Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

Czas Wielkiego Postu jest dla każdego z nas dobrym powodem do zatrzymania się w tym pędzie jaki niesie ze sobą życie. Pędzie, w którym zapominamy, co jest naprawdę w tym naszym życiu najważniejsze.

Rekolekcje wniosły w nasze życie nowe spojrzenie na drugiego człowieka, miłość, rodzinę. Słuchając nauk potrafiliśmy odnaleźć w nich siebie, swoje życie i myśli. Dzięki tym słowom zrozumieliśmy jak ważne jest to, by żyć zgodnie z sobą i z Bogiem, by nie poddawać się w trudnych chwilach i zawierzyć wszystko Bogu. Pragnę podziękować Wszystkim Parafianom za obecność w czasie rekolekcji i wspólną modlitwę. Pragnę też podziękować naszemu Ojcu Rekolekcjoniście.

Czcigodny Księże Wojtku! W imieniu całej wspólnoty parafialnej pragnę podziękować księdzu za głoszenie trudnym dla wszystkich czasie, rekolekcji wielkopostnych dla naszej parafii. 

Dziękujemy za trud i ofiarowany czas, za wszelkie dobro, którego doświadczyliśmy, a nade wszystko za czas szczególnej osobistej refleksji nad Słowem Bożym i świadectwo kapłańskiej posługi pośród chorych jako kapelan tczewskich szpitali

Dziękujemy za możliwość wsłuchiwania się w pytania jakie Bóg nam stawia i próby naszej osobistej na nie odpowiedzi.

Pragniemy zapamiętać słowa usłyszane podczas tych rekolekcji, zachować je w naszych sercach i prosić Pana, aby zaowocowały w nas osobistą przemianą, abyśmy potrafili na nowo odnaleźć siebie, drugiego człowieka a nade wszystko Boga.

Życzymy księdzu Bożego błogosławieństwa i obfitości darów Ducha Świętego oraz nieustannego wzrastania w darze i tajemnicy kapłaństwa.

Niech wszyscy ludzie spotkani na kapłańskim szlaku obdarzą księdza życzliwością i dobrocią, a Wszechmogący Bóg niech każdego dnia rozpromienia swe oblicze darząc Cię łaską i pokojem.Wdzięczni za ten czas rekolekcji zapewniamy o naszej modlitewnej pamięci.

APEL   BISKUPA   PELPLIŃSKIEGO

W   SPRAWIE  POMOCY  OFIAROM  WOJNY  NA  UKRAINIE

Siostry i Bracia, 

Stojąc w obliczu szaleństwa wojny na Ukrainie, odczuwamy niepokój i troskę, ale też wierzymy, że Bóg jest większy i silniejszy od zła. W naszych sercach jest solidarność i wola pomocy wobec tych, którzy cierpią w wyniku agresji i inwazji. 

W związku z powyższym proszę, aby w każdym kościele i kaplicy w diecezji pelplińskiej modlono się codziennie w intencji pokoju. Ta modlitwa niech stanie się również naszą osobistą i rodzinną.  Dzisiaj oraz w Środę Popielcową na zakończenie Mszy Świętych odśpiewamy  Suplikacje, prosząc Miłosiernego Boga o zmiłowanie oraz obronę od powietrza, głodu, ognia i wojny. Ponadto Środa Popielcowa - zgodnie z wezwaniem papieża Franciszka - niech będzie także dniem postu w intencji pokoju. 

Siostry i Bracia, jestem przekonany, że w każdym z nas jest również potrzeba wyrażenia solidarności z potrzebującymi naszego wsparcia w materialny sposób. Stąd dzisiaj i w najbliższą środę po Mszach Świętych organizujemy zbiórkę do puszek na pomoc dla ofiar wojny na Ukrainie, a zwłaszcza dla uchodźców, którzy przybędą, szukać schronienia w Polsce. Akcję pomocy będzie koordynować Caritas diecezjalna wraz z Caritas Polska. Jako diecezja przygotowujemy się również do przeznaczenia miejsc, w których mogliby zostać przyjęci uchodźcy z Ukrainy, a ponadto wszystkie środki zebrane w ramach corocznej, wielkopostnej akcji „Skarbonka Miłosierdzia”, zostaną przeznaczone na pomoc uchodźcom. 

            Ogarniając modlitwą naszych bliźnich z Ukrainy, przeżywających pewnie najtrudniejsze chwile w życiu,  proszę raz jeszcze Was o modlitwę, zaufanie Bogu i okazanie pomocy materialnej braciom i siostrom, których dotknęła tragedia wojny. 

            Prosząc Pana Życia o zmiłowanie i pokój, z serca wszystkim błogosławię. 

Wasz biskup

+ Ryszard Kasyna

Celem wizyty duszpasterskiej rodzin jest pobłogosławienie domu i rodziny, ożywienie łączności wiernych z parafią i proboszczem, bliższe poznanie problemów moralnych nurtujących parafian i ojcowska pomoc w ich rozwiązywaniu, wreszcie wprowadzenie ducha pokoju i miłości we współżycie rodzinne i sąsiedzkie.

Zakończyłem tegoroczne wizyty duszpasterskie zwane kolędą. Wszystkich parafian obejmuję modlitwą. Każdego roku będę przedstawiał tzw. sprawozdanie kolędowe.

W czasie tegorocznej kolędy odwiedziłem 253 Domy. We wspólnocie z mieszkańcami tych domów modliłem się i rozmawiałem o sprawach wiary, Kościoła, o radościach i życiowych problemach. W 19 domach/ mieszkaniach nie byłem z różnych przyczyn.

Liczba osób mieszkających na terenie parafii zmniejsza się z każdym rokiem. Trudno mi odnieść się do lat poprzednich, wszak jestem proboszczem od sierpnia, ale po podliczeniu tegorocznej kolędy naszą parafię zamieszkuje 902 osoby. Wiele mieszkań jest pustych, zamieszkałych tymczasowo.  Liczba osób uczestniczących w niedzielnej Mszy św. utrzymuje się na dość niskim poziomie i w październiku podczas liczenia wiernych wynosiła 162 osoby. Naszą parafię tworzy 215 związków sakramentalnych i 29 niesakramentalnych w tym aż 21 wolnych bez żadnych zobowiązań.

Bolesnym zjawiskiem jest odrzucanie sakramentalności małżeństwa i aprobata tak zwanych „wolnych związków” przez niektóre osoby, które uważają się za katolików a żyją w konkubinatach.

Wielkim problemem jest też brak zrozumienia potrzeby odpowiedniego przygotowania do zawarcia sakramentu małżeństwa.

W 2021 roku: 17 dzieci zostało ochrzczonych; 24 dzieci przystąpiło do I Spowiedzi i Komunii św.; 21 osób przyjęło Sakrament Bierzmowania, w parafii odbyło się aż 17 pogrzebów; 7 parom narzeczeńskim udzielono Sakramentu Małżeństwa; rozdano 25 tyś, Komunii św.

Wielka rola i odpowiedzialność rodziców, dziadków i chrzestnych....

Sprawa zaświadczeń! Proboszcz może wydać zaświadczenie osobie pragnącej zostać chrzestnym jeżeli osoba ta mieszka na terenie parafii / nie wystarcza meldunek / oraz zgodnie z własnym sumieniem może potwierdzić, że osoba jest parafianinem praktykujący – tzn. uczestniczącą w życiu wspólnoty poprzez uczęszczanie na Msze Św. i życie sakramentami świętymi / spowiedź, Komunia Św. przyjmowanie kolędy/.

Na pytanie Kto może być chrzestnym dla dziecka? odpowiada prawnik: Chrzestnymi dla dziecka mogą być takie osoby, które przyjęły sakrament chrztu, Eucharystii, bierzmowania, są osobami praktykującymi, które wreszcie swym życiem mogą dać przykład dziecku czyli są osobami praktykującymi – tzn. Uczestniczącą w życiu wspólnoty poprzez uczęszczanie na Msze Św. i życie sakramentami świętymi / spowiedź, Komunia Św. przyjmowanie kolędy/.

Nie mogą być to osoby żyjące niezgodnie z wiarą i nauką Kościoła np. w związku cywilnym, konkubinacie lub nie mający nic wspólnego z życiem Kościoła. Wymagany wiek - ukończone 16 lat.

Fakt, że ktoś jest meldowany na terenie parafii nie umożliwia otrzymania zaświadczenia lub zgody na sakramenty w innej parafii.

Zgodnie z przepisami prawa kanonicznego liczy się faktyczne zamieszkanie... też mieszkający zagranicą... tylko proboszcz miejsca faktycznego zamieszkania ma prawo udzielać zaświadczeń i zgody na sakramenty i pogrzeb w innej parafii...

Bardzo proszę nie wymuszać zaświadczeń!!!

Ofiary kolędowe

W czasie wizyty duszpasterskiej spotkałem się z sytuacją gdzie kilka rodzin przekazywało mi dwie koperty. Pierwsza z nich to tzw. Składka inwestycyjna, która powstała jeszcze za czasów ks. kanonika i wynosiła 10 złotych miesięcznie od rodziny. Bardzo dziękuję za podtrzymywanie tej tradycji i złożone ofiary inwestycyjne w kwocie 4800,- złotych. Z ofiar kolędowych przekazanychw formie

„Dla księdza” zostało mi przekazane 11400,- złotych (gdy podzielimy przez 253 wychodzi po 45 złotych od rodziny) Wszystkie środki zostały przekazane na konto parafii.

Jakie będą inwestycje w Parafii czas pokaże. Najpierw będzie trzeba się zająć dachem na kościele parafialnym. Z pracami poczekamy do kalendarzowej wiosny. Informowałem, że wszystkie opłaty te Kurialne, Seminaryjne, Prąd, śmieci, ogrzewanie całe utrzymanie Parafii to prawie 3000 miesięcznie. Zatem z planowanie większych remontów przyjdzie nam trochę poczekać.

Wszystko co robimy jest moi drodzy z Waszych i naszych Przyjaciół Dobrodziejów ofiar.

Pamiętajmy, że przede wszystkim trzeba budować kościół duchowy, żywą wspólnotę̨ ludzi wierzących.... dlatego zapraszamy do udziału w działalności Naszego Parafialnego Zespołu Caritas, rozwijaniu Róż Różańcowych a przed wszystkim do udziału w Wielkim Poście w nabożeństwach wielkopostnych: Gorzkich Żalach, Drodze Krzyżowej, Rekolekcjach Wielkopostnych które będziemy przeżywać od środy popielcowejBogu za wszystko dziękujemy, szczególnie za wszystkich tworzących tą wspólnotę...... oczywiście tych wspierających dzieła inwestycyjne, za parafian i przyjaciół, którzy zaufali nam i dopomagają utrzymać Parafię i realizować inwestycje i nadal to czynią... Dziękuję Bogu za was kochani parafianie i przyjaciele... Proszę przez wstawiennictwo Świętych Apostołów Bożego Miłosierdzia, których relikwie posiadamy Św. Faustyny i Św. Jana Pawła II – Niech Chrystus Miłosierny nam wszystkim błogosławi w tym Roku 2022. Amen.

Przed 40 laty nasz ks. Biskup powiedział Bogu „tak” na Jego słowa : „pójdź za mną”.
Wierny swemu powołaniu obchodzi dziś swój jubileusz.
Razem z Ks. Biskupem dziękujemy Panu Bogu za te lata pełne radości, trudu, doświadczeń i zmagań.

Dziękujemy za zrozumienie, troskę, obecność… za wspólne budowanie domu na skale, mimo iż piasek przesypuje się w klepsydrze czasu.
Dzisiaj, na kolejne lata posługi kapłańskiej, pragniemy życzyć Ks. Biskupowi:
Bożej miłości, Matczynej opieki, ludzkiej dobroci, żelaznego zdrowia, anielskiej cierpliwości, wytrwałości Hioba, i tego, abyś pozostawił po sobie wiele pięknych, niewidocznych śladów w ludzkich sercach, ale i tych widocznych, jak ten , którym jest nasza diecezja.

Ks. Biskupowi przekazałem margaretki założone z okazji szmaragdowego jubileuszu. Tym, którzy włączyli się w tę modlitwę przekazuję serdeczne wyrazy wdzięczności od naszego Arcypasterza.

Cele Apostolatu:

modlitwa za wybranego kapłana,

troska o jedność kapłanów ze swoim biskupem i między sobą,

współpraca między kapłanami i świeckimi,

wspieranie powołań do kapłaństwa i życia zakonnego.

Logo Apostolatu

– jako logo ruchu wybrano margaretkę czyli polny kwiat. Ilustruje on zaangażowanie w modlitwę. Roślina jest zakorzeniona w glebie Kościoła i odżywiona życiem Ducha Świętego. Siedem płatków kwiatu reprezentuje siedem osób, które zobowiązały się do modlitwy za konkretnego kapłana. W centrum kwiatu wpisuje się imię kapłana, natomiast na płatkach imiona siedmiu osób, które składają Bogu przyrzeczenie modlitwy – każda w jednym, wybranym przez siebie dniu tygodnia.

Modlitwa – w Apostolacie Margaretka istnieje duża dowolność w wyborze modlitw. Może to być dziesiątek Różańca, Koronka Pokoju, Koronka do Miłosierdzia Bożego lub inna modlitwa.

Zadania osoby tworzącej Margaretkę:

znalezienie 7 osób chętnych do utworzenia Margaretki,

skontaktowanie się z wybranym księdzem,

wysłanie zgłoszenia Margaretki na adres: opiekun@apostolatmargaretka.pl,

podtrzymywanie jedności między grupą modlących się osób,

pamięć o składaniu życzeń kapłanowi (z okazji imienin, święceń itp.).

Wręczenie Margaretki kapłanowi – grupa 7 osób tworząca Margaretkę winna skontaktować się z kapłanem i wspólnie ustalić formę jej wręczenia. Można uczynić to w formie uroczystej lub zwyczajnie rozpocząć modlitwę, ofiarowując kapłanowi wypełniony blankiet. Przyjęciu Margaretki warto nadać uroczystą formę, ponieważ wydarzenie to integruje i mobilizuje grupę do gorliwej modlitwy, jest też świadectwem dla wielu osób. Ponadto jest wyrazem wdzięczności ze strony kapłana wobec modlących się za niego osób.

Każdy dzień jest dobry, aby złożyć przyrzeczenie (jubileusz, imieniny, pielgrzymka, odpust). Jeśli to możliwe, grupa siedmiu osób uczestniczy we Mszy świętej i po kazaniu lub Komunii św., w wolności serca i w stanie łaski uświęcającej składa przyrzeczenie (na głos lub cicho w sercu, razem lub osobno). Optymalną sytuacją jest, gdy kapłan sprawuje w intencji nowopowstałej Margaretki Mszę św., podczas której przyjmuje przyrzeczenie modlitwy.

Ta sama osoba może należeć do kilku Margaretek, np. siedmiu kapłanów – każdy na jeden dzień tygodnia.

Wraz ze śmiercią księdza rozpada się Margaretka.

Jeżeli ktoś umiera wcześniej niż dany kapłan, to nie ma obowiązku zastępowania go inną osobą.

Modlitwa w wybranym dniu tygodnia
O Jezu Boski Pasterzu, który powołałeś Apostołów, aby uczynić ich rybakami dusz ludzkich, Ty, który pociągnąłeś ku Sobie ks. biskupa Ryszarda Kasynę uczyń go Swoim gorliwym naśladowcą i sługą. Spraw, aby dzielił z Tobą pragnienie powszechnego zbawienia, dla którego na wszystkich ołtarzach uobecniasz Swoją Ofiarę. Ty o Panie, który żyjesz na wieki, aby wstawiać się za Twoim ludem, otwórz przed nim nowe horyzonty, by dostrzegał świat spragniony światła prawdy i miłości; by był solą ziemi i światłością świata. Umacniaj go Twoją mocą i błogosław mu.

Święty jego Patronie Ryszardzie z Wyche Twojej szczególnej opiece go dzisiaj polecam. Proszę Cię, abyś wstawiał się za nim przed Bogiem i pomagał mu we wszystkich potrzebach, aby dochował Bogu wierności i owocnie pracował dla Jego większej chwały.

Maryjo, Matko Kościoła, strzeż go przed wszelkim złem. Amen.

Margaretka w Parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem

Margaretka została założona 23. stycznia 2022 roku, w III Niedzielę zwykłą. Objęła swoją modlitwą Biskupa naszej diecezji pelplińskiej – ks. Bp Ryszarda Kasynę. Uroczyste ślubowanie członkowie Margaretki złożyli podczas sumy parafialnej o godz. 11:00. Członkowie odmawiają Modlitwę w wybranym dniu tygodnia oraz dziesiątek różańca, a także ofiarują w intencji kapłana Komunię św., cierpienie i in.

W dniu 11 stycznia 2022r. miała miejsce wizyta duszpasterska Jego Ekscelencji Ks. Biskupa Arkadiusza Okroja w naszej parafii Św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem. Ksiądz Biskup ropoczął "kolędę" w domu naszego seniora ks. kanonika Kazimierza Matyji w Ciechocinie. Po modlitwie i radosnej rozmowie wszyscy obecni kapłani dekanatu udali się do kościoła parafialnego na modlitwę nieszporów i konferencję ks. Proboszcza Tomasza Dawida - Ojca duchownego dekanatu rytelskiego. Trzecim punktem programu była kolęda w plebanii. Serdecznie dziękuję wszystkim Parafianom za modlitwę i wszelką życzliwość w przygotowaniu tego wydarzenia.

Jak wiecie drodzy Parafianie do grona naszej wspólnoty dołączyli repatrianci z Kazachstanu małżeństwo Anna i Siergiej Czubukowscy oraz mama Pani Anny Walentyna Miakiszewska. Jako Proboszcz Parafii wyrażam wielką radość z obecności naszych rodaków, którzy opuścili ekstremalne trudne warunki do normalnego funkcjonowania i osiedlili się w naszej Parafii. Historia tej rodziny sięga lat 30tych, kiedy dziadkowie Pani Walentyny zostali zesłani do Kazachstanu.

Rodzina zajęła mieszkanie, które wcześniej też przystosowano dla repatriantów, a ci wyprowadzili się do miasta. Przybysze z Kazachstanu nie mówią dobrze po polsku, ale dobrze rozumieją i można się porozumieć. Zachęcam do miłości bliźniego i otwartości na nowoprzybyłych mieszkańców Ostrowitego.Od poniedziałku Pani Anna i Pan Siergiej zaczną przyuczać się do pracy w Polipolu. To będzie podstawa ich egzystencji, bo przecież bez pracy trudno byłoby im tak naprawdę się zakorzenić.

Drodzy Parafianie!

Rozpoczynamy Nowy Rok. Nikt z nas nie wie, co przyniesie. 

Aczkolwiek z kolejnym Początkiem wiążemy nowe nadzieje, plany, ambicje i postanowienia. 

Życzę Wam, byście potrafili je zrealizować, bo to daje poczucie szczęścia. 

Życzę Wam, aby dni tego roku wypełniły się pięknem, dobrocią, miłością.

Na koniec przyjmijcie wzruszające słowa błogosławieństwa zawarte w Starym Testamencie: 

„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem”. (Lb 6, 22-27)

Jutro w trzecim dni oktawy Bożego Narodzenia - święto św. Jana, Ewangelisty. Msza św. o godz. 9:30. Ze względu na pandemie nie będzie podawania poświęconego wina. Można przynieść ze sobą wino, które poświęcę z racji św. Jana.

To bardzo stara tradycja Kościoła, sięgająca czasуw średniowiecza. Związana jest z pewną legendą, według której św. Jan miał pobłogosławić kielich zatrutego wina. Wersje tego przekazu są różne. Jedna mówi, że to cesarz Domicjan, który wezwał apostoła do Rzymu, by tam go zgładzić, podał mu kielich zatrutego wina. Św. Jan pobłogosławił go, a kielich się rozpadł.

Inna legenda mówi, że to arcykapłan pogańskiej bogini Diany, który chciał się nawrócić na chrześcijaństwo, ale wahał się i szukał jakiegoś mocnego argumentu, poprosił o cud św. Jana. Apostoł pobłogosławił kielich zatrutego wina, który arcykapłan podał najpierw dwóm skazanym na śmierć więźniom, a ci natychmiast umarli. Św. Jan zaś pobłogosławił i wypił zatrute wino, i nic mu się nie stało. A potem nawet jeszcze wskrzesił owych dwóch więźniów. 

Jeszcze inny przekaz głosi, że św. Jan pobłogosławił kielich wina po to, by przekonać kogoś z niedowiarków, którzy kwestionowali prawdziwość jego nauczania. 

Dziś ta tradycja ma nieco inną wymowę. Głównym przesłaniem Ewangelii według św. Jana jest przede wszystkim miłość. Dlatego, gdy podaje się owo wino, mówi się „pij miłość św. Jana”. Bo wino – sięgając do biblijnych korzeni – oznacza szczęście, radość, ale również cierpienie i miłość. Czerwony, a taki był najczęstszy jego kolor, to barwa miłości.

- Jakie znaczenie ma błogosławione wino św. Jana?

- – Błogosławienie wina św. Jana to oczywiście wyraz pobożności ludowej. Jest to sakramentalium, a zatem nie ma rangi sakramentu. Od średniowiecza przypisywano temu winu pewne szczególne walory. Miało zachować od pragnienia, przywracać zdrowie i zachowywać w dobrej tężyźnie. Dziś zwraca się uwagę bardziej na duchowy wymiar tego napoju. 

Wino, które pobłogosławił św. Jan straciło swoją zabójczą moc, zatem ma ono nas uzdrawiać od zła, złości, która w nas jest i grzechu. Ma nas także zachęcać do praktykowania gorącej miłości, którą głosił św. Jan w ewangelii i swoich listach. Mamy być świadkami, że Bуg jest miłością. Zatem wino św. Jana ma nas duchowo uzdrawiać.

- A jak picie wina św. Jana ma się do abstynencji, do której Kościуł nieraz zachęca?

- – Najpierw sięgnijmy do korzeni. Pismo Święte wspomina o winie aż 450 razy i to w bardzo różnym kontekście, ale zasadniczo pozytywnym. W krajach śródziemnomorskich, biblijnych wino nigdy nie było napojem ekskluzywnym, przeznaczonym tylko dla ludzi wyjątkowych, z okazji święta. To napуj raczej codzienny. W tamtych rejonach czysta woda była rarytasem. Nawet św. Paweł zachęca Tymoteusza, by nie pił samej tylko wody, ale dodawał do niej wina, po to, by mуgł zwalczać swoje problemy żołądkowe. Picie wina podczas posiłków było remedium na dolegliwości trawienne spowodowane zanieczyszczoną wodą.

- Czasy się zmieniły i dziś picie wina niekoniecznie ma właściwości zdrowotne…

- – Jeżeli zapytamy lekarzy, to ich opinie na pewno będą zróżnicowane. Pismo Święte wyraźnie zaleca unikania wszelakiego nadmiaru. Nadużywanie wina jest przyczyną zła. Świadectwa o tym spotykamy i na kartach Biblii, ale też i w pismach Ojców Kościoła. 

W Polsce miesiąc sierpień jest od dawna wezwaniem do całkowitej abstynencji. Nie brakuje też ludzi, którzy praktykują abstynencję przez całe życie. Coraz częściej spotykamy się z weselami bezalkoholowymi. To zwyczaj piękny i godny pochwały. Natomiast spożywanie wina w małych ilościach nie jest czymś zdrożnym ani szkodliwym. 

Wino jest symbolem obfitości – tak mówią prorocy o uczcie mesjańskiej, gdzie będzie wiele dobrego wina. Wymowne jest też to, że Chrystus użył do Eucharystii właśnie chleba i wina. A na weselu w Kanie Galilejskiej przemienił w cudowny sposób wodę w wino, ratując tym radość nowożeńców i gości. A zatem niech złotą regułą będzie rada, że „wszystko z umiarem”. 

Choć Kościуł zachęca do abstynencji, to przecież właśnie dzięki Kościołowi, a dokładniej dzięki zakonom mamy w Europie i na całym świecie piękną kulturę uprawy winnej latorośli, jak i produkcji wina. Dawniej wszystkie klasztory Galli – późniejszej Francji – uprawiały wina, a nawet był taki przepis u benedyktynуw, że każdy zakonnik miał otrzymywać codziennie odpowiednią ilość tego napoju. 

To mnisi wynaleźli najróżniejsze gatunki wina, łącznie z szampanem, jak również odpowiednio zaczęli przycinać winną latorośl, dzięki czemu wydaje ona bardziej dorodne owoce. W klasztorach wynaleziono metodę produkcji białego wina z czerwonych winogron, które powszechnie używa się do sprawowania Eucharystii. Po dziś dzień niektóre zakony słyną z produkcji bardzo dobrego gatunkowo wina. Można powiedzieć, że to dzięki Kościołowi produkcja wina jest intensywna, mamy bogate tradycje uprawy i produkcji win. 

Kościуł zachęca do abstynencji. Oczywiście nie można w tym względzie ulegać pewnemu rygoryzmowi. W II wieku pojawiła się herezja, która zabraniała używania wina podczas Mszy św. Akwarianie uważali, że wino, które prowadzi do pijaństwa, jest czymś złym. Zalecali sprawowanie Najświętszego Sakramentu przy użyciu tylko i wyłącznie wody. Oczywiście ta herezja została potępiona przez Kościуł, bo materią Eucharystii jest chleb i wino.

- Jakiego wina można używać podczas Mszy św.?

- – Przepisy liturgiczne precyzyjnie określają, że musi to być czyste wino wyprodukowane z winogron. Nie można używać ani wina produkowanego z innych owocуw, ani wina z domieszkami. Jesteśmy przyzwyczajeni do białej barwy wina mszalnego. Natomiast podczas Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus użył wina czerwonego, bo takie było stosowane w Palestynie w starożytności. 

Najprawdopodobniej aż do XII wieku, a niektórzy liturgiści twierdzą, że aż do XVI wieku, w Kościele zachodnim używano tylko czerwonego wina. Dopiero później względy praktyczne, czyli trudności z utrzymaniem w czystości bielizny kielichowej, sprawiły, iż zaczęto używać białego wina. W Kościele wschodnim ta praktyka się nie przyjęła i stosuje się zawsze wino czerwone. Myślę, że czerwona barwa wina lepiej oddaje fakt, że w czasie przeistoczenia wino staje się krwią Chrystusa.

- Wino słodkie czy wytrawne?

- – Przepisy tego nie regulują. W zależności od dostępności w danym rejonie i upodobań celebransa wybiera się wino wytrawne lub słodkie. Doświadczeni proboszczowie mówią, że musi to być dobre wino, bo przecież jest materią do czegoś, co jest dla nas najświętsze, czyli do Eucharystii. Nie można pozwalać sobie na bylejakość i kupować wino marnej jakości.

- Dlaczego do wina podczas Mszy św. dodaje się wodę?

- – Starym zwyczajem jest dodawanie odrobiny wody do kielicha z winem podczas Eucharystii. Związane jest to z Ostatnią Wieczerzą, kiedy to Chrystus zwyczajem żydowskim użył wina zmieszanego z wodą. W Palestynie nie pito wina w czystej postaci, ale zawsze rozcieńczone. W średniowieczu doszła interpretacja teologiczna tego gestu. Ta odrobina wody, którą dodaje się do wina ma symbolizować zmieszanie boskiej i ludzkiej natury w Chrystusie. Sugerują to nawet słowa modlitwy wypowiadanej w tym momencie przez kapłana.

- A jakie wino można błogosławić w liturgiczne wspomnienie św. Jana?

- – Ponieważ jest to tylko sakramentalium, nie ma tutaj żadnych obostrzeń. Może być to każde wino. Myślę, że powinno być także dobrej jakości, ma przecież symbolizować najszlachetniejsze z uczuć. To pewien symbol, ale nie powinien być nadużywany. W wielu parafiach istnieje piękny zwyczaj, że po Mszy św. uczestnicy liturgii częstowani są pobłogosławionym winem, jako wyraz wspólnotowej radości i miłości. Wprawdzie w tym roku 27 grudnia wypada w niedzielę i w związku z tym będziemy świętować niedzielę Świętej Rodziny, ale mam nadzieję, że i o błogosławieniu wina św. Jana kapłani nie zapomną.

- Co należy zrobić z tym pobłogosławionym winem?

- – Zachęcam, by spożyć go w gronie rodzinnym i przyjacielskim. To dobra okazja do spotkania w atmosferze radości. Trzeba pamiętać jednak, że osoby niepełnoletnie nie powinny spożywać alkoholu. Częstując się winem, wypowiadajmy słowa „pij miłość św. Jana” i dzielmy się tą miłością ze wszystkimi. Wino św. Jana to także wezwanie, aby poznać nauczanie najmłodszego z apostołуw, który zachęca, aby dzielić się miłością na co dzień i czerpać ją od Tego, który jest Miłością.

- Czy ten zwyczaj jest znany na całym świecie?

- – Tak, to zwyczaj ogólnokościelny. Dziś w dobie globalizacji na pewno dotarł do wielu rejonуw świata, choć najbardziej rozpowszechniony jest w Europie, zwłaszcza w krajach śródziemnomorskich.

- Dawniej, 27 grudnia, nie tylko wino było błogosławione…

- – Owszem. Błogosławiło się jeszcze olej, a związane jest to z tą samą legendą i cesarzem Domicjanem. Kiedy władca nie zdołał zgładzić św. Jana kielichem zatrutego wina, wtedy postanowił wrzucić go do rozgrzanej oliwy. Ta oliwa jednak nie zaszkodziła apostołowi. Wręcz przeciwnie, według legendy, św. Jan wyszedł z tej wrzącej kąpieli odmłodzony. Nawet ustanowiono święto św. Jana w oliwie, które aż do początku XX wieku było wspominane w Kościele. Ponieważ fakt ten znamy tylko z podania, po reformie liturgicznej święto to zostało usunięte z kalendarza.

źródło: niedziela.pl

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia

życzę wszystkim parafianom i przybyłym gościom,

aby Jezus obdarzył Was łaską zdrowia,

mądrości, roztropności i siły.

Niech w Waszych rodzinach ucichną kłótnie i spory,

a zagości miłość, pokój i dobro.

Niech Boża Dziecina umacnia Was w wierze, nadziei i miłości.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

życzy ksiądz proboszcz Tomasz Dawid