Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

20 sierpnia na antenie TVP Gdańsk w katolickim magazynie "DROGA" znalazło się podsumowanie naszego Pierwszego Rodzinno-Patriotycznego Pikniku Kosznajderskiego, który odbywał się w uroczystość Matki Bożej Zielnej. Warto obejrzeć ten program: Otwórz link od 7:40.

1.Dzisiejszą XVIII niedzielę zwykłą przeżywamy w tym roku jako święto przemienienia Pańskiego. W Kościele obchodzone jest już od VI wieku, a w Polsce znane od XI wieku. Akt przemienienia pozwala Apostołom i nam zrozumieć, jak mizerne i niepełne są nasze wyobrażenia o Bogu. Przemienienie Pańskie to święto radości i nadziei, że przyjdzie czas, kiedy Pan odmieni nas wszystkich.

2.Jutro w poniedziałek zapraszam na co tygodniową Adorację NS z możliwością skorzystania z sakramentu pojednania. Nasz dekanat tego dnia rozpoczyna dni modlitw o powołania kapłańskie.

3.We wtorek, patronuje nam św. Dominik (ok. 1170-1221), prezbiter, założyciel Zakonu Kaznodziejskiego – dominikanów, który do dziś szerzy Ewangelię poprzez głoszenie słowa i świadectwo życia; od godz. 13:00 odwiedzę starszych i chorych Parafian.

4.W środę, 9 sierpnia, przypada święto świętej Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein (1891-1942). Zginęła w Oświęcimiu 9 sierpnia 1942 roku. Kanonizował ją Ojciec Święty Jan Paweł II w 1998 roku, a w rok później ogłosił współpatronką Europy, podkreślając, że jej wyjątkowe życie i ofiara, jaką złożyła dla Chrystusa, są zadatkiem prawdziwie braterskiego społeczeństwa, niezależnie od różnic narodowych, kulturowych i religijnych.

5.W czwartek, 10 sierpnia, w kalendarzu liturgicznym przypada uroczystość świętego Wawrzyńca, diakona Kościoła rzymskiego, męczennika (+258), głównego patrona naszej diecezji pelplińskiej. Dla naszej Parafii to dzień modlitw o powołania, zapraszam na 17:00 na Adorację NS z modlitwą o powołania w czasie której odmówimy różaniec w tej intencji.

6.W piątek, 11 sierpnia patronuje nam św. Klara (1194-1253), dziewica; idąc za wzorem św. Franciszka, wybrała życie w ubóstwie i założyła zakon sióstr zwanych od jej imienia klaryskami.

Wszystkim solenizantom składam najserdeczniejsze życzenia

Bożego błogosławieństwa i opieki Świętych Patronów.

7.Kolekta przyszłej niedzieli to kolekta gospodarcza, za ofiarność już dziś składam serdeczne Bóg zapłać.

8.Za wszelkie dowody życzliwości, składane intencje i ofiary, za waszą modlitwę i troskę o wspólnotę parafii składam serdeczne Bóg zapłać! Wszystkim Parafianom i gościom wypoczywającym na terenie naszej parafii życzę błogosławionej Niedzieli oraz owocnego tygodnia. Szczęść Boże!

KATECHEZAEUCHARYSTYCZNA

#46 Rozesłanie

Po czym można poznać, że Mszę świętą przeżyliśmy dobrze? Najczęściej przez „dobrą” i „owocną” Mszę rozumiemy taką, na której posłuchaliśmy dobrego kazania, z którego mogliśmy coś wynieść dla siebie, bądź też mieliśmy doświadczenie bliskości Jezusa, albo poruszyło nas coś innego np. muzyka lub dekoracja kościoła. Owszem, wszystko to jest ważne, lecz najważniejszym kryterium tego, czy Msza była dla nas owocna jest to, jak wygląda nasze życie po wyjściu z kościoła.

Dobrze przeżyta Msza święta to nie taka, na której czuliśmy się dobrze, tylko taka dzięki której innym jest dobrze z nami. Owocna Msza święta to nie taka, w której skupiamy się na tym, jak bardzo odczuwamy bliskość Jezusa, tylko taka, dzięki której to doświadczenie chcemy zanieść innym. Dlatego, gdy kończy się Eucharystia, otrzymujemy błogosławieństwo i posłanie, by iść i z pokojem przeżywać wszelkie sytuacje, które nas spotkają, a także, by ten pokój zanieść innym. Taka jest właśnie wymowa rozesłania: „Idźcie w pokoju Chrystusa”. Nie jest to komunikat w stylu: „To już koniec, możecie sobie iść”, tylko jest to uroczyste rozesłanie nas na misję. Tak jak Jezus rozsyłał swoich uczniów po dwóch, tak my jesteśmy posłani, abyśmy sami mieli moc do życia Ewangelią, a także swoim świadectwem głosili Ją tam, gdzie Bóg nas postawi.

Nie mamy się czego bać, ponieważ jeśli wychodząc z kościoła jesteśmy dzięki Komunii w stanie łaski uświęcającej, to znaczy, że mamy w sobie obecność żywego Boga. Zostaliśmy obdarzeni przez Ducha Świętego „Mocą z Wysoka” i jesteśmy prowadzeni przez Bożą Opatrzność. „Jeśli Bóg z nami – któż przeciwko nam” powie święty Paweł. Zgodnie z tym, co Jezus obiecał, wystarczy nam Jego łaski, bo moc w słabości się doskonali (por. Rz 8, 31, 2 Kor 12, 9).

Rozesłanie jest zatem skierowaniem nas do świata, z jednoczesnym przypomnieniem izapewnieniem, że otrzymaliśmy w Eucharystii absolutnie wszystko, co jest nam potrzebne aż do kolejnego spotkania z Bogiem na Mszy świętej. Nie możemy teraz tych skarbów zostawić tylko dla siebie, bo świat czeka na Dobrą Nowinę. Nie skupiamy się na swojej niemocy, grzechu i słabości, tylko na sile pochodzącej z obecności Boga pośród nas i w nas. Jest to siła tak wielka, że papież Benedykt XVI porównuje ją do „nuklearnego rozszczepienia”, które swoim zasięgiem obejmuje cały świat. Komentując tę papieską myśl, jeden z teologów liturgii idzie jeszcze krok dalej i pisze: „Promieniowanie tych sakramentalnych wybuchów nie powinno ograniczać się do ścian prezbiterium. Budynek kościoła jest tak zaprojektowany, żeby od prezbiterium przez nawę i poza nawę biegła linia prosta; i ta liniowa konstrukcja kieruje siłę liturgicznego wybuchu na ulicę”.

Oznacza to, że choć nie widzimy tego wprost i często nie czujemy naszymi emocjami, co się dzieje podczas Mszy świętej, to jednak spotkanie z Bogiem zmienia nasze serce i uczy nas kochać innych do tego stopnia, że czujemy się odpowiedzialni za zbawienie naszych braci i sióstr. Jeśli naprawdę na kimś nam zależy, będziemy kreatywni w dotarciu do takiej osoby.

Ewangelizacja to nie tylko samo głoszenie Ewangelii. Można głosić Ewangelię na różne sposoby. Możesz być po prostu sobą w rodzinie i w pracy, robić swoje, czyli być dobrym człowiekiem i pracownikiem, kochać, przebaczać, być uprzejmym, a dzięki temu dawać świadectwo. Możesz też „upatrzeć” sobie jakąś osobę na której ci zależy i systematycznie modlić się za nią, ofiarowywać za nią swoje cierpienia i trudności, aby ta osoba spotkała na swojej drodze kogoś, kto zaprowadzi ją do Boga. Możesz również sam wejść do jakiejś wspólnoty formacyjnej, tam duchowo wzrastać i uczyć się jak dzielić się Ewangelią z innymi. Sposobów na wypełnienie polecenia „Idźcie i głoście” jest tyle, ile tylko będziemy mieli pomysłów i chęci pochodzących od Ducha Świętego.

Czego się boisz w świadczeniu o Jezusie? Co jest dla ciebie przeszkodą nie do pokonania? Poczucie własnej grzeszności? Brak kompetencji? Mylne wrażenie, że jeśli kogoś napomnisz to przesadzasz lub że stracisz tę osobę? To są diabelskie pokusy, abyśmy zamknęli się z Ewangelią w swoich czterech ścianach i z lęku przed stratą Jej nie głosili. Przyjmij dziś Ducha Świętego i całą moc Ewangelii, którą otrzymasz w Eucharystii i w końcowym błogosławieństwie. Jesteś posłany przez samego Boga, który stoi za tobą i któremu tak bardzo zależy na swoich dzieciach. Bez Jego wiedzy i zgody włos ci z głowy nie spadnie. Ty tylko daj Mu swoje ręce i serce gotowe, aby mógł przez ciebie działać, a zdziwisz się jak szybko odkryjesz wtedy żywego Boga.

1.Przeżywamy XVII niedzielę zwykłą. Często chrześcijanie zapominają o prawdziwym skarbie, jakim jest życie wieczne w Królestwie Chrystusa. Chrystus nam przypomina, że warto zainwestować w skarby ukryte przed naszymi oczami.

2.Serdecznie dziękuję ks. Pawłowi za zastępstwo mnie podczas nieobecności. Jeśli rzeczywistość jest zgodna z planem, to dzisiaj jestem u św. Jakuba w Santiago de Compostella. Łączę się w modlitwie. Podczas mojej nieobecności w sprawach nagłych proszę o kontakt z ks. Andrzejem z Lichnów lub ks. Wojciechem z Silna.

3.Obecną niedzielą zakończymy Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa, 1 grosz za 1 km szczęśliwie przejechanych kilometrów. To, co roczna akcja agendy misyjnej „Miva Polska” na środki transportu dla misjonarzy. Bardzo proszę o przyłączenie się do tej pięknej akcji. Bardzo dziękuję za każdy przejaw życzliwości misyjnej. Ofiary składamy przy wyjściu z kościoła do przeźroczystych skarbonek.

4.W poniedziałek wspomnienie św. Ignacego z Loyoli, Adoracja NS o stałej porze (18:30-19:15)

5.We wtorek, 1 sierpnia, przypada 79. rocznica powstania warszawskiego. W połowie miesiąca przedmiotem refleksji staną się sierpniowe dni narodowego przebudzenia na przełomie lat osiemdziesiątych na polskim Wybrzeżu. Wspomnimy też „Cud nad Wisłą” z 1920 roku. Niech to bogactwo sierpniowych rocznic i wielkich świąt utwierdzi naszą wiarę i ufność w moc i potęgę Pana wieków. 

6.W środę, 2 sierpnia, przypada odpust Porcjunkuli, związany z postacią świętego Franciszka z Asyżu. Warunkiem jego uzyskania jest wzbudzenie właściwej intencji, stan łaski uświęcającej, modlitwa w intencjach wyznaczonych przez papieża oraz nawiedzenie parafialnego kościoła. Dokładnie odpust ten można uzyskać w czasie od południa 1 sierpnia do północy 2 sierpnia. Skorzystajmy z tej nadzwyczajnej łaski darowania kar doczesnych za grzechy odpuszczone w sakramencie pojednania, a jeszcze przez nas nie naprawione.

7.W pierwszy czwartek miesiąca, w modlitwach będziemy dziękować Bogu za dar Eucharystii oraz prosić o liczne i święte powołania kapłańskie. GODZINA ŚWIĘTA od godz. 17:00.

8.W pierwszy piątek miesiąca będziemy przepraszać Boże Serce za wszelki brak miłości, za lekceważenie daru Bożego Miłosierdzia. Będziemy prosić o łaskę nawrócenia dla siebie i dla tych, którzy Pana Boga przepraszać nie chcą. Okazja do pierwszo-piątkowej spowiedzi świętej  15 minut przed każdą Mszą św. Starszych i chorych parafian odwiedzę we wtorek, 8 sierpnia od godz. 13:00. Tego dnia będziemy się modlić przez wstawiennictwo św. Jana Marii Vianneya, patrona wszystkich proboszczów. Proszę o modlitwę.

9.Wszystkim Parafianom i gościom wypoczywającym na terenie naszej parafii życzę błogosławionej Niedzieli oraz owocnego tygodnia. Szczęść Boże! 

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#45 Dziękczynienie i Adoracja.

Wiele osób uczestniczących w Eucharystii nie wie, jak zachować się po przyjęciu Komunii świętej, jaką postawę przyjąć, jakie modlitwy odmówić. Dlatego w dzisiejszej katechezie spróbujemy wyjaśnić, na czym polega dziękczynienie i adoracja Jezusa, którego przyjęliśmy do naszych serc w Komunii świętej.

Po przyjęciu Ciała Pańskiego powinniśmy udać się na wcześniej zajmowane miejsce i w pozycji siedzącej (lub stojącej, jeśli zabraknie miejsc) uczestniczyć w śpiewie. Jeśli nie wykonuje się śpiewu, należy zachować święte milczenie. Jeśli trwa pieśń, należy możliwie szybko włączyć się w śpiew, ponieważ to właśnie on wyraża wspólne dziękczynienie Bogu Ojcu za dar i ofiarę Jezusa, z którym mogliśmy zjednoczyć się w Komunii świętej. Następnie wszyscy obecni na Eucharystii włączają się w dziękczynną modlitwę po komunii, której przewodzi ksiądz.

Dziękczynienie po komunii służy przedłużeniu zjednoczenia z Bogiem, z Kościołem i bliźnimi w życiu codziennym. Jest to czas, w którym w milczeniu, bądź śpiewając pieśni, rozważam w sercu to, co się dokonało. Prowadzę wtedy bardzo osobisty dialog z Tym, który „umiłował nas i samego siebie wydał za nas” (Ga 2, 20). Nie jest to czas adoracji Jezusa obecnego w tabernakulum, bo tym tabernakulum jestem ja sam. Jest to moment, w którym odkrywam, że komunia to nie tylko zamieszkanie Boga we mnie, ale coś nieskończenie głębszego: że jest to relacja z Bogiem, zjednoczenie Boga ze mną, wspólne życie z Bogiem i przemienianie mnie przez Boga.

Pięknie to wyraziła siostra Faustyna, gdy w czasie Mszy świętej przyjęła Komunię świętą. Zapisała w Dzienniczku słowa modlitwy, którą wtedy wypowiedziała. Czytamy tam:

„Dziękuję Ci, Jezu, za świętą Komunię, W której sam siebie dajesz nam.
Czuję, jak Twe Serce w mej piersi bije, Jak życie Boże rozwijasz we mnie sam”. (Dz 1286)

Bezpośrednio po przyjęciu Komunii jest niewiele czasu na indywidualną osobistą modlitwę, ponieważ Eucharystia jest zawsze wspólnotowa. Długie odmawianie modlitw w ciszy chwilę po przyjęciu Ciała Pańskiego, w trakcie gdy pozostali ludzie modlą się śpiewem, nie jest właściwą postawą liturgiczną. Na komunii trwamy jako Kościół, a więc wspólnota. Dlatego dziękczynienie i adoracja Jezusa ma polegać na wspólnej modlitwie śpiewem lub innej formie modlitwy, ale zawsze wspólnej, łączącej wszystkich wiernych zgromadzonych na Mszy świętej.

Na osobistą modlitwę, której celem jest uwielbienie Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, jest czas po zakończeniu Eucharystii. Zamiast w pośpiechu tłumnie opuszczać świątynię warto zatrzymać się na kilka lub kilkanaście minut i swoimi słowami, albo korzystając z modlitewnika, podziękować Bogu za Jego obecność, za miłość, którą najpełniej okazał w Komunii świętej. Wszystko po to, by jeszcze raz uświadomić sobie, że jestem zjednoczony z Chrystusem, również fizycznie. To dziękczynienie i adoracja pozwala nam uzmysłowić sobie, że obrzęd komunii świętej nie jest zwykłym pobożnym gestem, ale jest intymnym spotkaniem z żywym Bogiem. O tym spotkaniu siostra Faustyna pisze, że obecność Boga trwa w nas potem aż do kolejnej Komunii świętej chyba, że sami wyrzucimy Jezusa z naszego serca przez grzech śmiertelny.

Święta Faustyna Kowalska zostawiła nam również w Dzienniczku słowa Jezusa, który pokazuje, na czym ma polegać dziękczynienie. Czytamy tam: „Wiedz o tym, córko Moja, kiedy przychodzę w Komunii Św. do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask wszelkich, pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czym innym. O jak mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. Obchodzą się ze mną jak z czymś martwym (...)” (Dz 1385).

„Ach, jak mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze mną w Komunii św. Czekam na dusze, a one są dla mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami – one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze mną, jak z czymś martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia. – Abyś poznała choć trochę mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która bardzo kocha swe dzieci, jednak te dzieci gardzą miłością matki; rozważ jej ból, nikt jej nie pocieszy. To słaby obraz i podobieństwo mojej miłości” (Dz 1447) .

Święty Jan Maria Vianney napisał, że „po Komunii świętej dusza zanurzona jest w balsamie miłości, tak jak pszczoła w kwiecie” oraz „szczęśliwe dusze czyste, które przeżywają radość zjednoczenia z Panem w Komunii świętej. W niebie będą one błyszczeć jak drogocenne diamenty, będą jaśnieć blaskiem samego Boga”. Święty Proboszcz z Ars zapewniał: „Jeśli po Komunii świętej będziecie strzegli Pana w waszej duszy, długo będziecie odczuwali ów palący ogień, który skłania serce do dobra i wzbudza odrazę do zła”.

Jezus zaprasza cię dzisiaj, byś po skończonej Mszy świętej przynajmniej przez chwilę spotkał się z Nim w swoim sercu podczas cichej modlitwy. Nie śpiesz się z wychodzeniem z kościoła. Spotkaj się z Jezusem i rozważaj głębię tajemnic, w których uczestniczysz.

Moi Kochani!

Pragnę podziękować najpierw Panu Bogu, że obdarzył nas dobrą pogodą i pozwolił nam wspólnie przeżywać piękno parafialnego odpustu. Dziękuję Księdzu Biskupowi Ryszardowi za wygłoszone Słowo Boże i przewodniczenie naszej wspólnej modlitwie. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do przygotowania uroczystości odpustowych: Radnym Parafii, Parafialnemu Zespołowi Caritas, Liturgicznej Służbie Ołtarza, czytającym i śpiewającym; osobom, które zadbały o czystość naszej świątyni i piękną dekorację kwiatową oraz paniom, które zadbały o przygotowanie stołu odpustowego. 

Dziękuję za dar zaangażowania strażakom – zarówno panom, jak i paniom – na których zawsze można liczyć. Dziękuję za dar modlitwy członkom Żywego Różańca, dzieciom pierwszokomunijnym, dzieciom od naszych Praczek i Małych Rycerzy, a także tym najmłodszym tak licznie obecnym.

Z serca dziękuję rodzinom, wszystkim parafianom i obecnym na uroczystości gościom. Łączyli się z nami duchowo także nasi chorzy, których cierpienia i modlitwy są dla nas wszystkich wsparciem nieocenionym. 

Święty Jakubie, miej w swojej opiece całą parafię!

Ksiądz Proboszcz

Dzień 25. lipca, na który przypada kalendarzowe wspomnienie św. Jakuba,  jest z wielu powodów ważny dla naszej wspólnoty parafialnej. Jak co roku, również i tego lata obchodzimy  uroczyście i radośnie „imieniny” naszej parafii – po pierwsze w sposób liturgiczny, gromadząc się na uroczystej Mszy św. o godzinie 17:00, podczas której za pośrednictwem świętego Patrona i Opiekuna wypraszamy łaski dla naszej parafii, po drugie spotykając się przy wspólnym stole odnawiając więzi społeczne. 

Sumę Odpustową odprawi i Słowo Boże wygłosi Ks. Biskup Diecezjalny Ryszard Kasyna, będą również księża z naszego dekanatu oraz z naszej diecezji służąc nam pomocą modlitewną.

Serdecznie zapraszam wszystkich Parafian i Gości na tę uroczystość. Proszę o obecność wszystkie stany Parafii. Zapraszam dzieci które w tym roku przystąpiły do Stołu Pańskiego jeśli można to w strojach komunijnych, Proszę o obecność Strażaków w galowym umundurowaniu, Proszę o demonstracje przynależności do Kół Gospodyń Wiejskich, Stowarzyszenia Św. Jakuba, Praczek i Małych Rycerzy czy Parafialnego Zespołu Caritas. Niech Pan Bóg będzie uwielbiony w naszych sercach i odświętnym stroju. Serdecznie zapraszam.

Zwracam się też do Gospodyń z naszej Parafii o upieczenie ciasta i dostarczenia go do domu św. Jakuba do 15:00 w dniu odpustu.

Ks. Proboszcz

1.W dzisiejszą niedzielę, w bliskości środowego wspomnienia św. Joachima i Anny, obchodzimy Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Papież Franciszek, wpisując ten dzień do kalendarza obchodów kościelnych, pragnął podkreślić obecność i rolę babć i dziadków w rodzinach oraz w parafiach. W naszej wspólnocie mamy wiele osób w podeszłym wieku, tym bardziej i nie tylko w tę dzisiejszą niedzielę bądźmy blisko nich i polecajmy ich szczególnej opiece opatrzności Bożej.

2.Dzisiaj też – zgodnie z zapowiedzią – z racji przypadającego we wtorek liturgicznego wspomnienia św. Krzysztofa, patrona kierowców i podróżujących, po wszystkich Mszach Świętych pobłogosławię pojazdy mechaniczne i będziemy się modlili o roztropne z nich korzystanie. Dlatego proszę kierowców, aby zatrzymali się jeszcze chwilę przy zaparkowanych w pobliżu kościoła pojazdach na obrzęd błogosławieństwa. 

Dziękując Panu Bogu za zachowanie nas w ostatnim roku od wypadków na drodze złożymy ofiarę na środki transportu dla polskich misjonarzy w ramach akcji: „ Św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr”.

3.W poniedziałek patronuje nam św. Kinga (1234-1292), córka króla węgierskiego Beli IV, żona polskiego księcia Władysława Wstydliwego, która po śmierci męża wstąpiła do zakonu klarysek i dalsze swoje życie poświęciła dla ubogich; kanonizował ją św. Jan Paweł II w 1999 roku. Jest Patronką samorządowców. Mówiono o niej, że miała duszę pokorną, pobożną ale i „polityczną”, dlatego nawet gdy została klaryską, niejednokrotnie wspomagała swą radą, autorytetem i modlitwą.

4.Jutro również przypada święto Policji. W imieniu własnym i Parafii przekazałem Funkcjonariuszom i Pracownikom Komendy Powiatowej Policji w Chojnicach najserdeczniejsze życzenia, oraz uznania za pełnioną służbę, na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa, utrzymania ładu i porządku publicznego m.in. Mieszkańcom naszej Parafii. Polecajmy Policjantów naszej modlitwie.

5.Jutro również Adoracja NS z możliwością spowiedzi św., którą proszę potraktować jako spowiedź przed odpustową.

6.We wtorek obchodzimy święto św. Jakuba Apostoła. Został powołany jako jeden z pierwszych uczniów Pana Jezusa wraz ze swoim bratem Janem. Spośród Apostołów jest pierwszym, a po Szczepanie drugim męczennikiem Kościoła. Już w 44 roku na rozkaz Heroda został ścięty mieczem (Dz 12,1-2). Jego krótkie życie nie jest porażką, ale świadczy o tym, że tylko miłość i służba są drogą do prawdziwej wielkości.

7.W środę w liturgii wspominamy św. Joachima i Annę, rodziców Najświętszej Maryi Panny. W dzisiejszych trudnych czasach, kiedy atakuje się rodzinę, warto zwrócić się w modlitwie do tych Świętych Małżonków, prosząc o pomoc w budowaniu silnej Bogiem polskiej rodziny. Módlmy się też za naszych rodziców i dziadków, tych żyjących oraz powołanych już do wieczności. W naszym kościele uczynimy to wspólnie podczas Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy przed Mszą św., która wyjątkowo będzie tylko o godz. 9:00.

8.W czwartek Msza św. po za parafią. Od czwartku (26 lipca) nie będzie ks. Proboszcza z powodu uczestnictwa w Światowych Dniach Młodzieży w Lizbonie. Zastępować mnie będzie ks. Paweł Piesik oraz księża z Parafii Królowej Polski z Chojnic. W razie nagłych wezwań proszę zgłaszać się do Księdza Wojciecha z Silna lub Ks. Andrzeja w Lichnowach. Ofiary za intencje Mszalne proszę składać do czarnej skarbonki przy wyjściu z kościoła lub u Proboszcza po jego powrocie. Proszę o modlitwę o bezpieczny powrót.

9.W sobotę, 29 lipca, przypada liturgiczne wspólne wspomnienie św. Marty, Marii i Łazarzaprzyjaciół Pana Jezusa z Betanii.

10.W czwartek został ustawiony nagrobek księdza Kazimierza Matyi, który zostanie poświęcony przez ks. Biskupa Ryszarda w dniu odpustu parafialnego.

11.Serdecznie dziękuję za wsparcie finansowe wszystkich parafialnych projektów. Dziękuję za podniesienie przez wiele rodzin ofiar do 300 złotych od Rodziny. Jak widać potrzeby są ogromne, ale i są realizowane. Za ofiarność, wyrozumiałość i życzliwość składam serdeczne Bóg zapłać.

12.Na nowy tydzień pracy, codziennych zajęć, dzieciom, młodzieży na czas wakacji, wszystkim przebywającym na urlopach życzę obfitości łask Bożych i opieki Matki 

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#44 Zjednoczony z Jezusem, mam dla innych stać się Jezusem

Podczas każdej Komunii świętej jesteśmy zaproszeni nie tylko do jedności z Chrystusem, ale też do zjednoczenia między sobą. Nie tylko ty przyjąłeś Komunię świętą. Zrobili to również twoi bracia i siostry, dlatego Eucharystię przeżywamy również w wymiarze wspólnotowym. Jedność między ludźmi zgromadzonymi na Mszy świętej ma pokazywać, że jesteśmy wspólnotą, Kościołem, Ludem Bożym. Siła tej jedności zależy od nas, od naszego otwarcia się nie tylko na Boga, ale także na osoby uczestniczące w Eucharystii i pozostałych ludzi, których Bóg stawia na naszej drodze.

Warunkiem pełnego uczestnictwa w Mszy świętej jest przede wszystkim przebaczenie i pojednanie się ze wszystkimi ludźmi oraz wyrzucenie z serca tego, co może nas od nich oddzielać. W Kazaniu na Górze Jezus podkreślił, że „Jeśli przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj!” (Mt 5,23-24).

Te słowa Chrystusa odnoszą się przede wszystkim do naszego uczestnictwa w zgromadzeniu eucharystycznym i pokazują, że jeśli jesteś skłócony z drugim człowiekiem, masz do kogoś pretensje, nienawidzisz kogoś lub jeszcze komuś nie przebaczyłeś, rozbijasz jedność wspólnoty i nie możesz uczciwie powiedzieć, że przyjąłeś Komunię świętą, bo nie jesteś zjednoczony ze swoimi braćmi.

Podobnie jak w życiu codziennym ktoś, kto jest skłócony i wrogo nastawiony nie siada przy wspólnym stole, tak i podczas Eucharystii, jeśli nie ma w twoim sercu miłości wobec innych ludzi, nie jesteś gotowy wszystkim przebaczyć, nie jesteś ze wszystkimi pojednany, wtedy przyjmując komunię robisz coś, co jest przeciwieństwem i zakłamaniem słowa „komunia”, które oznacza właśnie „zjednoczenie”.

Jak więc uczyć się przebaczać i nie dzielić Ciała Chrystusa naszym zagniewaniem wobec tych, którzy nam zawinili? Otóż nie ma lepszej szkoły miłości miłosiernej niż miłość którą Bóg kocha każdego z nas. On nie tylko „pierwszy nas umiłował” jak uczy święty Jan, ale także okazał nam swoją miłość przez to, że „umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (1 J 4, Rz 5, 8). Właśnie takiej miłości uczymy się całe życie na Eucharystii. Miłości, która jest cierpliwa, łaskawa, nie płonie gniewem na wieki, ale wszystko przetrzyma i nigdy nie ustaje. Miłości, która chce zło dobrem zwyciężać.

Człowiek sam z siebie nie jest w stanie tak kochać, ale jednocząc się z Bogiem może to robić, bo będzie kochał innych miłością nie swoją, lecz Bożą, nadprzyrodzoną. Potrzebna jest do tego jednak nasza decyzja, wyrażająca się w słowach „Przebaczam. Nie chcę się mścić. Nie życzę ci źle. Wyciągam do ciebie rękę na zgodę”.

O takiej miłości mówi nam święty Jan i tylko taka miłość jest prawdziwa: „Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego.” (1 J 4,20-21)

Jeśli sam chcę doświadczyć najgłębszych owoców Komunii świętej i zjednoczenia z Bogiem, muszę zadbać o zjednoczenie z ludźmi. Jeśli nie przebaczę im grzechów i win, Ojciec Niebieski też mi ich nie przebaczy. Tę prawdę wyrażamy codziennie w modlitwie „Ojcze nasz”. Po przyjęciu Komunii świętej mam zatem dla innych stać się Jezusem, a inni mają we mnie doświadczyć miłosiernej i przebaczającej miłości Boga. Jednocząc się z Chrystusem mam stać się narzędziem, przez które On będzie mógł okazywać miłość innym ludziom. Eucharystia nie jest więc czasem oderwanym od rzeczywistości. Msza święta nie kończy się w momencie wyjścia z kościoła. Służąc innym sprawiasz, że całe Twoje codzienne życie staje się w pewnym sensie kontynuacją Eucharystii.

Pomyśl dzisiaj jak wygląda twoja postawa wobec innych ludzi po przyjęciu Komunii świętej. Na jak długo zazwyczaj wystarcza ci cierpliwości, łagodności, przebaczenia i pokory – tych cech, które należą do istoty miłości. Poproś Chrystusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, by dał ci łaskę poznania prawdy o sobie. Co możesz zmienić w swoim zachowaniu, by drugi człowiek dostrzegł w tobie Chrystusa?

1.Pamiętajmy o właściwym wykorzystaniu podarowanego nam czasu wakacji. To nie jest czas wolny od przykazań Bożych i kościelnych! Niech sprzyja pogłębieniu naszych relacji z Bogiem, umocnieniu wiary, nawróceniu. Temu właśnie służy każda niedzielna Eucharystia. Nie rezygnujmy z tego najcenniejszego realnego spotkania z Panem Jezusem, tak łatwo zastawiając się wakacjami, oddaleniem świątyni. Wierzyć w Chrystusa – to znaczy być Jego świadkiem wobec bliźnich i świata; to znaczy być światłem dla współczesnego świata!

2.W przyszłą niedzielę, 23 lipca, w bliskości wspomnienia Świętych Joachima i Anny (26 lipca), przypada trzeci Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Jako temat tego Dnia papież Franciszek wybrał słowa: „Miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie” (Łk 1, 50). To zdanie jest ściśle związane ze Światowymi Dniami Młodzieży, które odbędą się w Lizbonie kilka dni później. Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych to nie tylko przypomnienie i docenienie ich niezastąpionej roli. Chodzi nie tylko o docenienie ich obecności w kościele podczas liturgii i na prywatnej modlitwie. Papież Franciszek, wpisując ten dzień do kalendarza obchodów kościelnych, pragnie podkreślić także ich obecność i rolę w rodzinach oraz społecznościach lokalnych. „Często zapomina się o dziadkach. Nie zapominajmy o bogactwie stania na straży korzeni” – podkreśla papież Franciszek w swoim nauczaniu. W naszej wspólnocie mamy wiele osób w podeszłym wieku, tym bardziej i nie tylko w tę przyszłą niedzielę bądźmy blisko nich i polecajmy ich szczególnej opiece opatrzności Bożej.

3.Ponieważ we wtorek, 25 lipca, czcimy Świętego Krzysztofa, męczennika z połowy III wieku, patrona kierowców i podróżujących, już w przyszłą niedzielę w naszej parafii pobłogosławimy pojazdy mechaniczne i będziemy się modlili o roztropne ich wykorzystywanie. Niech ta modlitwa nie ogranicza się do jednego dnia w roku. Niech nam nigdy nie zabraknie rozsądku i wyobraźni na drodze. Błogosławieństwo kierowców, samochodów i innych pojazdów w naszej parafii będzie miało miejsce po każdej Mszy Świętej – już dziś serdecznie zapraszamy!

4.W liturgii najbliższego tygodnia modlimy się za wstawiennictwem:

We wtorek - świętego Szymona z Lipnicy; W czwartek - błogosławionego Czesława; W sobotę - święto św. Marii Magdaleny.

5.W miesiącach letnich wielu ludzi odpoczywa, ale dla rolników jest to czas wytężonej pracy. Niech towarzyszy im nasza modlitwa, będąca wyrazem wdzięczności za ich trud podejmowany dla dobra wspólnego.

6.Składam serdeczne Bóg zapłać za troskę o dobra materialne kościoła. Został zakończony remont kościoła filialnego dziękuję firmie Retrosfera za podjęcie się tego zadania i szybkie wykonanie. Dziękuję Strażakom z OSP Ciechocin za oczyszczenie rynien świątyni. Składam podziękowanie za życzliwość serca. Proszę o składanie ofiar rocznych na kościół, chociaż za pierwsze półrocze.

7.W poniedziałek co tygodniowa Adoracja NS z możliwością spowiedzi w godzinach 18:30 - 19:15. W środę nowenna do Matki Bożej Nieustającej pomocy i modlitwy do św. Józefa.

8.Na nowy tydzień pracy, codziennych zajęć, dzieciom, młodzieży na czas wakacji, wszystkim przebywającym na urlopach życzę obfitości łask Bożych i opieki Matki Bożej.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#43 Zjednoczenie z braćmi.

Eucharystia nie tylko przemienia nas w Tego, kogo przyjmujemy. Eucharystia staje się również sakramentem jedności i braterstwa, tworząc z nas wszystkich Kościół – mistyczne Ciało Chrystusa. Dlatego chcemy dziś przyjrzeć się temu, jakie są skutki przyjmowania Eucharystii w wymiarze wspólnotowym, gdy przeżywamy ją w duchowej wspólnocie z innymi uczniami Pana, zgromadzonymi w Kościele.

W Pierwszym Liście do Koryntian czytamy: „Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor, 10,16-17).

Św. Jan Chryzostom w jednym ze swoich komentarzy do powyższego fragmentu Pisma św. rozwinął myśl św. Pawła, przypominając: „Czym w rzeczywistości jest chleb? Jest Ciałem Chrystusa. Kim stają się ci, którzy go przyjmują? Ciałem Chrystusa; ale nie wieloma ciałami, lecz jednym ciałem. Faktycznie, jak chleb jest jednością, choć składa się nań wiele ziaren, które choć się nie znają, w nim się znajdują, tak że ich różnorodność zanika w ich doskonałym zjednoczeniu — w ten sam sposób również my jesteśmy wzajemnie ze sobą zjednoczeni, a wszyscy razem z Chrystusem”.

Poprzez Eucharystię, a zwłaszcza poprzez przyjęcie Jezusa w Komunii świętej, stajemy się jednością ze wszystkimi, którzy to Ciało przyjmują. Ta jedność jest przygotowywana w nas najpierw przez obrzędy wstępne liturgii, poprzez Liturgię Słowa, następnie przez Liturgię Eucharystyczną, kiedy składamy dary na rzecz wspólnoty, aby wyrazić naszą gotowość służenia innym i dawania innym czegoś jako naszą ofiarę. Prowadzi to do tego, by w Komunii świętej przeżyć nie tylko zjednoczenie z Bogiem, ale również i z naszymi braćmi oraz doświadczyć, że jesteśmy wspólnotą.

Najgłębszym wyrazem jedności jest wspólna Uczta Eucharystyczna: spożywamy ten sam chleb, gromadząc się wokół tego samego ołtarza. Zasiadanie do wspólnego stołu i wspólne spożywanie posiłku od zawsze było znakiem jedności, pokoju, miłości. Tymczasem w naszych parafialnych wspólnotach często zdarza się, że spośród kilkuset osób zgromadzonych na Mszy św., tylko garstka przystępuje do Komunii świętej, natomiast większość wyłącza się z jedności. Spróbujmy sobie wyobrazić taką sytuację podczas jakiejś innej uroczystości, gdy przy suto zastawionym stole zasiada jedynie niewielka grupa osób, a pozostali, czując większy lub mniejszy głód, w tym samym czasie podpierają ściany i chowają się po kątach.

Wspólnotę podczas liturgii buduje również wspólna modlitwa, stąd bardzo ważne dla jedności osób zgromadzonych na Eucharystii jest głośne odmawianie modlitw i wspólny śpiew. Jednym z momentów, w którym jest to często zaniedbywane, jest śpiew w trakcie udzielania komunii świętej. Wiele osób czas po przyjęciu Ciała Chrystusa poświęca na przedłużoną modlitwę osobistą co powoduje, że nie włączają się we wspólną modlitwę. Warto po raz kolejny przypomnieć, że czas po Komunii świętej nie jest czasem długiej modlitwy osobistej, ale wspólnego dziękczynienia i uwielbienia. Na indywidualne spotkanie z Jezusem, którego przyjęliśmy w Najświętszym Sakramencie, możemy przeznaczyć czas po zakończonej Mszy świętej, pozostać w kościele.

Tym, który łączy ludzi o różnych poglądach, temperamentach i darach podczas Mszy świętej jest Bóg. W mocy Ducha Świętego tworzy z nas jedną wspólnotę, jedno ciało, jeden Kościół. Łączy w jedno to, co po ludzku jest niemożliwe do połączenia Robi to jednak nie bez naszego udziału. Dlatego zastanów się, w jaki sposób ty możesz dzisiaj tę jedność pogłębić i co możesz zrobić, by jedności nie rozrywać. Pomyśl szczególnie o słowach, które wypowiadasz o innych, o swoim ocenianiu innych osób, o plotkach przez które niszczymy jedność między nami i dobre imię naszych braci.

Poproś, by Jezus dał ci łaskę kochania ludzi, którzy są trudni, a dzięki którym możesz nauczyć się prawdziwie kochać. Niech Komunia święta nie stanie się dla ciebie miejscem egoistycznego spotkania z Bogiem, lecz niech zjednoczenie z Nim, otworzy cię na innych ludzi, abyś mógł stać się dla innych darem, czyli „kanałem” miłości Bożej, a nie tylko zadaniem, czyli trudną osobą do pokochania.

1.Dziś kolejna lipcowa niedziela, 14. w tak zwanym okresie zwykłym roku liturgicznego. W czasie wakacji i urlopów nie zapominajmy o świętowaniu dnia Pańskiego. Niech na trasach wakacyjnych wędrówek nie zabraknie świątyń. W każdej z nich na spotkanie z nami czeka Zbawiciel – Jezus Chrystus. Pamiętajmy, aby nasze zachowanie w czasie ich zwiedzania było nacechowane powagą i należną czcią dla Pana Boga obecnego w Najświętszym Sakramencie. Pamiętajmy o godnym stroju, o ciszy i choćby krótkiej modlitwie uwielbienia.

2.W poniedziałek co tygodniowa Adoracja NS z możliwością spowiedzi w godzinach 18:30 - 19:15. Serdecznie zapraszam.

3.We wtorek, 11 lipca, przypada święto św. Benedykta (480-547), opata, patrona Europy. Założony przez niego zakon benedyktynów przyczynił się do znacznego pogłębienia życia religijnego w Kościele, ale i szeroko rozumianej kultury. Z tej racji papież bł. Paweł VI w 1964 roku ogłosił św. Benedykta głównym patronem Europy. Ora et labora – Módl się i pracuj! – to sposób św. Benedykta na dobre chrześcijańskie życie. Do Polski benedyktyni przybyli wraz ze św. Wojciechem (†997). Najbardziej znanym opactwem benedyktyńskim jest  w Polsce: Tyniec. Swoim pięknem przyciąga też niewielki benedyktyński klasztor w wielkopolskim Lubiniu. Warto te miejsca odwiedzić podczas letnich wędrówek.

5.W środę od 14:00 spotkanie w domu św. Jakuba Parafialnego Klubu Seniora. Na 17:30 zapraszam na nowennę do Matki Bożej Nieustającej pomocy i modlitwy do św. Józefa.

6.W czwartek kolejny Dzień Fatimski. Na prośbę Pań Seniorek z Ciechocina o 16:30 modlitwa Różańcowa w Kościele Filialnym. Zaś nabożeństwo fatimskie rozpoczniemy w kościele Parafialnym Mszą św. w intencji Parafii o 20:00 a zakończymy Apelem Jasnogórskim. Na nabożeństwo fatimskie proszę o zabranie ze sobą świec.

7.Przyszła niedziela, 16 lipca, przykrywa liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel i historię szkaplerza, która swymi korzeniami sięga XIII wieku. Właśnie na górze Karmel (północno-zachodni Izrael) duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili gorliwe życie modlitwy. Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy i dali początek nowemu zakonowi – karmelitów, który pięknie wpisał się w historię i duchowe oblicze Kościoła. Święci, których wydały zakony karmelitańskie, należą do najpopularniejszych. W tym gronie znajduje się św. Teresa od Dzieciątka Jezus, a spośród Polaków znany jest św. Rafał Kalinowski.

8.Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel przypomina nam o jeszcze innym ważnym rysie duchowości chrześcijańskiej, a mianowicie o szkaplerzu. Matka Boża objawiła go generałowi karmelitów w Cambridge Szymonowi Stockowi w 1251 roku. Obiecała też każdemu, kto będzie go nosił do śmierci, że nie zazna ognia piekielnego i żadnego innego niebezpieczeństwa. Szkaplerz obok różańca stał się jednym z podstawowych nabożeństw maryjnych. Prośmy Matkę Bożą, abyśmy mogli dojść szczęśliwie do naszej góry Karmel, którą jest Chrystus. Jak Maryja, wsłuchujmy się w słowo Boże, rozważajmy je i zachowujmy w swoich sercach.

9.Trwają prace konserwatorskie kościoła filialnego w Ciechocinie, koszt samych tylko materiałów to 6 tysięcy złotych. Serdeczne Bóg zapłać za ofiary na dzisiejszą tacę gospodarczą, a także proszę o ofiary inwestycyjne przekazywane w kopertach od Rodziny tak by udało się zamknąć to zobowiązanie i prace. Można też dokonać wpłaty na konto Parafialne z dopiskiem „na św. Marcina”.

10.Odeszli do wieczności Ingrid Zawalisz l. 81 pogrzeb miał miejsce w sobotę w Ciechocinie oraz zmarł Wiktor Wysocki pogrzeb najprawdopodobniej w środę. Zmarłych polecajmy miłosierdzi Bożemu. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…

11.Na nowy tydzień pracy, codziennych zajęć, dzieciom, młodzieży na czas wakacji, wszystkim przebywającym na urlopach życzę obfitości łask Bożych i opieki Matki Bożej.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#42 Komunia duchowa.

Praktyka duchowej Komunii świętej była znana w Kościele od wielu wieków. Święci i papieże zachęcali do takiej formy spotkania z Bogiem w sytuacji, gdy z różnych powodów fizycznie nie można było przyjąć Ciała Chrystusa. Nauczanie o komunii duchowej stopniowo rozwijało się w Kościele od pierwszych wieków chrześcijaństwa, a okres pandemii i związanych z tym obostrzeń sanitarnych spowodował, że Kościół na nowo przypomniał o tej formie pobożności, zachęcając wiernych, którzy na skutek lockdownu nie mogą wziąć udziału we Mszy świętej sprawowanej w kościele, aby w ten sposób jednoczyli się z Chrystusem duchowo.

Czym jest komunia święta duchowa i kto może ją przyjąć? Najprościej mówiąc, jest to sposób duchowego złączenia się z Jezusem, który przy odpowiedniej dyspozycji człowieka może rodzić sakramentalne skutki. Jest to akt wyrażający wielkie pragnienie oraz błaganie, by Jezus przybył do naszej duszy i działał tak, jak byśmy przyjęli Go sakramentalnie podczas mszy.

Komunię świętą duchową możemy traktować zatem jako jeden z najważniejszych sposobów rozbudzenia w sobie miłości do Eucharystii. W komunii duchowej możemy otrzymać łaski tego sakramentu, gdy nie możemy przyjąć Go fizycznie.

Pisze o tym m.in. św. Tomasz z Akwinu, nauczając, że możemy „duchowo spożywać” Eucharystię, jeśli tylko mocno jej pragniemy. Do tej praktyki zachęca również Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia (34) powołując się na słowa św. Teresy od Jezusa: „Kiedy nie przystępujecie do Komunii i nie uczestniczycie we mszy św., najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka Komunii duchowej (...) Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”.

Kongregacja Nauki Wiary w dokumencie z 1983 r. przypomina, że chrześcijanin może otrzymać owoce tego sakramentu za pośrednictwem pragnienia Eucharystii. Dotyczy to zwłaszcza chrześcijan cierpiących z powodu prześladowań czy braku kapłanów. Komunię duchową zaleca się także wszystkim, którzy nie mogą uczestniczyć w mszy świętej, na przykład chorym, uwięzionym, a także tym, którzy z różnych powodów, np. choroby, przepisów państwowych, podeszłego wieku, konieczności opieki nad dzieckiem lub osobą niepełnosprawną nie są w stanie dotrzeć do kościoła.

Komunię duchową mogą przyjmować też dzieci, które ze względu na wiek nie przyjmują jeszcze komunii sakramentalnej. Natomiast dla osób żyjących w stanie grzechu śmiertelnego może być jakiś sposób pogłębionej modlitwy i jednoczenia się z Bogiem, lecz z powodu przeszkody w postaci grzechu, nie przyniesie ona pełni łask, jakie są związane są z tym aktem, gdy człowiek ma odpowiednią dyspozycję serca. Dlatego w 1994 r. Kongregacja Nauki Wiary wskazała na możliwość korzystania z komunii duchowej przez wiernych żyjących w związkach niesakramentalnych. Kongregacja przypomina jednakże, że osobom, niebędącym w stanie łaski uświęcającej nie przyniesie ona owoców, jakie przysługują sakramentalnemu zjednoczeniu z Jezusem, lecz również i dla nich komunia duchowa może okazać się miejscem pewnego otwarcia na łaskę i źródłem nawrócenia.

W jaki sposób przystąpić do komunii świętej duchowej? Gdy uczestniczysz w Mszy świętej za pośrednictwem mediów, w momencie, gdy następuje obrzęd Komunii, możesz przyjąć komunię duchowo. Poza liturgią można to również zrobić w każdym innym miejscu i czasie, nawet wiele razy w ciągu dnia. Komunię duchową warto praktykować na przykład w czasie osobistej modlitwy w domu, gdy w ciągu tygodnia nie udajemy się na Eucharystię. Jest ona również bardzo owocną formą przygotowania się do spożycia Ciała Pańskiego podczas Mszy świętej, w której uczestniczymy w świątyni.

Pierwszym i najważniejszym krokiem jest wzbudzenie w myślach pragnienia jej przyjęcia. Nie muszą temu towarzyszyć silne emocje, o wiele ważniejsza jest nasza decyzja woli, która powinna wyrazić się w wyznaniu wiary w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie oraz decyzji pragnienia duchowego zjednoczenia z Bogiem. Wystarczy po prostu powiedzieć w sercu: „Wierzę Jezu, że jesteś realnie obecny w Najświętszym Sakramencie i chcę, aby wszystkie sfery mojego istnienia zjednoczyły się z Tobą – moje ciało, mój rozum, wola, uczucia, pragnienia i tęsknoty”.

Mimo że Komunia duchowa nie jest sakramentem, może jednak rodzić w duszy człowieka sakramentalne skutki. Tomasz à Kempis w swoim dziele „O naśladowaniu Chrystusa” poucza o tym w następujący sposób: „Komu przeszkodzi słuszna przyczyna, a będzie miał dobrą wolę i pobożne pragnienie przyjęcia Komunii Świętej, ten nie zostanie pozbawiony owocu tego sakramentu”. Te „owoce sakramentu” dotyczą jednak osób, które są w stanie łaski uświęcającej i chcą przyjąć Komunię, ale nie mają możliwości. Praktykę tę, wypracowaną już w średniowieczu, oficjalnie potwierdza Sobór Trydencki objaśniając, że w sytuacji, w której osoba odpowiednio dysponowana (w stanie łaski uświęcającej) nie ma dostępu do Ciała lub Krwi Pańskiej (np. choroba, podróż, brak szafarza), może dostąpić skutków sakramentu Eucharystii, poprzez zwrócenie się do Chrystusa z prośbą wyrażającą pragnienie zjednoczenia sakramentalnego.

Za chwilę rozpocznie się Eucharystia. Uczestnicząc w Mszy świętej masz możliwość przyjęcia Chrystusa w pełni sakramentalnego znaku, a więc zarówno fizycznie, jak i duchowo. Wiele osób, z różnych powodów nie ma takiej możliwości, dlatego pomyśl, czy doceniasz bliskość kościoła, to, że mamy kapłanów i tak łatwy dostęp do Eucharystii. Pomódl się dziś za tych, którzy nie mogąc fizycznie uczestniczyć w Mszy świętej, jednoczą się z Jezusem na sposób duchowy.

1.Rozpoczął się czas wakacji. Dzieciom i młodzieży, wychowawcom, nauczycielom i pracownikom oświaty życzę udanego wypoczynku wakacyjnego. Pamiętajmy, że od Boga i Jego przykazań nie ma wakacji, a na urlop warto zabrać ze sobą różaniec, modlitewnik lub Pismo Święte. Nie zapominajmy też, że każda niedziela jest drogowskazem na wakacyjnej drodze. Bez tego drogowskazu łatwo się zagubić.

2.Kończy się czerwiec – miesiąc naszej szczególnej modlitwy do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jednak nadal pamiętajmy o powinności wynagradzania Bożemu Sercu za popełniane grzechy, za wszelkie zniewagi i nasze braki w wierze, nadziei i miłości.

3.Jutro rozpoczynam swoje rekolekcje kapłańskie. Podczas mojej nieobecności zastępować mnie będą kapłani z Bazyliki z Chojnic. Biuro parafialne w tym tygodniu czynne od czwartku po wieczornej Mszy św. W poniedziałek Msza św. o 18:00 i Adoracja ze spowiedzią, a we wtorek i środę Msza św. o 17:00.

4.Parafialny Zespół Caritas zaprasza na spotkanie w poniedziałek (26.VI) o godz. 19:30 obecność obowiązkowa wolontariuszy, mile widziane nowe osoby pragnące włączyć się w dzieło wolontariatu Parafii. Serdecznie zapraszamy.

5.W czwartek 29 czerwca obchodzić będziemy uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Msze Święte będą o godz. 17:00 w Ciechocinie, i o 18:00 w kościele parafialnym. 

6.W sobotę (01.VII) przypada pierwsza sobota miesiąca, kiedy szczególnie czcimy Niepokalane Serce Matki Najświętszej i powierzamy Jej matczynej opiece całą naszą codzienność. Serdecznie zapraszam więc na Eucharystię i pierwszosobotnie nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Matki Bożej o godz. 9:30. Będzie to jedyna Msza św. tego dnia. Nie będzie Mszy wieczornej.

7.Dziękuję za wszelkie przejawy życzliwości. Za modlitwy i ofiary przekazywane na utrzymanie naszej Parafii.

8.Za tydzień spływ kajakowy z Rytla do Fojutowa. Do tej pory zapisało się 35 osób. Zostało jeszcze kilka wolnych miejsc. Zgłoszenia u ks. Proboszcza.

9.Kościół filialny jest zabytkiem, który potrzebuje co jakiś czas pewnych prac, by zachował swoją świetność, 3.07 rozpoczniemy mały remont tego kościoła, koszt materiałów, to 6 tysięcy złotych. Szczegóły, co zostanie naprawione podam w przyszła niedzielę.

10.Od września chcemy utworzyć grupę starszych ministrantów mężczyzn, którzy kiedyś byli ministrantami, aby byli taką grupą wsparcia dla kapłana w kościele przy ołtarzu. Chętnych proszę o zgłaszanie się do mnie.

11.Gratulujemy naszym parafiankom ukończenia kursu opiekuna dzieci i młodzieży, animatora czasu wolnego i rekreacji.

12.Wszystkim Parafianom i Gościom życzę obfitych łask Bożych przez wstawiennictwo Świętych Patronów naszej Parafii św. Marcina i św. Jakuba Apostoła.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#40 Pokarm nieśmiertelności.

Każdego dnia przekonujemy się o przemijalności tego świata. Czas pandemii i wzrost liczby zgonów wśród naszych najbliższych, sąsiadów i znajomych, dobitnie to podkreślają. Mimo tego, że wielu ludzi zachowuje się tak, jakby mieli żyć wiecznie na tym świecie, każdego z nas, prędzej czy później, czeka moment śmierci.

Podobnie jak do życia doczesnego potrzebujemy odpowiedniej ilości pokarmu, aby nie umrzeć z głodu i mieć siły by normalnie funkcjonować, tak samo jest z naszym życiem duchowym. Potrzebujemy duchowego pokarmu, by nie stać się wewnętrznie martwymi. Podstawowym i najlepszym duchowym pożywieniem chrześcijanina jest Ciało Chrystusa, które nie tylko dodaje sił w doczesności, ale zapewnia życie po śmierci.

Sam Jezus zapewnia, że każdy kto w Niego wierzy, będzie żył wiecznie. W swojej mowie eucharystycznej, wygłoszonej w Kafarnaum po cudownym rozmnożeniu chleba, objawił: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (...) Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (...) Kto spożywa moje ciało i krew moją pije, trwa we mnie, a ja w nim. Jak mnie posłał żyjący Ojciec, a ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto mnie spożywa, będzie żył przeze mnie” (J 6,5.54.56).

Msza św. nie tylko uobecnia tajemnicę Męki i Śmierci Zbawiciela, ale także tajemnicę Zmartwychwstania. Zmartwychwstanie Chrystusa jest zapowiedzią zmartwychwstania naszych ciał i potwierdzeniem prawdziwości słów Zbawiciela o życiu wiecznym. Przyjmując Eucharystię, przyjmujemy pokarm dający nam życie wieczne.

W encyklice „Ecclesia de Eucharistia” Jan Paweł II pisze, że: „Kto się karmi Chrystusem w Eucharystii, nie potrzebuje wyczekiwać zaświatów, żeby otrzymać życie wieczne: posiada je już na ziemi, jako przedsmak przyszłej pełni, która obejmie człowieka do końca. W Eucharystii otrzymujemy także gwarancję zmartwychwstania ciał, które nastąpi na końcu świata: «Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym» (J 6, 54). Ta gwarancja przyszłego zmartwychwstania wypływa z faktu, że Ciało Syna Bożego, pozostawione jako pokarm, jest chwalebnym Ciałem Zmartwychwstałego. W Eucharystii — żeby tak powiedzieć — staje się dostępna «tajemnica» zmartwychwstania. Dlatego też słusznie św. Ignacy Antiocheński określał Chleb eucharystyczny jako «lekarstwo nieśmiertelności, antidotum na śmierć»” (EE 18).

Jezus dając swoje Ciało na pokarm, podkreślił jednocześnie cel przyjmowania komunii – życie wieczne z Chrystusem. Wypowiadając słowa: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (J 6, 54), Jezus obiecuje przyjmującym Komunię świętą, że będą na wieki zbawieni, a ich ciała zmartwychwstaną. Komunia święta daje więc „prawo do nieba” i jest zadatkiem nieśmiertelności także naszych ciał. Przyjmując uwielbione ciało Chrystusa, zostajemy niejako wszczepieni w Jego nieśmiertelne ciało, nabywamy prawa do nieśmiertelności i zmartwychwstania.

Prawdę o Komunii świętej jako pokarmie nieśmiertelności, w sposób szczególny przypomina Wiatyk. Specyfika Komunii św. jako Wiatyku polega na tym, że chrześcijanin przyjmuje ją w najbardziej decydującym momencie swojego życia, czyli w chwili konania, przygotowując się na przejście z tego świata do wieczności. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że: „Wiatyk jako sakrament Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, jest sakramentem przejścia ze śmierci do życia, przejścia z tego świata do Ojca” (KKK, nr 1524). Dlatego pamiętajmy o tym sakramencie zwłaszcza wtedy, gdy ktoś z naszych bliskich zbliża się do przekroczenia granicy śmierci. Na nic wszystkie nasze wieńce, kwiaty i znicze na grobie, jeśli nie pomożemy komuś dobrze przygotować się na ten najważniejszy moment, jakim jest śmierć.

Za chwilę rozpocznie się kolejna Eucharystia w twoim życiu. Nikt z nas nie ma stuprocentowej pewności, że nie będzie ona ostatnią. Nie ryzykuj utraty życia wiecznego, ale zrób wszystko, by móc przyjąć Komunię świętą ze świadomością, że jest to pokarm, który zapewnia nieśmiertelność, a w przyszłości zmartwychwstanie Twojego ciała. Pomyśl też, czy ktoś z twoich najbliższych, kto jest chory i cierpiący, nie potrzebuje przyjąć tego sakramentu w domu lub w szpitalu. Zatroszcz się o to, a będziesz miał wielkie zasługi oraz radość z tego, że będziesz mógł spotkać się kiedyś z tą osobą w Niebie.

W poniedziałek, 19 czerwca, Ks. Biskup Arkadiusz Okroj dokonał wizytacji kanonicznej naszej parafii. Ks. Biskup miał okazję poznania naszej wspólnoty parafialnej i spotkania się z różnymi jej przedstawicielami. Poruszone zostały zarówno kwestie, które dają powody do zadowolenia, oraz problemy i wyzwania, których również nie brakuje. Ks. Biskup odwiedził Szkołę Podstawową w Ostrowitem. Rozmawiał z dyrekcją i gronem pedagogicznym, poprowadził katechezę i modlitwę dla klas 1-3 oraz przedszkola.

Biskup Arkadiusz odwiedził również cmentarz i grób ks. Kanonika przy którym modlił się wraz z parafianami o zbawienie jego duszy. W kościele parafialnym odmawiając Anioł Pański otoczył modlitwą chorych parafian przynosząc im dar swej modlitwy i pasterskiej troski. 

Wizytacja kanoniczna, to również spotkania z różnorodnymi grupami działającymi w parafii. Ks. Biskup spotkał się z członkami Róż Żywego Różańca w kaplicy Miłosierdzia Bożego w Nowym Ostrowitem, gdzie opowiedział o modlitwie różańcowej i odmówił Różaniec. W Ciechocinie modlił się koronką do Miłosierdzia Bożego i spotkał się z Seniorami następnie pobłogosławił rowerzystów i rowery. 

Podczas Mszy św. Wygłosił homilię podsumowującą wizytację oraz modlił się wraz z nami w intencji naszej wspólnoty parafialnej, wzywając dla niej wszelkich łask, Bożego błogosławieństwa i opieki Matki Najświętszej. A po mszy spotkał się jeszcze z Radą Parafialną, Strażakami i członkami Parafialnego Zespołu Caritas.

Pragniemy serdecznie podziękować Księdzu Biskupowi za ten niezwykle intensywny i owocny duszpastersko czas ofiarowany naszej parafii. Dziękujemy za wszystkie spotkania, rozmowy, kazanie, za cenne uwagi i wskazania, za dar modlitwy i za łaskę spotkania. Ufamy, że pomoże nam on jeszcze lepiej budować i umacniać wspólnotę parafii oraz kościoła diecezjalnego.

1.Słowo Boże, które słyszymy w liturgii słowa, niech pomaga nam w głębszym przeżywaniu Eucharystii i uwrażliwia na natchnienia Ducha Świętego w codzienności.

2.Jutro w poniedziałek będziemy przeżywać Wizytację kanoniczną księdza Biskupa Arkadiusza Okroja. Szczegółowy program wizytacji znajduje się w gazetce parafialnej.

3.Nabożeństwo czerwcowe z modlitwą o dar pokoju – codziennie po Mszy św. o godz. 18:00  Ponadto wyjątkowo z racji wizytacji we wtorek adoracja Najświętszego Sakramentu i spowiedź od godz. 18:30 – 19:15.                                                             

4.We wtorek, 20 czerwca, przypada Międzynarodowy Dzień Uchodźcy. ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 2000 roku. Będziemy modlić się za wszystkich, którzy musieli opuścić kraj ojczysty, aby byli otaczani szacunkiem i doświadczali niezbędnej pomocy i życzliwości wśród innych narodów.

5.Msza św. na zakończenie roku szkolnego i katechetycznego będzie w piątek 23 czerwca o godz. 8:00. Zapraszamy do modlitwy dziękczynnej dzieci, młodzież, rodziców, panie dyrektorki, nauczycieli, wychowawców i katechetów oraz wszystkich pracowników szkoły. Będziemy także prosić o Bożą opiekę na czas wakacji.

6.W piątek, 23 czerwca, przypada także Dzień Ojca.  Zapraszamy na Mszę Świętą o godz.18.00  po której nabożeństwo czerwcowe w intencji wszystkich ojców.

7.Zachęcam naszych parafian do chrześcijańskiego wykorzystania czasu wakacji  i urlopów /pielgrzymki, rekolekcje, rodzinne wycieczki po sanktuariach/. Pamiętajmy o zachowaniu przykazań Bożych, kościelnych, zachowujmy przepisy drogowe, nie wsiadajmy za kierownicę po spożyciu alkoholu oraz zwróćmy uwagę na  odpowiedni strój w miejscach kultu, szczególnie podczas Mszy św. Wszystkim życzę błogosławionych wakacji i urlopów.

8.Rodzicom i opiekunom przypominamy o trosce, by ich dzieci i młodzież w czasie wakacyjnego wypoczynku mogli korzystać z niedzielnej Mszy świętej.

9.Bardzo serdecznie dziękuję dziewczynkom sypiącym kwiaty i wszystkim osobom, które uczestniczyły w modlitwie i procesji wokół kościoła podczas oktawy Bożego Ciała.

10.2 lipca odbędzie się spływ kajakowy na trasie Rytel-Fojutowo zostało jeszcze kilka wolnych miejsc. Zapisy i szczegóły u ks. Proboszcza.

11.Jubilatom i solenizantom nowego tygodnia oraz wszystkim parafianom i gościom życzymy zdrowia, pokoju i Bożego błogosławieństwa.

12.Dziś kolekta na remont Wyższego Seminarium duchownego, przed tygodniem była zbiórka na rzecz potrzeb gospodarczych naszej Parafii. Bóg zapłać za ofiarność. Dziękuję też za ofiary przekazywane w kopertach w minionym tygodniu to 500 złotych. Dziękujemy za ofiary przekazywane na konto parafialne. Numer Konta jest na naszej stronie internetowej i gazetce parafialnej.

13.W TYM TYGODNIU PATRONUJĄ NAM:

– w środę, 21 czerwca -  św. Alojzy Gonzaga (1568-1591), alumn, zakonnik, wzór miłości do ubogich i chorych.

– w sobotę, 24 czerwca – uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, który wzywał do nawrócenia, przygotował drogę Jezusowi i wskazał Jezusa jako Baranka Bożego.

14.7.„Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Pelplińskiej zaprasza młodych mężczyzn, rozpoznających w sobie powołanie do kapłaństwa, do rozpoczęcia formacji i studiów w pelplińskim seminarium, które jest częścią Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kandydaci, w tym również tegoroczni maturzyści, proszeni są o zgłoszenie się do 12 lipca 2023 r. na rozmowę kwalifikacyjną (umówioną wcześniej telefonicznie – tel. 508 830 077) oraz o złożenie w Rektoracie Seminarium odpowiednich dokumentów. Szczegółowe informacje na temat warunków przyjęcia są podane na stronie internetowej seminariumpelplin.pl oraz na plakacie dostępnym w mediach społecznościowych i w gablocie parafialnej”.

15.Życzę wszystkim błogosławionego tygodnia!

#39 Złączony w śmierci, złączony w Zmartwychwstaniu.

Skoro Komunia święta jest zjednoczeniem całego mojego życia z Bogiem, a nie tylko przyjęciem Pana Jezusa do serca, chcemy dziś przyjrzeć się i zrozumieć, na czym to zjednoczenie polega. Bardzo często moment Komunii świętej sprowadzamy do tego, że przyjmujemy Pana Jezusa do naszych serc i nie bardzo wiemy, dlaczego to robimy oraz co ten moment wyraża. Dziś spróbujemy sobie odpowiedzieć na te niezwykle ważne pytania, odkrywając kolejny aspekt Komunii świętej – zjednoczenie w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.

Bycie zjednoczonym z Bogiem jest konsekwencją tego, że człowiek zaczyna na poważnie traktować Ewangelię i chce wprowadzać ją w swoje życie. Właściwie dopiero od tego momentu możemy powiedzieć o świadomym życiu wiarą, ponieważ można chodzić do kościoła i uważać się za wierzącego, robiąc to jedynie z tradycji, przyzwyczajenia, strachu przed opinią innych czy strachu przed wiecznym potępieniem, nie mając jednocześnie osobistej relacji z Jezusem.

Taką wiarę nazywamy „martwą wiarą”. Polega ona na tym, że wypełniam pewne praktyki religijne, ale tak naprawdę nie spotykam się z Bogiem. Bóg jest dla mnie kimś obcym, odległym, nieznanym, jakąś siłą wyższą, której trzeba składać ofiary i „dobrze żyć”, aby kiedyś otrzymać zbawienie. W takim stanie jednak nie znam Boga osobiście, z pierwszej ręki, choć jestem przekonany, że „wierzę w Boga”.

Taka „wiara” jest niestety nieskuteczna. Będzie źródłem frustracji, gdyż chodzę do kościoła i mam wrażenie, że nic z tego nie mam. A przede wszystkim taka wiara nie zda egzaminu w sytuacjach trudnych. Jeśli moje chrześcijaństwo polega na tym, że zastanawiam się co zrobić, żeby Bóg się mnie nie czepiał, to gdy tylko ktoś inny mi postawi mniejsze wymagania – pójdę za nim. A gdy pojawią się sytuacje trudne, np. choroba, śmierć, utrata pracy, jakieś nieoczekiwane trudności, będę miał pretensje do Boga, dlaczego tak się dzieje, skoro wierzę w Niego i nawet czasem się modlę.

Wyjściem z tego jest uczenie się wiary „żywej”, która polega nie tylko na tym, że mówimy „wierzę w Boga”, ale również „wierzę Bogu”. Jak uczy List św. Jakuba, szatan też wierzy w Boga, ale oprócz tego, że się Boga lęka, jak czytamy w Słowie Bożym, nie ma to żadnego innego wpływu na jego życie (zob. Jk 2, 19). Prawdziwa wiara rozpoczyna się wtedy, gdy zaczynamy przyjmować z ufnością wszystko, co Bóg powiedział i wprowadzać to w życie.

Wzorem takiej wiary jest Abraham, który uwierzył wbrew nadziei we wszystko, co objawił Mu Bóg i wyruszył w drogę, opierając się jedynie na Bożym Słowie. Nieraz była to droga, dosłownie i w przenośni, przez ciemności. Ale Bóg obiecał mu ziemię i potomstwo liczne jak gwiazdy na niebie, a Abraham nie zwątpił w te obietnice, nawet jeśli musiał przejść próbę wiary, składając w ofierze swojego jedynego syna.

Ty też jesteś zaproszony do tego, aby nauczyć się ufać Bogu w swojej codzienności, zarówno w prostych wyborach, jak i w największych ciemnościach. Pójście za Jezusem będzie cię nieraz bardzo dużo kosztowało. Niejeden raz będziesz musiał umierać dla siebie, swoich pomysłów na życie. Niejeden raz znajdziesz się jak Abraham, w sytuacji duchowej ciemności, gdzie kończą się ludzkie możliwości i zostaje już tylko Pan Bóg. Wiele osób chciałoby chrześcijaństwa bez krzyża, bez tracenia, bez wątpliwości w wierze. Wiele osób w momentach próby przestaje być wiernym Jezusowi i próbuje swoje sprawy rozwiązywać na własną rękę, przekraczając Boże przykazania i tracąc zaufanie, że Bóg ma wszystko w swoich rękach.

Aby nie stracić wtedy od Boga, będzie ci potrzebna Komunia święta, w której będziesz jednoczył się z krzyżem Jezusa. Jeśli świadomie, czyli decyzją woli, będziesz przynosił swoje cierpienia, w mocy Komunii świętej zjednoczysz się z krzyżem Jezusa. A jeśli będziesz zjednoczony z krzyżem Jezusa, osiągniesz największą pewność, że zmartwychwstaniesz, nawet jeśli po ludzku masz wrażenie, że umierasz. Eucharystia to najlepsza szkoła Bożego patrzenia na nasze cierpienia i trudności oraz najlepsza szkoła wierności Bogu. W każdej Eucharystii wspominamy i uobecniamy śmierć Jezusa, a jednocześnie Jego zmartwychwstanie. Jest to dla nas największy dowód na wierność Boga, który przez św. Pawła mówi „Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że również z Nim żyć będziemy” (Rz 6,8).

Jeśli nauczysz się łączyć swoje cierpienia z cierpieniami Jezusa, żadne cierpienie nie będzie zbyt wielkie. Będziesz wtedy modlił się: „Panie Jezu, czymże jest moje małe cierpienie przy tym, co Ty niesprawiedliwie wycierpiałeś z miłości. Ty dałeś radę, więc i mnie daj siły, bym niósł swoje cierpienie”. A Bóg odda ci w swoim czasie sprawiedliwość za to, czego inni nie widzą i ranią, niesłusznie oskarżają, przypisują złe intencje. Co dziś jest twoją śmiercią? Złącz ją dziś ze śmiercią Jezusa w Komunii świętej, a będziesz złączony z Nim również zmartwychwstaniu. Komunia doda ci sił w największych trudnościach i nauczy cierpliwego czekania na Bożą interwencję.