1.Dziś II Niedziela Adwentu, Kolekta przeznaczona jest na potrzeby naszej diecezji. Za złożone ofiary składam serdeczne Bóg zapłać! Dzisiejsza Niedziela to dzień modlitw i zbiórka do puszek na rzecz pomocy materialnej Kościołowi katolickiemu na Wschodzie.

2.Dzisiejsza niedziela swoją rangą przykrywa liturgiczne wspomnienie Świętej Barbary, dziewicy i męczennicy z przełomu III i IV wieku, która jest szczególną patronką górników i hutników, choć nie tylko. Wzywana jest też jako wspomożycielka, przez jej wstawiennictwo polecajmy Bożej Opatrzności wszystkich borykających się z trudnościami w znalezieniu odpowiedniej pracy, polecajmy cierpiące z tego powodu rodziny, zwłaszcza z naszej wspólnoty parafialnej.

3.Niech ten święty czas mobilizuje każdego z nas do duchowej odnowy i zacieśniania więzi z Bogiem. Przygotowujemy się bowiem na spotkanie z Panem, który przyjmuje na siebie nasze człowieczeństwo po to, aby je przemienić, uświęcić. Nie pozwólmy, aby religijny charakter Adwentu nie został zagłuszony przez reklamy i naszą bieganiną między regałami w marketach. Serdecznie zapraszam i dziękuję za bardzo liczny udział w roratach, które odprawiamy od poniedziałku do soboty o godz. 6:30, o 6:00 śpiewamy Godzinki ku czci Niepokalanej.

4.W tym tygodniu 8-9-10 grudnia przeżyjemy rekolekcje adwentowe, które poprowadzi ks. Łukasz Jerkiewicz, Proboszcz Parafii w Chrząstowie. Program znajduje się w gazetce oraz na stronie internetowej parafii. Skorzystajmy z tego czasu Bożej łaski, ze spowiedzi w codziennie w czasie godzinek przed roratami.

5.W czwartek, 8 grudnia, przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Pochylamy się nad tajemnicą wiary, która mówi, że Pan Bóg, wybierając Maryję na Matkę swego Syna, zachował Ją od grzechu pierworodnego. Kościół uczy także, że Matka Boża nie popełniła żadnego grzechu uczynkowego. Prawda ta sięga źródeł chrześcijaństwa, pochodzi z czasów apostolskich. Właściwą rangę uroczystość ta otrzymała wówczas, gdy dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi ogłosił papież Błogosławiony Pius IX w 1854 roku. Prośmy naszą Najlepszą Matkę o wstawiennictwo u Jej Syna we wszelkich potrzebach, zwłaszcza o wytrwałość w walce z grzechami. Zapraszam na GODZINĘ ŁASKI do kościoła parafialnego między 12:00 a 13:00.

6.W tym tygodniu patronują nam:

* 6 XII – św. Mikołaj, biskup żyjący na przełomie III i IV wieku, który podbił serca wiernych w Mirze nie tylko gorliwością duszpasterską, ale także troskliwością o ich sprawy materialne;

* 7 XII – św. Ambroży, biskup Mediolanu, żyjący w IV wieku, gorliwy duszpasterz i uczony teolog, wielki Doktor Kościoła;

* 9 XII – św. Juan Diego (1474-1548), Indianin z plemienia Azteków, który przyjął chrzest; jakby w nagrodę za jego chrześcijańską gorliwość 9 grudnia 1531 roku na wzgórzu Tepeyac (dzisiaj w granicach miasta Meksyk) objawiła mu się Maryja w znanym i czczonym do dziś wizerunku Matki Bożej z Guadalupe;

* 10 XII – Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Loretańskiej.

7.Zachęcam do włączenia się w akcję „Wigilijne dzieło pomocy dzieciom”; Świece zostały przygotowane w dwóch wersjach – małe i duże. Kosztują odpowiednio 10 i 20 zł.

8.Jutro w poniedziałek 5 grudnia przypada dzień wolontariusza. PARAFIALNY ZESPÓŁ CARITAS to grupa wolontariuszy, która w sposób systematyczny i zorganizowany jest bezpośrednio zaangażowana w działalność charytatywną w naszej parafii. Ich zadaniem jest realizowanie inicjatyw stawianych przez Caritas Diecezji Pelplińskiej oraz zadań pojawiających się w społeczności parafialnej. Spotkanie dla wolontariuszy po Mszy wieczornej.

9.W minionym tygodniu zostały poświęcone opłatki na Wigilię i Święta Bożego Narodzenia. Opłatki te w tym roku, NIE będą roznoszone dla Rodzin naszej Parafii. Prosimy o ich nabywanie dla siebie, swoich rodzin, sąsiadów, czy też znajomych w niedziele po każdej Mszy św., a w tygodniu w Ostrowitem u p. Kamili Bilińskiej, w Ciechocinie u p. Patrycji Francikowskiej, zaś w Nowym Ostrowitem u p. Krystyny Kostkowskiej. Ofiary przy tej okazji składane będą przeznaczone na ubezpieczenia: osób-wiernych, kościołów, budynków parafialnych.

10.Rada Duszpasterska i Parafialny Zespół Caritas Parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem zaprasza na Rodzinny Bal Sylwestrowy przy muzyce DJ’a. Kawę i herbatę zapewnia organizator, reszta – własny koszyk. Koszt udziału to pełnoletni 80 zł,- i niepełnoletni 40 zł stanowi Cegiełkę na dofinansowanie zimowiska parafialnego. Wodzirejem w czasie Balu będzie DuoPulo.

11.Przypominam, że taca zbierana w przyszłą niedzielę, jako druga niedzielę miesiąca, będzie przeznaczona na cele remontowe i gospodarcze przy naszej parafii. Bóg zapłać za ofiary.

12.Na godz. 11:00 w przyszłą niedzielę zapraszam dzieci komunijne na poświęcenie medalików. 

13.Wszystkim solenizantom i jubilatom tego tygodnia życzę  obfitości łask Bożych i opieki Matki Najświętszej na każdy dzień. Miłej i błogosławionej niedzieli.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA #11

OFIARA „DLA KSIĘDZA”

W ostatniej katechezie dowiedzieliśmy się, że ofiary materialne, które podczas Mszy świętej składamy na tacę lub do puszki są przeznaczone na utrzymanie i działalność parafii, bądź na inne cele dobroczynne i ewangelizacyjne. Dziś chcemy przyjrzeć się ofiarom, które składamy dla księdza jako podziękowanie za sprawowaną Mszę świętą lub udzielenie sakramentów. Jest to temat delikatny i nierzadko pełen emocji, dlatego chcemy na spokojnie, w świetle Słowa Bożego i aktualnych kościelnych wytycznych przyjrzeć się temu zagadnieniu.

Warto zacząć od tego, że Biblia poświęca pieniądzom i posiadaniu rzeczy materialnych zadziwiająco dużo uwagi. Na ten temat znajdziemy tam 2300 wersetów, podczas gdy o wierze czy modlitwie, zaledwie 1000 wzmianek. Ta dysproporcja pokazuje, że finanse to jak najbardziej głęboko biblijny i teologiczny temat, a więc istnieje ścisła zależność między naszym życiem religijnym, a finansami. To z kolei prowadzi do bardzo ciekawych wniosków, a mianowicie, że dobrze przeżywana wiara pomaga nam w uporządkowaniu i rozwoju naszych finansów, a z drugiej strony finanse mogą pomóc pogłębić naszą relację z Bogiem, o czym zaświadcza wiele osób, które wcieliły w życie Boże zasady finansowe, zawarte w Biblii.

Tak duża ilość wersetów o finansach w Biblii może również świadczyć o tym, że po grzechu pierworodnym wszyscy mamy problemy z wyrobieniem sobie właściwej relacji do rzeczy materialnych. Wprawdzie pieniądze same w sobie są czymś moralnie obojętnym, lecz mają jakąś przedziwną zdolność wyłączania naszej czujności na sprawy Boże oraz na wrażliwość wobec drugiego człowieka. Spójrzmy na kilka przykładów z Ewangelii. Pierwszym z nich jest bogacz, któremu obrodziło pole. Powiedział sobie wtedy: „Jedz, pij i używaj”, przez co zapomniał o życiu wiecznym. Drugim przykładem jest bogacz, któremu bogactwo utrudniło zauważenie Łazarza, próbującego nasycić się resztkami z Jego stołu, przez co trafił do otchłani. Trzecim przykładem są ludzie z miejscowości, w której Jezus wyrzucił z opętanego cały legion, czyli kilka tysięcy demonów, a te demony weszły w świnie i spadły do jeziora. Pamiętamy z Ewangelii, że ludzie wyprosili wtedy Jezusa ze swoich stron, ponieważ wyżej cenili swoje świnie, niż uwolnienie opętanego człowieka. Nadmierna troska o pieniądze przeszkodziła wtedy działalności ewangelizacyjnej Jezusa.

Ofiarność jest zatem bardzo dobrym ćwiczeniem ascetycznym, pomagającym nauczyć się właściwej relacji do pieniędzy. Pan Bóg nie potrzebuje naszych pieniędzy. To my potrzebujemy umieć dzielić się nimi, aby nauczyć się właściwej hierarchii wartości i zaufania do Boga, przez które możemy doświadczyć Jego troski o nasze sprawy finansowe. Taki jest pierwszy cel ofiar, które składamy przy różnych okazjach dla księży pracujących w naszych parafiach.

Drugim celem jest utrzymanie księdza jako szafarza sakramentów świętych. Już w czasach Starego Testamentu Pan Bóg zobowiązał Lud Boży, aby część swoich dochodów przeznaczali na utrzymanie kapłanów i lewitów. Podczas gdy wszystkie pokolenia Izraela otrzymały na własność swoją część Ziemi Obiecanej, kapłani i lewici posługujący w świątyni, nie otrzymali ziemi na własność, lecz żyli z ofiar przynoszonych przy różnych okazjach do świątyni. W ten sposób, utrzymując się z darowizn i ofiar, swoją wędrowną działalność ewangelizacyjną prowadził także Jezus. Podobnie również ewangelizował święty Paweł, który w wielu pierwotnych wspólnotach chrześcijańskich, opierając się na Słowie Bożym objaśniał, że ci, którzy oddali się na wyłączną służbę Kościołowi, aby głosić Ewangelię i sprawować sakramenty, mają prawo do utrzymania przez Kościół i do korzystania z owoców swojej pracy. Podstawą biblijną do tego są słowa z Księgi Powtórzonego Prawa „Nie zawiążesz pyska wołu młócącemu” co oznacza, że gdy wół 18

pracował młócąc zboże, mógł korzystać z tego co upadnie na ziemię podczas jego pracy. Na tej podstawie Kościół rzymskokatolicki rozeznał, że aby najskuteczniej i najefektywniej głosić Słowo Boże, księża nie będą podejmowali dodatkowej działalności gospodarczej, tylko cały swój czas i całe swoje serce mają przeznaczyć dla wspólnoty, dla której posługują.

Wskutek tego przyjął się zwyczaj przynoszenia przez wiernych drobnych podarków i ofiar materialnych za sprawowanie sakramentów i odprawianie Mszy świętej. Ofiary mają zawsze charakter dobrowolny, a ksiądz ma obowiązek odprawienia Mszy świętej czy udzielenia sakramentów nawet bez odpowiedniego stypendium. Dlatego w naszej diecezji nie ma żadnych cenników czy taryfikatorów za sprawowane posługi. Wszyscy chcemy natomiast uszanować swoją wzajemną pracę – wierni księdza, a ksiądz wiernych. Liczymy więc na wzajemną odpowiedzialność, życzliwość, dobroduszność oraz na zrozumienie, a przede wszystkim na bycie dla siebie nawzajem człowiekiem i bratem w wierze.

Gdy chodzi natomiast o rozliczanie się ze stypendiów przekazanych za Msze święte i sakramenty, odpowiednie przepisy kościelne regulują, jaka część ofiary przekazanej np. za ślub czy pogrzeb przeznaczana jest dla księdza proboszcza, jaka dla wikariuszy, jaka na utrzymanie parafii, a jaka na kurię diecezjalną. Nie cała więc ofiara zostaje dla księdza, tylko pewna część, ustalona w prawie kościelnym.

Już za chwilę rozpocznie się Msza święta, w której będziesz mógł okazać swoją hojność, ćwiczyć się w wolności do rzeczy materialnych i wspomóc materialnie twoją wspólnotę parafialną. Pomyśl, co blokuje twoją hojność lub blokuje cię na ofiarność wobec konkretnych osób i podejmij odpowiednie decyzje wiary. Prawdziwa ofiara jest wtedy, gdy „boli kieszeń lub serce”. Ten ból złóż jako swój dar ofiarny i oczekuj pięknych owoców tego, jak Bóg nie da się prześcignąć w hojności.