Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

Drodzy Parafianie, 
Kochani Rolnicy, 
Szanowni Państwo,

jak dobrze wiemy, poważnym problemem, z którym zmagamy się w chwili obecnej jest długotrwała susza, zagrażająca wszelkim uprawom. Od kilku dni zanosimy do Boga modlitwy o deszcz podczas wieczornego nabożeństwa majowego w naszym kościele w Ostrowitem biorąc pod uwagę, że nasza parafia ma w dużej części charakter rolniczy. Pokładając ufność w Panu Bogu, zachęcam do dalszej wytrwałej modlitwy, szczególnie podczas nabożeństw majowych i od czwartku czerwcowych.

Naszą modlitwą mogą być suplikacje, czyli śpiew o charakterze pokutnym i błagalnym wykonywany szczególnie w okresie klęsk żywiołowych, nieszczęść narodowych i wojen. Suplikacje zawierają gorącą prośbę, skargę, błaganie (czyli właśnie łac. supplicatio) skierowane do Boga, aby ujął się za nami w chwili nieszczęścia. Modlitwą naszą może być dziesiątek różańca, koronka, zamieszczone poniżej teksty czy też nasze, z serca płynące błagania.

Suplikacja (na melodię U drzwi Twoich…)

1. Królu, Boże Abrahama, * w Tobie moc i dobroć sama!
2. Wejrzyj na to ludzkie plemię, * a deszcz żyzny daj na ziemię.
3. Niechaj zna lud prawowierny, * żeś jest Pan Bóg Miłosierny.
4. A my Cię za ten dar wielki, * wielbić będziem na czas wszelki.

Modlitwa
Boże, w którym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, Ty wiesz najlepiej czego nam do życia potrzeba. Udziel nam deszczu, którego tak bardzo potrzebuje spragniona ziemia. Chleba codziennego daj nam i w tym roku, abyśmy radując się ziemskim życiem, z tym większą ufnością pragnęli pokarmu, który daje życie wieczne. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Modlitwa
Boże, Ojcze nasz w niebie, Ty wiesz, czego nam potrzeba do życia godnego ludzi. Ty powierzyłeś człowiekowi ziemię, aby ją uprawiał i darzysz go ziarnem do siewu i chlebem do wzmocnienia sił; wejrzyj na trud wszystkich pracujących na roli i spraw swoim błogosławieństwem, aby ziemia przyniosła oczekiwane plony. 
Ześlij deszcz z obłoków, aby użyźnił ziemię i okrył ją zielenią, udziel słońca, aby kwiat zaowocował i dojrzało zboże. Nie dozwól, aby plony uległy zniszczeniu, ale daj nam obfitość Twoich darów. Spraw, aby wszyscy ludzie zachowali szacunek dla chleba, jako znak dziękczynienia Wobec Ciebie. Dozwól nam z ziarna zebranego nakarmić nasze rodziny, podzielić się z głodnymi i przygotować też chleb na ofiarę dla Ciebie, aby, przemieniony w Ciało Syna Twojego, stał się dla nas pokarmem na życie wieczne. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Modlitwa o dobrą pogodę
Boże wszechmogący, dawco wszystkich rzeczy, rozkaż ziemi Twojej, aby płodną była, i wydała dary Twoje sługom Twoim. Niech ją Twoje rosy i Twoje słońce, Twoje deszcze i Twoje pogody, i całe Twoje otoczenie powietrzne, sprawą i sposobem Tobie jednemu znajomym, użyźnią dla nas i urodzajną uczynią. Twoje to Panie posialiśmy ziarno, Twojej opiece i Twojej Opatrzności oddane: potem ludu Twego skropione. Chleba naszego powszedniego racz nam dać, Panie nasz, Ojcze nasz. Nie spuszczaj na nas plag Twoich Boże, którzy na gniew Twój zasługujemy: ale wielkością Boskich darów Twoich racz serca nasze do wdzięcznego opatrzności Twojej wychwalania łaskawie zagrzewać. Prosimy Cię Boże w Trójcy jedyny, przez Jezusa Chrystusa Pana naszego, Syna Twojego, któremu z Ojcem i z Duchem świętym cześć, chwała i dziękczynienie, teraz i przez wieki wieków. Amen.

Panie, wysłuchaj naszego pokornego wołania i udziel nam pogody; chociaż słusznie cierpimy za nasze grzechy, okaż nam swoje miłosierdzie i daj nam doznać Twojej dobroci. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen 

Dzisiaj święto Matki Kościoła zapraszam dziś na Mszę św. o 18:00 po której będziemy wypraszać potrzebne łaski dla naszych gospodarstw.

Na dzisiejszym spotkaniu (17 maja) Parafialnego Klubu Seniora ćwiczyliśmy spostrzegawczość, koncentrację uwagi oraz rozwiązywaliśmy szarady językowe i matematyczne. Na każde spotkanie nasz Parafialny Zespół Caritas dokłada wszelkich starań, aby Seniorzy spędzali czas w sposób ciekawy i w serdecznej, życzliwej atmosferze. Spotykamy się co drugą środę. Serdecznie zapraszamy 😇

W poniedziałek, wtorek i środę VI tygodnia wielkanocnego przypadają Dni Modlitw o Urodzaje. Kościół modli się o błogosławieństwo dla każdej ludzkiej pracy. Noszą one nazwę Dni Krzyżowych, ponieważ procesje błagalne tych dni kierują się do przydrożnych krzyży. W poniedziałek, 15 maja i następne dni zawsze o godz. 18:00, wierni gromadzili się na Mszy św., by po niej ruszyć w procesji do przydrożnych krzyży z modlitwą. Niech dobry Bóg nam błogosławi.
Dni Krzyżowe w polskiej obrzędowości religijnej

Od poniedziałku do środy, przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzone są Dni Krzyżowe. To dni błagalnej modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych.

Od wieków w trosce o dobre plony rolnicy wykorzystywali nie tylko posiadaną wiedzę niezbędną do uprawiania roli, przekazywaną z pokolenia na pokolenie, ale prace w gospodarstwie i w polu łączono również z modlitwą powierzając je opiece Boga. Na wiosnę prośby w tych intencjach zanoszono przede wszystkim w Dni Krzyżowe, obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed Wniebowstąpieniem Pańskim, oraz w patronalny dzień św. Marka, w którym z każdego kościoła parafialnego wychodziła błagalna procesja do krzyży przydrożnych i kapliczek położonych wśród pól. Do XX wieku w tym okresie obowiązywał post.

Obchód Dni Krzyżowych zapoczątkował w Galii około 470 roku biskup diecezji Vienne – Mamert, w związku z klęskami nieurodzaju, trzęsieniami ziemi i wojnami. Od IX wieku podczas procesji śpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. W średniowieczu oprócz ludności wiejskiej brali w nich udział także królowie, magnaci i władze danego miasta – wszyscy zazwyczaj w strojach pokutnych. Obecnie nazywane są dniami modlitw o dobre urodzaje i za kraje głodujące. W poniedziałek odprawia się nabożeństwo „w okresie zasiewów”, we wtorek – „o uświęcenie pracy ludzkiej” i we środę – „za głodujących”. Poleca się też organizować procesje błagalne.

Procesje w Dni Krzyżowe należały do jednych z najważniejszych obrzędów w dorocznej religijności ludowej. Przypadały w okresie wiosennym, a więc w czasie, kiedy zboże zaczynało wzrastać. W trosce o dobre plony rolnicy udawali się do kościoła, by prosić Boga o urodzaj oraz ochronę obsianych i uprawianych pól.

Z Dniami Krzyżowymi są związane pewne wierzenia ludowe. Na Kaszubach istniało przekonanie, że w te dni nie powinno pracować się w polu i sadzić roślin, a szczególnie ziemniaków: „Kto by sadził kartofle we świntego Marka, to ino zbiere miarka, bo mu Pon Bóg w tyn dziń nie pobłogosławi”. Niedostosowanie się do tych zakazów nie wróżyło dobrych plonów. Z kolei po tym okresie ̨następowały dogodne warunki do siania fasoli, grochu i ogórków. Rolnicy z Luzina, Barłomina, Starej Huty wspominają, jak w dniu św. Marka przynosili do kościoła na nabożeństwo małe woreczki z ziarnem, które po poświęceniu mieszano ze zbożem przeznaczonym na wiosenne siewy. Ponadto dzień św. Marka w ludowej tradycji był dniem przewidywania pogody na całe lato, co się wiązało także z plonami, stąd przysłowia: „Chodzisz na Marka bez koszuli, w maju kożuchem się otulisz”, „Deszcz w Święty Marek, to ziemia w lecie jak skwarek”, „Jeśli na Święty Marek deszcz idzie, to i na kamieniu owies, wzejdzie”, „Kiedy Marek przypieka, człek jeszcze na ziąb ponarzeka” czy „Na Marka dogrzewa, zwykle potem ulewa”.

Źródła:

1. Kupisiński, Z.: Dni Krzyżowe w polskiej obrzędowości ludowej. Roczniki Teologiczne 2017 z. 9.
2. Lorek A.: Dni Krzyżowe. Niedziela Sosnowiecka 23/2011

Parafialny Zespół Caritas

Co to jest PZC?

PZC to grupa wolontariuszy, która w sposób systematyczny i zorganizowany jest bezpośrednio zaangażowana w działalność charytatywną w parafii. Ich zadaniem jest realizowanie inicjatyw stawianych przez Caritas Diecezji Pelplińskiej oraz zadań pojawiających się w społeczności naszej Parafii św. Jakuba Apostoła. Wolontariusze PZC angażują się przede wszystkim w służbę chorym, ubogim, samotnym i niepełnosprawnym. Celem PZC jest zaspokajanie duchowych i materialnych potrzeb parafian wypływające z ewangelicznego przykazania miłości i mające na uwadze godność każdej osoby ludzkiej.

PZC powoływany jest jako wspólna inicjatywa księdza proboszcza i osób świeckich, którzy poprzez pracę charytatywną chcieliby realizować praktycznie przykazanie miłości bliźniego. Chętni do współpracy wolontariuszy powinni zapoznać się ze statutem PZC. Strukturę PZC tworzą osoby dorosłe, czynne zawodowo i emerytowane. Ich największym atutem jest duże doświadczenie zawodowe i życiowe. By zostać wolontariuszem wystarczy udać się do ks. Tomasza, Proboszcza naszej parafii i zaoferować swoją pomoc. Może to być współpraca stała lub akcyjna, w zależności od możliwości czasowych.

Jak działa PZC?

Przewodniczącym PZC jest zawsze proboszcz parafii. On mobilizuje wspólnotę parafialną do praktykowania miłosierdzia. Razem z wolontariuszami rozpoznaje potrzeby swoich parafian i w miarę możliwości przychodzi im z pomocą. PZC, w ramach posiadanych możliwości i środków, włącza się czynnie w realizowanie inicjatyw i zadań stawianych przez Caritas diecezjalną oraz koordynuje działalność charytatywną na terenie parafii. Znając bardzo dobrze swoje środowisko lokalne, wolontariusze PZC docierają tam, gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna. Obszarem działania PZC jest teren parafii, przy której został on powołany.

Szkolenia i formacja duchowa

Członkowie PZC w poczuciu odpowiedzialności za pełnienie posługi miłosierdzia powinni troszczyć się o pogłębienie własnego życia religijnego poprzez pracę nad sobą, modlitwę, czytanie Pisma Świętego, życie sakramentalne. Pelplińska Caritas organizuje szkolenia i spotkania formacyjne dla wolontariuszy. Ich głównym celem są rozwój duchowy i rozwijanie umiejętności pomagania innym. Wszyscy wolontariusze podejmujący działalność charytatywną w PZC winni pamiętać o ewangelicznej i nadprzyrodzonej inspiracji swojego działania. To bowiem odróżnia działania PZC od innej działalności humanitarnej. Celem bowiem ostatecznej posługi Caritas jest uświęcenie drugiego człowieka oraz jego przynależność do Chrystusa.

Wierni w Parafia św. Jakuba - Ostrowite jednoczą się w modlitwie i oddają hołd Fatimskiej Królowej Różańca Świętego 13. dnia miesiąca od maja do października. Kult fatimski nieprzerwanie zachowuje swą żywość i ducha. Trzynasty dzień miesiąca (maj – październik 1917r.) został wybrany przez Niebo. Piękna Pani objawiała się dzieciom tego konkretnego dnia. Uczestnicząc w nabożeństwach fatimskich nie tylko wspominamy te wydarzenia; wyrażamy równocześnie naszą wdzięczność za troskę Maryi. Miłość do Matki Bożej, w znaku Fatimskiej Pani, pozostaje ciągle żywa. Dodatkowo zamach na Jana Pawła II, dokonany 13 maja, ożywił tradycję fatimskich nabożeństw. Trzeba nam jednak pamiętać, że NABOŻEŃSTWO FATIMSKIE, jeśli ma być odpowiedzią na wezwanie Maryi, nie może się ograniczyć jedynie do 13. dnia miesiąca. Faktem jest, że dzień ten wpisał się na dobre w naszą świadomość, stając się piękną tradycją. Wezwanie Maryi, jego istota, nie skupia się jednak wyłącznie na 13. dniu miesiąca. Maryja ukazuje drogę ratunku przed złem i sposób przemiany świata. „Bóg pragnie ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Nabożeństwo to, zgodnie ze słowami Maryi, ma wymiar poświęcenia się Jej Niepokalanemu Sercu oraz wynagrodzenia za grzechy w pierwsze soboty miesiąca. Kościół wskazuje na Maryję jako wzór; Tę, której Niepokalane Serce w najpełniejszy sposób wyraziło liturgię chwały i uwielbienia Boga. Na nabożeństwach fatimskich oddajemy chwałę Bogu modląc się z Maryją, stajemy z Matką Boga przy Chrystusie. Modląc się z Maryją przed Najświętszym Sakramentem, kochamy Jezusa Niepokalanym Sercem naszej Matki, włączając się tym samym w wieczną i doskonałą adorację Bożej Rodzicielki. Podczas tego nabożeństwa jednoczymy naszą miłość do Jezusa z doskonałą miłością i czcią Maryi. Jest to chwila naszej obecności przy Matce, która stoi pod krzyżem Swego Syna; my zaś otwierając własne serca modlimy się w imieniu całego świata. Istotą nabożeństw fatimskich jest więc trwanie razem z Maryją – przy Jezusie. Matka Boga stała się naszą Matką, gdy Syn z wysokości krzyża oddał nas pod Jej opiekę. Święty Jan Paweł II ujmująco podsumował, iż uniwersalne macierzyństwo Maryi jest „niezawodną rękojmią zbawienia całej ludzkości”. To Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie dla nas Bóg. Nie pozostaje zatem nic innego, jak z miłości do Matki Bożej uczynić klamrą modlitwę łączącą 13. dzień miesiąca od maja do pażdziernika, codzienny różaniec oraz nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Człowiek zapomniał o swym celu istnienia, a więc o uwielbieniu naszego Pana. Gdy w życie człowieka wkrada się grzech, niszczy on świątynię serca. Dlatego Bóg nie przestaje wzywać nas do nawrócenia. Matka Najświętsza najpierw ukazuje pastuszkom wizję piekła, a dopiero potem przekaże zasadniczą treść Orędzia. Niewątpliwie Orędzie z Fatimy zasadza się na nieprzemijającej aktualności Ewangelii, która jest fundamentem naszej wiary: „Nawracajcie się [czyńcie pokutę] i wierzcie w Ewangelię”(Mk 1-15) – są to pierwsze słowa Mesjasza skierowane do ludzkości. Orędzie z Fatimy jest w swej zasadniczej osnowie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, podobnie jak w Ewangelii. (…) Pani orędzia zdawała się ze szczególną przenikliwością odczytywać „znaki czasu”, znaki naszego czasu. Wezwanie do pokuty jest macierzyńskie, a równocześnie mocne i stanowcze. Miłość, która „weseli się z prawdy” (1 Kor 13,6), umie być otwarta i stanowcza. Wezwanie do pokuty łączy się – jak zawsze – z wezwaniem do modlitwy. Zgodnie z wielowiekową tradycją, Pani orędzia fatimskiego wskazuje na Różaniec, który słusznie można określić jako „modlitwę Maryi”. Modlitwę – w której Ona sama czuje się szczególnie zjednoczona z nami. Sama modli się z nami. Tą modlitwą zostają objęte sprawy Kościoła, Stolicy świętego Piotra, sprawy całego świata. Nade wszystko grzesznicy, aby się nawrócili i zbawili, a także dusze w czyścu. (…) Dzieci z Fatimy stały się rozmówcami Pani orędzia, a także Jej współpracownikami”.(Jan Paweł II)
Czasy, w których żyjemy w sposób szczególny potrzebują Matki! „Bądź nam, Matko, towarzyszką drogi”, wołamy za świętym Janem Pawłem II.

Oprac.: Jan Paweł II: Nauczanie papieskie 1978 – 1982, Pallotinum. Poznań 1987-1993, [z 13 maja 1982r]. „Modlitewnik Fatimski”, oprac. merytoryczne ks. Stanisław Chabiński SAC, APOSTOLICUM, Ząbki 2017. Imprimatur: Kuria mertopolitalna, Kraków, dnia 7 listopada

W sobotę, 13 maja o godz. 9:30 dzieci przygotowujące się do I Komunii świętej zebrały się w kościele, aby wziąć udział w obrzędzie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania.
W trakcie obrzędu rodzice zapalili świece od paschału, po czym przekazali światło dzieciom. Chrystus posyła nas, abyśmy byli jego świadkami. Zapamiętajmy tę dzisiejszą uroczystość i bądźmy wierni zobowiązaniom chrztu.

Dzień (5.05) moich urodzin to przede wszystkim dzień wdzięczności Panu Bogu za dar życia, za dar miłości moich kochanych śp. Rodziców Danuty i Zbigniewa, dzień wdzięczności za łaskę powołania kapłańskiego. W tym roku dzień urodzin przypadał w pierwszy piątek maja. Róże różańcowe wzbudziły intencje, by z racji urodzin pomodlić się za Proboszcza w pierwszą sobotę o godz. 10:00. Nie codziennie dziękuje się za to,
co dostaje się od innych ludzi.
Dziś, z racji moich urodzin,
chcę wyrazić swoją wdzięczność. To szczęście mieć Was wszystkich. To wielki dar móc polegać na tylu wspaniałych osobach. Nie każdy może na to liczyć. Jesteście ważną częścią mojego kapłańskiego życia. Dziękuję!

Ks. Tomek

Dziękujemy naszym „Kosznajderskim” Druhom Strażakom za zaangażowanie, odwagę i poświęcenie, za wykazywanie pełnej gotowości i zdecydowanej postawy w trudnych do pokonania zadaniach chroniąc życie, zdrowie i mienie ludzkie. Praca Wasza, wymagająca wysiłku i odwagi, niech zawsze będzie doceniana i wspierana przez całą społeczność, nad bezpieczeństwem której czuwacie każdego dnia.
Z okazji Waszego święta przyjmijcie Drodzy Strażacy najszczersze życzenia zdrowia, wszelkiej pomyślności, bezpiecznych wyjazdów i powrotów z akcji ratunkowych, satysfakcji z pełnionej służby oraz szczęścia rodzinnego, tak potrzebnego w życiu każdego człowieka. Serdeczne życzenia kierujemy też do strażaków będących na emeryturze i jednocześnie prosimy o dalsze przekazywanie swojej wiedzy i doświadczenia młodszym pokoleniom strażaków.

Drodzy Strażacy! Niech moc świętego Floriana Będzie co dzień z Wami już od samego rana. Niech ogień szybko z Waszą pomocą wygasa. Pracujecie zawsze bezpiecznie i z głową, Bo służba Wasza jest pierwszorzędową. Wszystkiego najlepszego w dniu Waszego święta, Bożego błogosławieństwa i opieki naszego Patrona świętego Jakuba.

Modlitwa za Was i Waszych bliskich w dniu Waszego święta miała miejsce 4 maja o godz. 18:00 w kościele parafialnym w Ostrowitem. Dziękowaliśmy Bogu za Waszą pracę i prosiliśmy o potrzebne łaski dla Was. Taka była intencja OSP Ostrowite, jednocześnie dziękujemy OSP Ciechocin za wspólną modlitwę w minioną sobotę.

Wspomnienie św. Marka, Ewangelisty obchodzone 25 kwietnia jest dniem modlitw błagalnych o dobre urodzaje, które zapewnią nam dostatek chleba powszedniego. Św. Marek jest patronem wiosennych zasiewów. Również w naszej parafii odbyła się procesja do Krzyża podczas której modlono się o błogosławieństwo Boże w pracy na roli i wszystkich innych posługach zawodowych.

Pismo święte tak naprawdę to ciągle ukryta perła w życiu niejednego wiernego. Zachęcam do skorzystania z naszych propozycji spotkań z Biblią w nadchodzącym czasie. Jutro Niedziela Słowa Bożego, która rozpoczyna Tydzień Biblijny. Przedstawiam przygotowane przedsięwzięcia duszpasterskie w naszej Parafii.

NIEDZIELA – Siódmy Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego.

– Przedmiotem  lektury jest Ewangelia według św. Jana.

– Przy wyjściu z kościoła można wylosować zakładkę przygotowaną przez naszych seniorów ze Słowem z Ewangelii.

– O 15:00 Koronka do Bożego Miłosierdzia i Lectio divina z fragmentem Ewangelii św. Jana - Wesele w Kanie Galilejskiej

W Tygodniu Biblijnym

Zachęcamy do lektury Pisma Świętego i zamieszczeniu ulubionych fragmentów na Facebooku parafialnym.