas każdej Mszy świętej Pan Jezus umiera po raz kolejny, lecz już w sposób bezkrwawy.

Owszem, jest w tym ziarno prawdy, ale ponieważ człowiek może tylko raz oddać swoje życie w ofierze, a jak mówi nam Słowo Boże, Chrystus tylko raz jeden umarł na krzyżu, tłumaczenie, że Pan Jezus umiera po raz kolejny, jest bardzo nieprecyzyjne i może wprowadzać nas w błąd.

Jak zatem prawidłowo rozumieć anamnezę, czyli słowa Jezusa: „to czyńcie na moją pamiątkę”? Co tak naprawdę się dzieje, gdy kapłan wypowiada te słowa?

Liturgia to coś więcej niż Msza święta. Liturgią jest to, co dokonuje się pomiędzy osobami Trójcy Świętej, a co próbujemy sobie wyobrazić jako Boski obieg miłości, do którego z wielkiej łaskawości Boga również zostaliśmy zaproszeni. Liturgia ma więc miejsce ponad czasem, natomiast na przestrzeni historii zbawienia, w zależności od epoki, zmieniały się formy celebracji tej liturgii. Tą samą liturgią jest więc zarówno wyznanie miłości Bożego Ojca do Syna w Duchu Świętym, jak i ofiara miłości, którą złożył Syn Boży, gdy stał się człowiekiem, czy też szczyt miłości, gdy oddał swoje życie na krzyżu. W każdym z tych momentów Syn Boży całkowicie oddaje się swojemu Ojcu. Zmienia się tylko forma okazywania tej miłości. Ofiara jest wciąż ta sama, ale inny sposób ofiarowania. Na krzyżu jest to ofiara krwawa i pełna cierpienia. Tu w Eucharystii nie ma krwi i bólu, lecz oddanie się Syna Bożego jest takie samo. Eucharystia jest zatem tą samą ofiarą, która dokonała się we wcieleniu, na krzyżu i która odwiecznie dokonuje się w Trójcy Świętej.

Kiedy zatem uczestniczymy we Mszy świętej, nie tylko stajemy pod krzyżem, ale tak naprawdę uczestniczymy w całym tym wielkim obiegu Miłości, która się ofiaruje Bogu i dla nas. To dlatego np. św. Faustyna widziała w Hostii podczas podniesienia raz Dzieciątko Jezus, innym razem Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym, a jeszcze innym razem Zmartwychwstałego Pana. Ofiara i miłość Boga jest jedna – formy różne. Sposobem, przez który my w naszych czasach możemy uczestniczyć w tym niepojętym dla nas życiu Boga i dotykać wieczności, jest właśnie Eucharystia. Nasze wspominanie wydarzeń z Wielkiego Czwartku nie jest więc tylko wspominaniem, nie jest też wehikułem czasu. Jest czymś więcej. Jest uczestniczeniem w życiu Boga, a kluczem do tego jest nasza wiara, przekraczająca możliwości ludzkiego zrozumienia tej Tajemnicy.

Gdy dziś podczas Mszy świętej ksiądz będzie wypowiadał słowa „To czyńcie na moją pamiątkę” pomyśl sobie, jak wielki to zaszczyt i wybranie, że mamy tak bliski dostęp do samego Boga i Jego miłości. Jest to miłość tak wielka, że specjalnie dla nas potrafi przekraczać granicę czasu i wieczności. Jest to miłość tak ofiarna, że gdyby trzeba było, to Jezus nie zawahałby się cierpieć i umrzeć kolejny raz, a jednocześnie jest to miłość tak pokorna, że w prostych znakach chleba i wina Bóg zawarł całą historię świata, całą swoją miłość, całego siebie.