Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

1.Od dzisiejszej – piątej niedzieli Wielkiego Postu zmienia się charakter tego okresu liturgicznego. Cały czas towarzyszyło nam wezwanie Kościoła do nawrócenia i pokuty, skorzystania z łaski przebaczenia, którą miłosierny Bóg pragnie nas obdarzyć. Teraz Wielki Post nabiera charakteru pasyjnego. Od dziś w kościele zasłaniamy wszystkie krzyże. Skupimy się na rozważaniu męki Pańskiej, stąd jeszcze większa zachęta do udziału w nabożeństwach Drogi krzyżowej (w tym tygodniu ulicami Ostrowitego) i Gorzkich żali (po każdej Mszy św. Niedzielnej). Apel ten kieruję zwłaszcza do tych, którzy jeszcze w tym roku nie uczestniczyli w tych pięknych pasyjnych nabożeństwach.

2. Zwykle 26 marca w Kościele polskim przypada Dzień modlitw za więźniów z okazji liturgicznego wspomnienia Świętego Dobrego Łotra.

3.Informuję, że spowiedź przed świąteczna z udziałem spowiedników z naszego dekanatu będzie w Wielki Wtorek od godz. 19:15 we wszystkich miejscowościach naszej Parafii.

4.W poniedziałek przechodzimy na letni czas sprawowania Mszy św. wieczornej. Po Mszy św. od godz. 18:30 do 19:15 Wystawienie i Adoracja Najświętszego Sakramentu z możliwością skorzystania z sakramentu spowiedzi. Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i modlitwy do św. Józefa w środę od godz. 17:30.

5.Co jakiś czas w Parafii jest taki moment kiedy trzeba wyrazić wdzięczność. Dziękuję radnym za dotychczasową współpracę na rzecz Parafii. W tym tygodniu zebrania i powołania nowego składu Rady Parafialnej: Do rady Ekonomicznej powołuję: Panią Krystynę Barańczak, Panów Henryka Wysockiego, Benedykta Jażdżewskiego, Kazimierza Łataś, Kazimierza Nosińskiego, Henryka Kobus, Mirosława Gańcza, Ryszarda Paczyńskiego, Krzysztofa Majer spotkanie dla tej Rady we wtorek po wieczornej Mszy św.

Do rady duszpasterskiej powołuję: Panie Krystynę Kostkowską, Wioletę Rossek, Katarzynę Rossek, Alicję Czaplewską, Katarzynę Meller, Marzenę Sadowską, a także Panów Wojciecha Nosińskiego, Łukasza Francikowskiego, Grzegorza Misztal oraz z urzędu naszych Sołtysów spotkanie dla tej Rady w czwartek po wieczornej Mszy św.

6.W środę kolejne spotkanie Parafialnego klubu Seniora na Plebanii od godz. 14:00.

7.W tym tygodniu przypada pierwsza sobota miesiąca, kiedy w szczególny sposób czcimy Niepokalane Serce Matki Najświętszej i powierzamy Jej matczynej opiece całą naszą codzienność.

8.Przyszła niedziela, 2 kwietnia, będzie już Niedzielą Męki Pańskiej – Niedzielą Palmową. Jej liturgia wprowadzi nas w ostatni etap czasu Wielkiego Postu, a następujące po niej dni Wielkiego Tygodnia umożliwiają nam głębokie przeżywanie tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa Pana. Liturgia Niedzieli Palmowej z procesją rozpocznie się o godz: 10:50. Procesję rozpoczynamy od Figury Matki Bożej przy plebanii. Po odczytaniu Ewangelii i poświęceniu palm uroczystą procesją rozpocznie się Liturgia Mszy św. Dzieci, młodzież i dorosłych zachęcamy do zrobienia palm na procesję.

9.W przyszłą niedzielę w naszej modlitwie pamiętajmy o 18 rocznicy sakry biskupiej naszego biskupa Ryszarda Kasyny. Z tej okazji składamy serdeczne życzenia zdrowia, wielu łask Bożych oraz wytrwałości w trudach codziennej posługi pasterskiej w naszej diecezji

10.W przyszłą Niedzielę zgromadzimy się o 20:00 przy pomniku św. Jana Pawła II gdzie rozpoczniemy modlitwę i MARSZ WDZIĘCZNOŚCI za pontyfikat i posługę kapłańską naszego świętego Papieża. Serdecznie zapraszamy.

11.Zapowiedzi przedślubne:                                                         Zapowiedź I

Grzegorz Narloch, kawaler, zam. Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Śliwicach

z      Kasandra Beata Łobocka, panna, zam. Parafia Św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem

Bogumił Jan Piernicki, kawaler, zam. Parafia Św. Wniebowzięcia NMP w Nowej Cerkwi

z      Martyna Weronika Osowicka, panna, zam. Parafia Św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem

Ktokolwiek znałby jakiekolwiek przeszkody dotyczące zawarcia sakramentu małżeństwa zobowiązany jest powiadomić duszpasterza (KPK kan. 1066 i 1069).

12.W minionym tygodniu pożegnaliśmy śp. Jadwigę Kawalec z Nowego Ostrowitego. Wieczny odpoczynek…

13.Niech nam wszystkim Pan Bóg błogosławi…

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#27 Jak dobrze przeżyć Komunię świętą?

Podczas dzisiejszej katechezy spróbujemy znaleźć odpowiedź na pytanie, jak owocnie i godnie przeżyć moment przyjmowania Komunii Świętej. Czas pandemii i związanych z nią obostrzeń sanitarnych pokazał, że nie wszyscy uczestnicy Mszy świętej rozumieją istotę tego sakramentu, nierzadko koncentrując się bardziej na zewnętrznej formie, niż na przygotowaniu swojego serca.

Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 1387) przypomina, że „aby przygotować się odpowiednio na przyjęcie sakramentu Eucharystii, wierni zachowają ustanowiony przez Kościół post. Postawa zewnętrzna (gesty, ubranie) powinna być wyrazem szacunku, powagi i radości tej chwili, w której Chrystus staje się naszym gościem”.

Zgodnie z postanowieniem Konferencji Episkopatu Polski, wierni przyjmują komunię w postawie klęczącej lub stojącej. Postawę stojącą należy zachować wtedy, gdy udziela się Komunii świętej pod obiema postaciami: „Wierni przyjmujący Ciało Pańskie w postawie stojącej wykonują wcześniej skłon ciała lub przyklękają na jedno kolano”. „Komunii świętej udziela się przez podanie Hostii wprost do ust. Jeżeli jednak ktoś prosi o Komunię na rękę przez gest wyciągniętych dłoni, należy mu w taki sposób jej udzielić a Przyjmujący powinien spożyć Ciało Pańskie wobec szafarza”3.

Postawa zewnętrzna w chwili przyjmowania Komunii świętej ma wyrażać nasz szacunek wobec Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Nie może jednak być też na pokaz, aby nasza pobożność nie skupiała niepotrzebnie na sobie uwagi pozostałych osób. O ile to możliwe, starajmy się więc dostosować do zasad przyjmowania Eucharystii obowiązujących w danej świątyni.

O wiele ważniejszy od zewnętrznej formy przyjmowania Eucharystii jest stan mojego serca. Jeśli oczekując na przyjęcie Pana Jezusa w postawie klęczącej i do ust myślę z pogardą o tych, którzy wybrali inną formę, jest to znak, że grzeszę pychą i moje serce nie przyjmuje Chrystusa z pokorą, chociaż na zewnątrz ukazuję swoje uniżenie poprzez postawę klęczącą. To samo dotyczy przyjmujących Komunię świętą na rękę i w postawie stojącej. Komunię świętą przyjmujesz godnie, będąc w stanie łaski uświęcającej, a więc bez grzechu ciężkiego.

Zdarza się, że niektóre osoby utożsamiają owocne uczestnictwo w Eucharystii z przyjemnymi emocjami, które temu towarzyszą. Mówią wtedy, że „to była piękna Msza – czułem taką radość i pokój. Miałem wrażenie, że Bóg jest blisko”. Innym razem opisują swój udział w Eucharystii jako nudny, a więc czas w którym ich zdaniem nic się nie działo, nie doświadczali obecności Boga. Skuteczność Eucharystii wynika z faktu, że jest ona dziełem Boga, który sam jest w niej obecny. Nie jest zależna od naszych odczuć, emocji i stanu ducha. Nawet jeśli nic nie czujesz, nie masz żadnych głębszych przeżyć i trudno jest ci się skoncentrować na Bogu, Komunia święta ma moc, by cię przemieniać, oczyszczać z grzechów, uwalniać z nieuporządkowanych przywiązań i wzmacniać Twoje duchowe siły.

Przeszkodą w owocnym przeżywaniu Eucharystii mogą być również nasze zmysły, według których Ciało Chrystusa jest zwykłym opłatkiem. Bez wiary nie sposób dostrzec Boga w kawałku niekwaszonego chleba. Tymczasem Jezus celowo przyjął postać najskromniejszego, podstawowego pożywienia, aby nie skupiać naszej uwagi na tym co widzialne. Abyśmy decyzją wiary mogli ujrzeć prawdziwego żywego Boga.

3 Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego, przyjęte na 331. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski 9 marca 2005 r., pkt. 38.

Za chwilę rozpocznie się Eucharystia. Zatroszcz się o to, by z pokorą w sercu przyjąć Ciało Chrystusa, aby On mógł w Tobie działać z całą mocą. Zastanów się, czy twoim zewnętrznym gestom towarzyszy prawdziwa pokora serca, wyrażająca się m.in. w posłuszeństwie wobec Kościoła i jego przepisów. Poproś Ducha Świętego, by dał ci łaskę zrozumienia tego, co jest najistotniejsze w Komunii świętej.

Dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego w naszej Parafii

Istota
Duchowa Adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki, a także prośbą do Ojca Niebieskiego o łaski i świętość dla jego rodziców.
Włączenie się w Dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego czyni nas duchowymi rodzicami dziecka, którego imię znane jest tylko Bogu. Tak jak każde dobro, ostatecznie okaże się wobec Boga, tak też z tym dzieckiem spotkamy się najpewniej w wieczności.
Istotą Duchowej Adopcji jest ochrona życia poczętego, daru samego Boga. Jest ona również dziękczynieniem za własne życie, a zarazem dopełnieniem daru rodzicielstwa dla tych, którzy nie mogą mieć własnych dzieci. Stanowi też szansę ekspiacji dla tych, którzy popełnili aborcję, bądź w jakimś stopniu w niej współuczestniczyli. Modlitwa Duchowej Adopcji jednoczy człowieka z Bogiem i chroni przed złem. Poprzez modlitwę w obronie dziecka poczętego oddajemy się w pełni Bogu nie licząc na własne siły i na osobiste zwycięstwo, lecz na pomoc z ręki najlepszego Ojca, który może swoją nadprzyrodzoną mocą dokonać przemiany serc.
Warunki podjęcia Duchowej Adopcji
Aby podjąć dzieło Duchowej Adopcji trzeba spełnić trzy warunki:
1. Należy przez dziewięć miesięcy odmawiać specjalną modlitwę codzienną. Otrzymuje ją każdy na blankiecie przyrzeczenia w trakcie składania uroczystych zobowiązań wspólnych czy indywidualnych w czasie Mszy św. Na tym blankiecie znajduje się również fragment Ślubów Jasnogórskich dotyczących obrony życia. Przez tę modlitwę przyczyniamy się także do ich wypełnienia.
2. Trzeba przez dziewięć miesięcy rozważać jedną tajemnicę różańca św.
3. Powinno się też spełniać dobrowolnie przyrzeczone praktyki religijne.
Wszyscy, którzy włączyli się w dzieło Duchowej Adopcji powinni stawać w obronie życia w różnych sytuacjach na tyle, na ile pozwalają im materialne i duchowe możliwości np:
– pomagać rodzinie wielodzietnej lub matce samotnie wychowującej dziecko;
– adoptować na drodze prawnej sieroty;
– podjąć dodatkowe modlitwy np: Koronka do Miłosierdzia Bożego, litanię, Drogę Krzyżową, Gorzkie Żale itp.;
– jak najczęściej w rodzinie łączyć się modlitewnie przy Apelu Jasnogórskim;
– w miarę możliwości – w tygodniu uczestniczyć we Mszy św. lub w nabożeństwie;
– wypowiedzieć walkę swoim słabościom, nałogom, złym przyzwyczajeniom;
– przebaczać zło, którego doświadczyliśmy od innych ludzi;
– ofiarować Bogu modlitwę, chorobę, cierpienie, samotność, czy radość;
– w rodzinie oraz indywidualnie rozważać Pismo Święte;
– włączyć się w grupę modlitewną przy parafii po to, aby bardziej poznać, umiłować Boga i z Nim na co dzień żyć;
– pomagać kapłanom (zastępcom Chrystusa na ziemi) we współtworzeniu Kościoła Powszechnego.
Oczywiście, wymienione powyżej praktyki są formą podpowiedzi pomocnej w duchowym wzrastaniu, natomiast każdy, kto się włączy w Dzieło Duchowej Adopcji może sam, indywidualnie podjąć inne praktyki, które podpowie mu własne serce.

PRZYRZECZENIE
CELEBRANS podczas liturgii odczytuje kolejne fragmenty przyrzeczenia, które adoptujący na głos powtarzają:

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci Wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych postanawiam i przyrzekam, że od dnia 25 marca w Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome aby przez dziewięć miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu
Tymi modlitwami będą: jedna Tajemnica Różańca, moje dowolne postanowienia, modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

Osoby, które podjęły Duchową Adopcję w święto Zwiastowania Pańskiego, będą się spotykać na wspólnej modlitwie 25. dnia każdego miesiąca, na pół godziny przed wieczorną Mszą Świętą. Wtedy też zainteresowani podjęciem Dzieła będą mogli uzyskać szersze informacje jak duchowo zaadoptować poczęte dziecko.

1.Dzisiejsza, już czwarta niedziela Wielkiego Postu różni się nieco od pozostałych. W tradycji Kościoła nazywamy ją niedzielą Laetare, czyli niedzielą radości. W połowie Wielkiego Postu Kościół wzywa wiernych do radości, aby wszyscy podejmujący trud przemiany serca wytrwali w tym niełatwym co-dziennym wysiłku.

2.Wielki Post, który obecnie przeżywamy, to wyjątkowa okazja do nawrócenia, do odnowienia naszej przyjaźni z Bogiem. To czas powracania do korzeni wiary i zadziwienia tajemnicą Bożej Miłości. Nasze nawrócenie ma się dokonać przede wszystkim w moim sercu. Pomagają w tym zewnętrzne praktyki pokutne oraz udział w wielkopostnych nabożeństwach: piątkowej Drodze Krzyżowej w tym tygodniu ulicami Nowego Ostrowitego rozpoczynamy Mszą św. o 18:00 i w niedzielnych Gorzkich Żalach (po każdej Mszy św.). Przypominam, że za pobożny udział w tych nabożeństwach można uzyskać odpust zupełny.

3.W poniedziałek, 20 marca, przypada uroczystość Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i opiekuna Pana Jezusa. Papież Pius IX w 1870 roku ogłosił go patronem Kościoła powszechnego i rodzin chrześcijańskich. Podczas Mszy Świętej tego dnia przez wstawiennictwo Opiekuna Najświętszej Rodziny będziemy modlić się za mężów i ojców o godne wypełnianie przez nich swojego powołania. Święty Józef jest też patronem dobrej śmierci. Według tradycji odszedł z tego świata w ramionach samego Pana Jezusa. Jego wstawiennictwu będziemy zatem polecać wszystkich konających. Msza Św. w kościele parafialnym w Ostrowitem o godz. 17:00.

4.W sobotę 25 marca obchodzimy Uroczystość Zwiastowania NMP, a zarazem Dzień Świętości Życia oraz Dzień Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Msza Św. z modlitwą za podejmujących dzieło Duchowej Adopcji o godz. 10:00 w Ostrowitem.

5.Bardzo serdecznie dziękuję za ofiary składane na utrzymanie naszego kościoła. Kolekta inwestycyjna w minioną niedzielę wyniosła 1743 złote. Bóg zapłać za wszelką pomoc i życzliwość. Jednocześnie informuję, że w najbliższy piątek, sobotę i niedzielę 24-26 marca odbędzie się zbiórka naszych radnych lub w wyznaczonych miejscach na kwiaty do Grobu Pańskiego.

6.Wzorem lat ubiegłych otrzymaliśmy skarbonki wielkopostne tzw. „Czas miłosierdzia”. Zachęcamy, dzieci, młodzież i dorosłych do zrezygnowania z części przyjemności i nawyków w Wielkim Poście na rzecz osób starszych, potrzebujących pomocy. Prosimy o zabranie skarbonek. Skarbonki przyniesiemy w Wielką Sobotę a w niedzielę miłosierdzia rozlosujemy nagrody.

7.W piątek, 31 marca 2023 r., Mszą św. o godz. 20.00 w kościele Bożego Ciała w Tucholi rozpocznie się Tucholska Ekstremalna Droga Krzyżowa. Organizatorzy przygotowali szlak Św. Małgorzaty liczący 27 kilometrów. Pakiety zawierające mapkę z rozważaniami można od 10.marca nabywać w biurach tucholskich parafii w godzinach urzędowania oraz w sklepie Hosanna przy ul. Nowodworskiego 33 w Tucholi. Więcej informacji o wydarzeniu na Facebooku oraz na stronie EkstremalnaTuchola.pl Serdecznie zapraszamy do udziału w tym wydarzeniu.

8.W Niedzielę Palmową, 2 kwietnia br. w Kościerzynie będzie miała miejsce diecezjalna  celebracja Dnia Młodych. Spotkaniu przewodniczyć będzie biskup diecezjalny Ryszard Kasyna. Zgłoszenia do 26 marca 2023 roku.

9.Wszystkim naszym parafianom i miłym gościom życzę dobrej niedzieli i błogosławionego tygodnia.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#26 Procesja komunijna

W naszych katechezach dotarliśmy już do momentu przyjmowania Komunii świętej. Kilkanaście kolejnych katechez poświęcimy odkrywaniu rozmaitych skutków jej działania w nas. Będziemy przyglądali się z różnych stron, czym jest Komunia święta i jak w nas działa. Odkryjemy ten największy dar Nieba, jaki mamy tutaj na ziemi.

Niestety bardzo często nasza uwaga odwracana jest od tego, co najważniejsze i kierowana na rzeczy drugorzędne. Nic w tym dziwnego, bo patrząc na to z perspektywy walki duchowej, tam gdzie dzieje się wielkie dobro, tam też zły chce jak najwięcej ugrać. Dlatego szuka każdego możliwego punktu zaczepienia, aby odwrócić naszą uwagę od tego, co absolutnie najważniejsze, czyli od przyjęcia Jezusa i zjednoczenia się z Nim.

Jednym z takich sposobów odwracania naszej uwagi są kłótnie i spory, jakie w ostatnich latach, zwłaszcza przy okazji epidemii, narosły wokół różnych sposobów przyjmowania Komunii świętej. Mimo, że Kościół jednoznacznie dopuścił obydwie formy przyjmowania Komunii, a więc zarówno do ust, jak i na rękę, zarówno w postaci stojącej, jak i na klęcząco, są osoby, które tego nie akceptują i aktywnie walczą z tym, co jest nie po ich myśli.

Skąd się biorą te niepotrzebne nikomu wojny? Skąd przekonanie, że jeden ze sposobów jest lepszy od drugiego? Zastanówmy się nad tym w dzisiejszej katechezie.

Pierwszą przyczyną, z powodu której pewne osoby nie uznają nauczania Kościoła w sprawie równorzędności obydwu sposobów przyjmowania komunii, jest brak właściwej wiedzy teologicznej lub wiedza wybiórcza. Jeśli uważnie przyjrzymy się historii Kościoła, odkryjemy, że obydwa sposoby były praktykowane od najdawniejszych wieków i nigdy Kościół nie wypowiadał się oficjalnie, że któryś z nich jest lepszy lub gorszy. To pokazuje, jak bardzo potrzebujemy teologii i znajomości nauczania Kościoła, a więc wiedzy o tym, w co my jako katolicy wierzymy i co tak naprawdę kryje się w depozycie wiary Kościoła.

Drugą przyczyną sporów jest brak zaufania do papieża i biskupów. Coraz więcej, nawet głęboko wierzących osób, słucha w Internecie różnych prywatnych opinii i utwierdza się w tym, że papież błądzi lub rozluźnia naukę Kościoła. W takiej sytuacji rodzi się przekonanie, że trzeba być bardziej radykalnym, bo Kościół tę radykalność stracił. Stąd wiele osób w dobrej wierze zaczyna wojować z tymi, którzy mają inne poglądy.

Zastanówmy się od kogo pochodzi nieufność i komu zależy na tym, aby odłączyć nas od naszego pasterza? Znamy Słowo Boże, które mówi: „Uderzę pasterza, a rozproszą się owce”. Jeśli popatrzymy na to w kategoriach walki duchowej odkryjemy, że takie podjudzanie nas przeciwko hierarchii kościelnej jest wyrafinowaną robotą złego ducha, który próbuje nas odłączyć od Kościoła po to, by zaatakować nas, gdy będziemy sami, bez Pasterza. Musimy pamiętać, że zły duch atakuje nas nie tylko przez grzechy i że chce odłączyć nas od Kościoła przez brak pobożności, czyli brak modlitwy i nieuczestniczenie w Mszy świętej. To jest strategia złego ducha na osoby mało pobożne. Natomiast osoby pobożne są atakowane pokusami, adekwatnymi do ich stanu ducha. Tych osób nie da się tak łatwo skłonić do zaniedbania Mszy świętej, ale można je odłączyć od Kościoła utwierdzając, że wiedzą lepiej niż papież i biskupi. Ponieważ ze złym duchem nie dyskutuje się na argumenty, tylko na pokorę i posłuszeństwo, trzeba wtedy pokornie ugiąć kolana i przyjąć to, co głosi Kościół, z wiarą, że papież i biskupi pozostający w jedności z nim mają charyzmat nieomylności i władzę kluczy. Sam Jezus wiele razy siostrze Faustynie mówił, że posłuszeństwo jest o wiele cenniejsze niż wszelkie modlitwy i nabożeństwa. Posłuchajmy o tym:

„Pogrążyłam się w modlitwie i odprawiłam pokutę; wtem nagle ujrzałam Pana, który mi rzekł: Córko moja, wiedz, że większą chwałę oddajesz mi przez jeden akt posłuszeństwa niżeli przez długie modlitwy i umartwienia” (Dz.894).

Więcej dobra uczynimy dla siebie, dla Jezusa i dla Kościoła, przyjmując pokornie nauczanie i dyscyplinę Kościoła.

Trzecią przyczyną naszych błędnych opinii jest brak właściwej hierarchii prawdy wiary. Wiele osób opiera się o różne niesprawdzone objawienia prywatne i proste wyjaśnienia z Internetu w sprawie sposobów rozdawania komunii świętej. Kościół natomiast od samego początku ma jasną hierarchię źródeł teologicznych. Pierwszym źródłem jest Pismo Święte, które interpretuje Kościół, potem wyznania wiary, liturgia, oficjalne nauczanie papieża i soborów, a dopiero na dalszym miejscu pisma świętych i objawienia prywatne. Pamiętajmy również, że czymś innym jest doktryna, a czym innym dyscyplina Kościoła. Ten sam Duch Święty strzeże Kościoła, by nie pobłądził w wierze, ale pogłębiał rozumienie dogmatów i ten sam Duch Święty działa w Kościele, by przez uaktualniane co jakiś czas przepisy porządkowe, prawne i dyscyplinarne pomagał ludziom konkretnych czasów lepiej żyć Ewangelią.

Ostatnią przyczyną kłótni dotyczących sposobu przyjmowania komunii świętej jest niezrozumienie konsekwencji wynikających z Wcielenia Syna Bożego. Ciało nie jest wcale gorsze od ducha. Usta nie są wcale świętsze od rąk. To właśnie o ustach i języku Słowo Boże mówi, że potrafią wyrządzić wiele zła.

Dlatego schowajmy dziś swoje prywatne poglądy „do kieszeni”, nie oceniajmy źle tych, którzy przyjmują komunię inaczej niż my, ale skupmy się na tym, co najważniejsze i na Tym, który jest najważniejszy – na Jezusie, którego przyjmiemy w Komunii Świętej.

ŚWIĘTY JAN PAWEŁ WIELKI

Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski

W ostatnich dniach mamy do czynienia z bezprecedensowym atakiem na osobę i wizerunek Świętego Jana Pawła II. Dzieje się to w Ojczyźnie Papieża, który jak nikt inny rozsławił imię Polski na całym świecie. „Papież Jan Paweł II – pisał burmistrz Rzymu z okazji jego beatyfikacji – zostawił niezatarty znak na historii chrześcijaństwa oraz na historii narodów Europy i całego świata. Ojciec Święty Wojtyła stał się symbolem, przewodnikiem, zarówno dla osób wierzących, jak i niewierzących. Był Papieżem, którego wkład okazał się decydujący dla obalenia komunizmu oraz tych wszystkich doktryn, które zmierzały do przekreślenia wszelkiej godności i wolności istoty ludzkiej. Liczne narody odnalazły w nim pokłady ogromnej siły, zdolnej do przekazywania piękna wiary i wartości z nią związanych.”

Papież Franciszek z okazji kanonizacji przypomniał, że Karol Wojtyła zanim wyruszył, by przemierzać drogi świata, dorastał do służby Chrystusowi i Kościołowi w swojej Ojczyźnie, w Polsce. „Dziękuję narodowi polskiemu i Kościołowi w Polsce za dar Jana Pawła II” – powiedział Franciszek i podkreślił, że Papież Polak nadal inspiruje nas poprzez słowa, pisma, gesty, styl posługi, cierpienie przeżywane z heroiczną nadzieją. „Inspiruje nas jego całkowite powierzenie się Chrystusowi, Odkupicielowi człowieka i Matce Bożej.”

Święty Jan Paweł II to jeden z największych rodaków w naszych dziejach. Jest także ojcem naszej wolności. Szedł przed nami jak Mojżesz – wyprowadził z domu niewoli, przeprowadził przez Morze Czerwone i przypomniał nam tablice Bożych przykazań. Stanął w szeregu wielkich proroków, potężnych w słowie i czynie. Wskazywał drogę, chronił przed niebezpieczeństwem, przestrzegał przed uwikłaniem w ciernie zła i grzechu. Brał nas na swoje ramiona i z miłością odnosił do Chrystusowej owczarni

Poeta i myśliciel cenił i kochał polską kulturę, historię i tradycję. Wielki i wymagający nauczyciel zatroskany był o dziedzictwo, któremu na imię Polska. On z tego dziedzictwa się wywodził, w nim się wychowywał i wzrastał, ono go ukształtowało. Był z tego dziedzictwa dumny i nie wstydził się tego wyznać przed światem. A jednocześnie był tego świata pierwszym obywatelem, szedł do wszystkich narodów. Okazywał szacunek dla każdej kultury, historii i tradycji. Apelował o duchową jedność Europy, przypominał jej chrześcijańskie korzenie, z których wyrasta nasza kultura i cywilizacja.

Jego pielgrzymki do Ojczyzny były wielkimi rekolekcjami dla narodu, milowymi kamieniami naszej historii, tchnieniem Ducha Świętego w sumienia umęczonych i zdezorientowanych rodaków. Wypowiadał słowa mające sprawczą moc, zdolne pchnąć historię kraju i losy ludzi na nowe tory:  „Niech zstąpi Duch Twój”, „Pokój Tobie Polsko, Ojczyzno moja!” „Każdy powinien mieć swoje Westerplatte!” „Nie lękajcie się być świętymi!” „Miejcie wyobraźnię miłosierdzia!”.

Jego papieskie przepowiadanie, apostolskie wizyty, a także wysiłki dyplomatyczne przyczyniły się do wzrostu duchowego milionów ludzi na całym świecie. Dla nich Papież Polak był i pozostaje moralnym punktem odniesienia, nauczycielem wiary, a także orędownikiem w niebie. 

Wobec podejmowanych ostatnio na szeroką skalę prób zdyskredytowania osoby i dzieła św. Jana Pawła II, raz jeszcze apelujemy do wszystkich o uszanowanie pamięci jednego z najwybitniejszych naszych rodaków. Przeprowadzony proces kanonizacyjny, a w tym, dogłębna, naukowa analiza historyczna, nie pozostawia wątpliwości odnośnie do świętości Jana Pawła II. 

Czy pozwolimy odebrać sobie ten skarb na podstawie dziennikarskiego omówienia materiałów, wytworzonych przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa? Zostało ono dokonane z pominięciem warsztatu naukowego, w sposób stronniczy, często ahistoryczny, bez znajomości kontekstu, innych istniejących dokumentów, raportów czy opracowań. Materiały SB ukazują przede wszystkim skalę inwigilacji osoby kardynała Karola Wojtyły. Nie możemy dopuścić do sytuacji, w której wstydzić się i tłumaczyć musieliby ci, którzy sprzeciwiali się komunistycznej dyktaturze, a nie ci, którzy inwigilowali obywateli, pisali donosy, współpracowali z komunistycznym reżimem, prześladowali wierzących i łamali ludzkie sumienia.

Orzeczenie Kościoła o świętości człowieka nie jest wydawane na podstawie jego pojedynczych decyzji lub ich braku. Bierze się pod uwagę całość życia i działalności oraz zrodzone z nich owoce.

Jako papież, św. Jan Paweł II, zaliczył krzywdę wyrządzaną dziecku w sferze seksualnej do najcięższych przestępstw. Zobowiązał wszystkie episkopaty świata do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach. Wierni jego wskazaniom, podejmujemy dzisiaj troskę o bezpieczeństwo młodych w strukturach kościelnych. Czujemy się zobowiązani, aby wszystkich zranionych poprzez ludzi Kościoła wysłuchać i przyjść im z konkretną pomocą.

         Dziękujemy wszystkim, którzy z wielką odwagą i stanowczością bronią dobrego imienia Świętego Jana Pawła II. Apelujemy, aby nie wykorzystywać osoby Papieża Polaka do celów bieżącej polityki. Zachęcamy do modlitwy za wstawiennictwem Świętego Jana Pawła II za naszą wspólnotę kościelną i narodową. Nie pozwólmy odebrać sobie poczucia dumy i radości z przynależności do Chrystusowego Kościoła. Nie dajmy się podzielić, brońmy wspólnie naszych najcenniejszych wartości.

Biskupi zebrani na 394. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu PolskiWarszawa, 14 marca 2023 roku

OŚWIADCZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

W ZWIĄZKU Z PUBLIKACJAMI DOTYCZĄCYMI

METROPOLITY KRAKOWSKIEGO KARD. KAROLA WOJTYŁY

Święty Jan Paweł II to jeden z najwybitniejszych papieży i największych Polaków. Jego papieskie przepowiadanie, apostolskie wizyty, a także wysiłki dyplomatyczne przyczyniły się do wzrostu duchowego milionów ludzi na całym świecie. Dla nich Papież Polak był i pozostaje moralnym punktem odniesienia, nauczycielem wiary, a także orędownikiem w niebie.

W tym świetle szokujące są próby zdyskredytowania jego osoby i dzieła, podejmowane pod pozorem troski o prawdę i dobro. Autorzy tych dyskredytujących głosów podjęli się oceny Karola Wojtyły w sposób stronniczy, często ahistoryczny, bez znajomości kontekstu, bezkrytycznie uznając tworzone przez Służby Bezpieczeństwa dokumenty za wiarygodne źródła. Nie wzięli przy tym pod uwagę istniejących raportów i opracowań, które rzetelnie ukazują jego słowa i czyny. Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski już raz podkreślili (18 listopada 2022 roku), że medialny atak na kard. Karola Wojtyłę, a następnie Papieża Polaka i jego pontyfikat ma swoje głębsze przyczyny.

Chciałbym w tym miejscu wyrazić moje serdeczne podziękowanie tym wszystkim, którzy w ostatnim czasie bronią dziedzictwa i osoby św. Jana Pawła II, który m.in. przyczynił się do wyzwolenia Polski i innych państw spod sowieckiego komunizmu.

To właśnie poczynając od decyzji Jana Pawła II, Kościół podjął zdecydowany wysiłek powołania struktur i opracowania jednoznacznych procedur, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodzieży, należycie ukarać winnych przestępstw seksualnych, a przede wszystkim wspomóc osoby skrzywdzone. Wydając dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła, który uznaje krzywdę wyrządzoną dziecku w sferze seksualnej za jedno z najcięższych przestępstw, Jan Paweł II zobowiązał wszystkie episkopaty świata do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach. Była to decyzja ze wszech miar bezprecedensowa i przełomowa.

Obrona świętości i wielkości Jana Pawła II nie oznacza, oczywiście, twierdzenia, że nie mógł on popełniać błędów. Bycie pasterzem Kościoła w czasach podziału Europy na Zachód i blok sowiecki oznaczało konieczność mierzenia się z niełatwymi wyzwaniami. Trzeba też być świadomym tego, że w tamtym okresie obowiązywały, nie tylko w Polsce, inne niż dzisiaj prawa, inna była świadomość społeczna i zwyczajowe sposoby rozwiązywania problemów.

Wzywam zatem wszystkich ludzi dobrej woli, by nie niszczyć wspólnego dobra, a do takiego należy niewątpliwie dziedzictwo Jana Pawła II. Polacy winni pamiętać o błogosławieństwie, jakie Opatrzność dała nam za sprawą tego Papieża.

Abp Stanisław Gądecki, Metropolita Poznański, Przewodniczący KEP

Warszawa, 9 marca 2023 roku

Ogłoszenia parafialne

1.Przeżywamy II niedzielę marca – „Niedzielę inwestycyjną”. „Bóg zapłać” za ofiary przekazane na rzecz parafii. 

2.W poniedziałek 13 marca mija 10 lat od wyboru kard. Jorge Mario Bergoglia na 266. następcę św. Piotra, polecajmy Papieża naszej modlitwie. Wyjątkowo nie będzie Adoracji NS w poniedziałek, została ona przeniesiona na wtorek. W środę nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy o stałej porze 16:30.

3.W czasie Wielkiego Postu uczestniczymy w Gorzkich żalach po każdej Mszy św. niedzielnej i Drodze Krzyżowej. Drogę Krzyżową ulicami Ciechocina w piątek, 17 marca rozpoczniemy Mszą św. o godz. 18:00. (24.03 – Nowe Ostrowite, 31.03 – Ostrowite) Ofiary składane w czasie tej mszy św. przeznaczone są na naszą wielkopostną jałmużnę. Dziękuję za dotychczasową ofiarność.

4.Składam serdeczne Bóg zapłać za złożony przed tygodniem do puszek dar serca, który zostanie przeznaczony na pomoc polskim misjonarzom poprzez Dzieło Pomocy „Ad Gentes” przy Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Ofiary na ten cel wyniosły 272,30 zł.

5.Wzorem lat ubiegłych otrzymaliśmy skarbonki wielkopostne tzw. „Czas miłosierdzia”. Zachęcamy, dzieci, młodzież i dorosłych do zrezygnowania z części przyjemności i nawyków w Wielkim Poście na rzecz osób starszych, potrzebujących pomocy. Prosimy o zabranie skarbonek. Skarbonki przyniesiemy w Wielką Sobotę a w niedzielę miłosierdzia rozlosujemy nagrody.

6.W piątek, 31 marca 2023 r., Mszą św. o godz. 20.00 w kościele Bożego Ciała w Tucholi rozpocznie się Tucholska Ekstremalna Droga Krzyżowa. Organizatorzy przygotowali szlak Św. Małgorzaty liczący 27 kilometrów. Pakiety zawierające mapkę z rozważaniami można od 10.marca nabywać w biurach tucholskich parafii w godzinach urzędowania oraz w sklepie Hosanna przy ul. Nowodworskiego 33 w Tucholi. Więcej informacji o wydarzeniu na Facebooku oraz na stronie EkstremalnaTuchola.pl Serdecznie zapraszamy do udziału w tym wydarzeniu.

7.W Niedzielę Palmową, 2 kwietnia br. w Kościerzynie będzie miała miejsce diecezjalna  celebracja Dnia Młodych. Spotkaniu przewodniczyć będzie biskup diecezjalny Ryszard Kasyna. Zgłoszenia do 26 marca 2023 roku.

8.W środę zapraszam na kolejne spotkanie Parafialnego Klubu Seniora.

9.Wszystkim naszym parafianom i miłym gościom życzę dobrej niedzieli i błogosławionego tygodnia.

10.Dnia 3 marca 2023 roku zmarł ks. prałat dr Jerzy Likierski, ur. w 1940 r. Kapłan z rocznika święceń księdza Kazimierza Matyi, który przez 6 lat pomagał w naszej parafialnej wspólnocie. Msza Święta pogrzebowa będzie sprawowana 13 marca br. o godz. 12.00 w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Warszawie (ul. Dewajtis 3). Ciało zmarłego spocznie na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Śp. Ks. Jerzego polecajmy Bożemu Miłosierdziu. Dobry Jezu a nasz Panie…

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#25 Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.

Podczas każdej Mszy św., tuż przed przyjęciem Komunii świętej wypowiadamy jeden z mesjańskich tytułów Jezusa – „Baranek Boży", którym nazwał Go Jan Chrzciciel. Jest to piękne i tajemnicze imię Boga, które z powodu częstego używania tego sformułowania mogło nam spowszednieć, dlatego w dzisiejszej katechezie spróbujmy odkryć, co się pod tym tytułem kryje. 

„Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" to jeden z najoryginalniejszych i najtrudniejszych do wyjaśnienia tytułów mesjańskich Jezusa. Wiele trudności zajmuje biblistom zarówno wyjaśnienie tego kim jest ów „Baranek Boży", jak również co to właściwie są te „grzechy świata". Aby zrozumieć co to oznacza spróbujmy, zachowując sens tego zdania, zmienić kilka słów, uwzględniając starotestamentalne znaczenie Baranka Paschalnego i obietnice mesjańskie dane Izraelowi. Wtedy wypowiedź Jana Chrzciciela mogłaby brzmieć tak: „Oto Ten, którego Bóg daje jako ofiarę, a jego śmierć i spożywanie Go sprawi, że cały Lud Boży będzie święty i ominie go śmierć wieczna". 

W naszej definicji mamy bardzo dużo odniesień do żydowskiej Paschy. Przypomnijmy, że pierwsza taka Pascha miała miejsce w noc wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej. Wtedy każda rodzina musiała zabić baranka, spożyć go, a jego krwią skropić odrzwia swojego domu. Kiedy przez Egipt przechodził anioł śmierci, „przechodził obok" („pesah” - oznacza właśnie przejście), omijając domy skropione krwią baranka. 

Nieprzypadkowo zatem Kościół wymienia ten tytuł Jezusa w Mszy świętej, tuż przed przyjęciem Komunii świętej. Przypomina przez to co najmniej trzy ważne prawdy: za chwilę będziesz spożywał prawdziwego Baranka Bożego, który oczyści cię z grzechu i uczyni świętym; dzięki temu ominie cię śmierć wieczna; cenę tych wszystkich darów płaci Jezus, pozwalając się zabić w ofierze, a ta ofiara właśnie się uobecnia. 

Być może nie wiemy, że jednym z owoców przyjęcia Komunii świętej jest właśnie to, o czym mówi Jan Chrzciciel: „Baranek Boży gładzi grzechy świata", a więc niszczy w nas grzechy i naprawia naszą grzeszną naturę. W prosty sposób opisuje to Katechizm Kościoła Katolickiego: „Eucharystia przez miłość, którą w nas rozpala, zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych. Im bardziej uczestniczymy w życiu Chrystusa i pogłębiamy przyjaźń z Nim, tym trudniej jest nam zerwać więź z Nim przez grzech śmiertelny" (KKK 1395). 

W praktyce oznacza to, że jeśli często i z wiarą przyjmujemy Komunię świętą, sam Bóg zmienia nasze serca. Widzimy, że coraz mniej ciągnie nas do grzechów śmiertelnych, bo odkrywamy w nas coraz bardziej serce Jezusa. Zaczynami mieć Jego pragnienia, Jego wrażliwość i Jego patrzenie na świat, a więc również na grzechy. Komunia święta również daje moc, gdy doświadczamy pokus. Dzięki niej możemy nawet długie lata żyć bez żadnego grzechu śmiertelnego. A wszystko dlatego, że Komunia tak ściśle łączy z Jezusem, że gładzi i miażdży wszystkie przeszkody na tej drodze, a więc również grzechy powszednie. 

Jednym ze znaczeń tego, co Jan Chrzciciel nazwał „grzechem świata" jest również nasza nędza, czyli konsekwencje grzechu pierworodnego, których doświadcza każdy z nas. Jest to po prostu stan naszej upadłej natury. Przez to tak trudno nam czynić dobre rzeczy, tak ciężko zmusić się do tego, co szlachetne. Jesteśmy tak bardzo porozbijani wewnętrznie: ciało chce czego innego niż duch, wola nie słucha się rozumu, tylko uczuć, a nasze serce nie tęskni za Bogiem, choć wiemy, że powinno. 

Warto więc słuchając tych słów, przed przyjęciem każdej Komunii świętej najpierw uznać w pokorze swoją niedoskonałość i nędzę, a potem do naszego wewnętrznego rozbicia zaprosić Jezusa, by je leczył i uzdrawiał. Jeśli więc w jakiejś przestrzeni nie panujesz nad sobą, widzisz w sobie wewnętrzne opory, wady, niedoskonałości, proś Jezusa, aby to poskładał w całość. Sam nie dasz rady. „Grzech świata" jest mocniejszy od twojej natury, ale poddaje się właśnie działaniu Jezusa, który „gładzi grzechy świata". Co dziś potrzebuje w tobie uzdrowienia? Uczestnicząc w Mszy świętej i śpiewając lub recytując „Baranku Boży”, wypowiedz te słowa ze świadomością, co ten tytuł Jezusa oznacza. Uznaj swoją nędzę i proś Jezusa o cudowną przemianę twojego serca, której może dokonać tylko On – „Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Spróbuj też dostrzec i wsłuchać się w moment łamania eucharystycznego chleba, który symbolizuje połamane kości i ofiarę Jezusa – Baranka. Gdy kapłan ukaże święte postacie zauważ, że ksiądz trzyma na ogół dwie połamane połówki Hostii. Tyle właśnie kosztowało Jezusa twoje uwolnienie od grzechu. Czy będziesz dalej sam bawił się i flirtował z grzechem, który na końcu przynosi śmierć, czy też pozwolisz Jezusowi – Barankowi, aby zgładził Twój grzech, a więc oddzielił go od ciebie i nakarmił cię na uczcie niebiańskiej prawdziwym chlebem, który daje życie?

Ks pratat dr Jerzy Likierski (ur. 15 stycznia 1940 roku) został wyświęcony 2 czerwca 1963 roku w Pelplinie. Był kolegą rocznika święceń ks. Kan. Kazimierza Matyi. W swojej posłudze kapłańskiej był m.in. wicerektorem seminarium duchownego w Essen gdzie pracował przez 25 lat jako proboszcz Essen, był też budowniczym Wyższego Seminarium Duchownego Najświętszego Serca Jezusowego w Worzelu na Ukrainie i przez siedem lat rektorem tego seminarium.

Będąc na emeryturze przez 6 lat mieszkał w Ciechocinie i pomagał w duszpasterstwie naszej Parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem. Jego troska i opieka jaką otaczał swojego kolegę kursowego szczególnie w trudniejszych momentach choroby była ogromna i pozostaje w pamięci wielu Parafian. Ostatnie lata swojego życia zmagając się z cierpieniem spędził w Domu Emerytów Archidiecezji Warszawskiej w Łomiankach-Kiełpin.
Zmarł 3 marca br. 

Różaniec za zmarłego ks. Jerzego w kościele parafialnym w Ostrowitem podczas co tygodniowej Adoracji Najświętszego Sakramentu w poniedziałek, 6 marca o godz. 17:30. Dobry Jezu a nasz Panie…

1.Przeżywamy czas Wielkiego Postu. Trwajmy w naszych osobistych wielkopostnych postanowieniach.

2.Corocznie, w dzisiejszą 2. Niedzielę Wielkiego Postu obchodzimy Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami – „ad Gentes”. Są oni posłani przez Kościół i jako świadkowie wiary głoszą Ewangelię daleko poza granicami naszej Ojczyzny, budując jednocześnie Kościół w Polsce. Do międzynarodowej grupy misjonarzy należy 1743 Polaków, wśród których są kapłani, osoby życia konsekrowanego oraz wierni świeccy.

3.Dzisiejsza składka na tacę przeznaczona jest na WSD, a do puszek na misje ad gentes. Za tydzień II niedziela miesiąca – składka na tacę przeznaczona jest na potrzeby naszej Parafii. Tydzień temu do puszek na pomoc dla Ukrainy zostało zebrane i przekazane 507 zł.

4.W środę (8.03), obchodzimy Międzynarodowy Dzień Kobiet. Choć to świecka uroczystość, z tej okazji w Ostrowitem o godz. 17.00, podczas Mszy św. a zwłaszcza nabożeństw, będzie miała miejsce szczególna modlitwa w intencji wszystkich pań. Wszystkim paniom życzę obfitości Bożego błogosławieństwa, doświadczenia miłości i szacunku oraz opieki Matki Najświętszej.

5.W Wielkim Poście serdecznie zapraszamy na: Drogę krzyżową w najbliższy piątek o godz. 15:30 w Ciechocinie, 16:30 w Ostrowitem i o 18:15 w Nowym Ostrowitem; Gorzkie Żale po każdej Niedzielnej Mszy św.

6.Od 17 marca Drogi Krzyżowe odprawiamy kolejno ulicami w miejscowościach naszej Parafii. 17.03 – Ciechocin, 24.03 – Nowe Ostrowite, 31.03 – Ostrowite. W czasie nabożeństw Drogi Krzyżowej zbieramy ofiary, które będą naszą wielkopostną jałmużną zaś do przźroczystych skarbonek wrzucamy ofiary na utrzymanie cmentarzy.

7.W sobotę(11.03)przypada Dzień Sołtysa. Z tej okazji składam serdeczne życzenia, Bożego błogosławieństwa, pomyślności w życiu osobistym oraz sukcesów i wytrwałości w pracy na rzecz mieszkańców. Tego dnia o wszystkich sołtysach, będziemy pamiętać podczas Mszy św.

8.Wzorem lat ubiegłych otrzymaliśmy skarbonki wielkopostne tzw. „Czas miłosierdzia”. Zachęcamy, dzieci, młodzież i dorosłych do zrezygnowania z części przyjemności i nawyków w Wielkim Poście na rzecz osób starszych, potrzebujących pomocy. Prosimy o zabranie skarbonek.

9.Osoby, które planują zawrzeć sakramentalny związek małżeński, a nie przyjęły sakramentu bierzmowania zapraszamy na weekendowe rekolekcje „Pełnia Życia” w dniach 17-19 marca br. w Bysławku k. Tucholi. Zapisy do 10 marca, więcej informacji można znaleźć na stronie facebookowej naszej parafii.

10.W piątek, 31 marca 2023 r., Mszą św. o godz. 20.00 w naszym kościele rozpocznie się Tucholska Ekstremalna Droga Krzyżowa. Organizatorzy przygotowali szlak Św. Małgorzaty liczący 27 kilometrów. Pakiety zawierające mapkę z rozważaniami można od 10.marca nabywać w biurach tucholskich parafii w godzinach urzędowania oraz w sklepie Hosanna przy ul. Nowodworskiego 33 w Tucholi. Więcej informacji o wydarzeniu na Facebooku oraz na stronie EkstremalnaTuchola.pl Serdecznie zapraszamy do udziału w tym wydarzeniu.

11.Diecezjalny Caritas zachęca do przekazania 1,5% podatku. Numer KRS-u podany jest w gazetce parafialnej. Włączmy się jak najliczniej w to wielkie dzieło pomocy drugiemu człowiekowi. Caritas pomaga dzieciom, codziennie wspiera niepełnosprawnych, chorych i ubogich, otacza opieką osoby poszkodowane przez wojnę w Ukrainie. Okażmy serce, tym którzy potrzebują naszej pomocy. Za każde wsparcie serdecznie dziękujemy.

12.„Collegium Marianum Liceum Katolickie im. Jana Pawła II w Pelplinie zaprasza tegorocznych absolwentów szkół podstawowych oraz inne osoby zainteresowane działalnością szkoły na Dni Otwarte. Odbędą się one w soboty 11 marca i 22 kwietnia 2023 r. w godz. od 10.00 do 13.00. Collegium Marianum od trzech lat jest szkołą koedukacyjną z męskim internatem. Od lat cieszy się nie tylko bogatą historią, ale  wysokim poziomem nauczania i troską o życie duchowe swoich wychowanków. Bliższe informacje na temat jej działalności można znaleźć na stronie: www.collegiummarianum.pl”

13.W Niedzielę Palmową, 2 kwietnia br. w Kościerzynie będzie miała miejsce diecezjalna  celebracja Dnia Młodych. Spotkaniu przewodniczyć będzie biskup diecezjalny Ryszard Kasyna. Zgłoszenia do 26 marca 2023 roku.

14.Wszystkim jubilatom i solenizantom tego tygodnia życzę obfitości Bożych łask. Szczęść Bożych!

KATECHEZA EUCZARYSTYCZNA

#24 Znak pokoju czy sam pokój

Jednym z najpiękniejszych momentów podczas Mszy świętej, w którym możemy doświadczyć jedności Ciała Chrystusa jest „znak pokoju”. Zanim przyjmiemy Komunię świętą i zjednoczymy się z Bogiem, a także z naszymi braćmi i siostrami przyjmującymi ten sam chleb eucharystyczny, chcemy przygotować na to nasze serca, poprzez przekazanie sobie znaku pokoju.

Ten gest ma o wiele więcej znaczeń, niż nam się wydaje. Nie jest to tylko przekazanie sobie wzajemnej życzliwości, ani nawet symboliczny znak pokoju. Jest to prawdziwe przekazanie sobie pokoju, który hojnie wylewa się z serca Boga, jako odpowiedź na ofiarę Jezusa Chrystusa. Żeby to lepiej zrozumieć, cofnijmy się do Starego Testamentu.

Kiedy Izraelita, który miał świadomość swojego grzechu, chciał pojednać się z Bogiem, przychodził do świątyni i składał ofiarę przebłagalną. Była to najczęściej ofiara całopalna z jakiegoś zwierzęcia, np. baranka. Jeśli tę ofiarę złożył z prawdziwą wiarą, skruchą i miłością do Boga, którego obraził, Izraelita liczył na to, że Bóg przyjmując jego ofiarę, jako odpowiedź na nią, udzieli pokoju jemu i jego domownikom, bądź osobom w intencji których składał ofiarę.

Ten rytuał był zapowiedzią prawdziwej ofiary Jezusa Chrystusa, którą Kościół składa Bogu w naszym imieniu, aż do ponownego przyjścia Pana. My już nie tylko mamy nadzieję, że Bóg przyjmie ofiarę i udzieli swojego pokoju, lecz mamy pewność, że ofiara Jezusa została przyjęta, a pokój udzielony. Dlatego pokój, który płynie do nas podczas Mszy świętej, to nie jedynie gest naszej wzajemnej życzliwości, lecz w pierwszej kolejności dar, który otrzymujemy od Boga dzięki ofierze Jezusa. Jest to coś tak realnego, że łacińska wzorcowa wersja posoborowego Mszału rzymskiego nakazuje wypowiedzieć księdzu nie tyle słowa „Przekażcie sobie znak pokoju”, ile „Przekażcie sobie pokój”. Bóg w tym momencie Mszy świętej chce nam więc przypomnieć: „Nie jestem zagniewany na ciebie! Nie jesteś mi nic winien z powodu twoich grzechów! Wszystko ci wybaczyłem i możesz śmiało zbliżyć się do mnie, bo mój Syn złożył za Ciebie ofiarę ze swojego życia”.

To, co Bóg nam wtedy mówi poprzez usta kapłana celebrującego Mszę świętą, to nie tylko sama informacja, że jest dla nas życzliwy. Nie są to nawet życzenia pokoju, lecz realne i konkretne przekazanie w nasze życie Bożego pokoju. Tego pokoju nie można znaleźć na tym świecie. Jest on pierwszym darem Zmartwychwstałego Pana.

Abyśmy zrozumieli, jak wielkie rzeczy dzieją się w tym momencie Mszy świętej, musimy wyjaśnić sobie, że słowo „pokój” ma w Biblii o wiele więcej znaczeń, niż w potocznym rozumieniu. Słowo to pochodzi od czasownika, który z hebrajskiego można przetłumaczyć jako „być pełnym, bezpiecznym, zdrowym, w harmonii, bez lęku, bez stresu, zaspokojonym, w odpoczynku”. Ten dar pokoju od Boga jest tak naprawdę spełnieniem naszych najgłębszych marzeń, tęsknot i potrzeb. I co ważne, mamy go za darmo, bo za ten dar zapłacił Jezus swoją ofiarą na krzyżu.

Dlaczego więc tak często nie doświadczamy w naszym życiu tego nadprzyrodzonego, Bożego pokoju? Być może nie zdajemy sobie sprawy z tego, co On nam oferuje i może po prostu nie do końca wierzymy, że Bóg chce i może nam dawać takie dary. Inną przyczyną może być to, że sami jesteśmy zablokowani na ten pokój, kiedy nosimy w sercu nienawiść do innych.

Zgodnie z tym, czego uczy Jezus w Ewangelii, jeżeli my nie przebaczymy naszym winowajcom, nie będziemy mogli doświadczyć owoców przebaczenia przez Boga naszych grzechów. Mówiąc prościej, nie doświadczymy pokoju, jeśli nie przebaczymy innym. Choć ten pokój i inne dary przelewają się obficie z przebitego serca Jezusa, kurek otwierający lub zamykający nas na te dary znajduje się po naszej stronie. Dlatego zanim przyjmiemy Komunię świętą, a wraz z nią wszystkie dary Boskiego Serca, patrzymy najpierw w nasze serca i sprawdzamy, czy nie są one zamknięte na innych poprzez nienawiść, noszenie urazy lub brak przebaczenia. Podejmujemy też decyzję, że chcemy pojednać się z innymi i przez to w pełni otworzyć serca na przychodzącego Pana. Tę decyzję serca potwierdzamy zewnętrznym znakiem, towarzyszącym przekazaniu sobie pokoju, zależnym od miejscowych zwyczajów. W jednych parafiach jest to życzliwy skłon głowy w stronę najbliższych osób, w innych podanie sobie dłoni, w jeszcze innych wspólnotach pocałunek pokoju.

Sposób przekazania sobie znaku pokoju, dla naszego kraju uściślają wskazania Konferencji Episkopatu Polski. Posłuchajmy, co mówią bieżące wytyczne (Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego, przyjęte na 331. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski 9 marca 2005 r., pkt. 33.):

Znakiem pokoju jest ukłon w stronę najbliżej stojących uczestników Mszy świętej lub podanie im ręki. Ten gest wykonuje się w milczeniu lub wypowiada słowa: „Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą”, albo: „Pokój z tobą”, na co przyjmujący odpowiada: Amen.

Należy jednak zachować jednolitość znaku w danym zgromadzeniu (zob. OWMR 42). Nie wolno używać formuły: Pokój nam wszystkim. (...) Wypada, aby każdy z umiarem przekazywał znak pokoju osobom najbliżej stojącym (zob. OWMR 82 i 154).

Jeśli zatem chcesz, aby Msza święta była dla ciebie owocna i chcesz przyjąć wszystkie dary, zawierające się w biblijnym słowie „pokój”, nawet jeśli jest ci ciężko, podejmuj za każdym razem decyzje przebaczenia tym, którzy cię skrzywdzili. Polega ona na tym, że nie chcesz się mścić, życzysz tym osobom dobrze, nie trzymasz w sercu urazy. Już za chwilę będziesz mógł to zrobić po raz kolejny i uczyć się przez to prawdziwej, chrześcijańskiej i ofiarnej miłości wobec nieprzyjaciół. W zamian za to otrzymasz pokój serca – prawdziwy, skuteczny, bo pochodzący nie z tego świata, lecz od Chrystusa.

Na temat wpływu mikroorganizmów (nie tylko w rolnictwie ekologicznym) można znaleźć sporo artykułów. Mogliśmy się dowiedzieć na żywo o ich wpływie na środowisko, które nas otacza dzięki rozmowie do jakiej doszło podczas naszego co dwutygodniowego spotkania z Seniorami. Odwiedzili nas Pan Marek Brunka szef Regionalnego Centrum Mikroorganizmów Brunka Natural wraz z żoną Renatą. Pan Marek mówił, że Mikroorganizmy górują u nas na wielu płaszczyznach naszego życia. Można je u nas spotkać przy hodowlach zwierząt, przy pielęgnacji sadów lub pól ale również w ogrodzie przydomowym. Moja żona, nie wyobraża sobie prowadzenia gospodarstwa domowego bez naturalnych środków czystości. Na pierwszym miejscu jest oczywiście kuchnia. Nie tylko przy sprzątaniu, ale również detoksykacji żywności mikroorganizmami, aby zapewnić więcej zdrowia wszystkim domownikom. Aby wywiązać się z obowiązku czynienia innym dobra, takiego, jakie sobie zapewniamy.

Dziękujemy Państwu Renacie i Markowi Brunka nie tylko za przekazaną wiedzę, ale również świadectwo wiary i miłości wzajemnej. 

Odwiedzający nekropolię przy kościele św.  Marcina w Ciechocinie bardzo sobie chwalą odnowioną bramę i furtki przy wejściach. Drewniana wejścia były już w bardzo złym stanie. Po bramie, która została zamontowana w listopadzie minionego roku na cmentarzu w Ciechocinie nadszedł czas, by zamontować dwie nowe furtki.

Myślę, że efekt jest zadowalający, zresztą takie opinie docierają do Proboszcza od Parafian. Brama i furtki wyglądają teraz estetycznie. Koszt furtek to prawie 5.000 złotych. Dziękujemy sołectwu Ciechocin za podjęcie inicjatywy, by pokryć połowę kosztów.

1.Przeżywamy pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, czasu nawrócenia, pokuty, przemiany myślenia i życia.   Włączmy się w głębokie przeżycie tego czasu przez intensywniejszą modlitwę osobistą i wspólnotową. Na prośbę Episkopatu dziś przeprowadzana jest zbiórka do puszek na pomoc ofiarom wojny na Ukrainie. Za złożone ofiary składam serdeczne Bóg zapłać!

2.W minioną środę 22 lutego – rozpoczął się 40-dniowy okres Wielkiego Postu, w którym mamy się przygotować do godnego przeżycia największych świąt chrześcijaństwa – Zmartwychwstania Pańskiego (9.04.). Abyśmy odkrywali życie w Kościele Chrystusowym trzeba w tym czasie, jak nas poucza nasz Zbawiciel, jeszcze lepiej nawracać się i wierzyć w Ewangelię.

To Wezwanie Chrystusa wypełnimy m.in. przez:

•      Pełny udział we Mszy św. – również w dni powszednie.

•      Udział w Gorzkich Żalach – od dziś w niedzielę po każdej Mszy św.

•      Udział w nabożeństwach Drogi Krzyżowej w piątki w tym tygodniu z racji Pierwszego piątku 15 minut przed Mszą św. według stałego porządku. Za udział w Gorzkich Żalach lub Drodze Krzyżowej można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. 

•      Okazja do spowiedzi codziennie przed każdą Mszą św.

2.Dodatkowo w poniedziałek wystawienie Najświętszego Sakramentu o godz. 17:30 i do 18:15 możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania. W środę Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy i modlitwy do św. Józefa o godz. 17:30, a w Pierwszy Czwartek od 16:00 Godzina Święta i modlitwy o powołania kapłańskie i zakonne.

3.W środę zapraszam Seniorów do Plebanii na godz. 14:00. Będziemy mieli spotkanie z Panem Marekiem Brunka, rolnikiem z Pawłowa, który od ponad 15 lat w swoim gospodarstwie i w domu stosuje mikroorganizmy. Probiotyki są dodawane do pralki, zmywarki czy używane do sprzątania. Generalnie chodzi o to, by ograniczyć używanie chemicznych środków, co szczególnie istotne jest w rolnictwie. Chcemy byś silni Kosznajderią a ona to rolnictwo i katolicyzm. Serdecznie zapraszam.

4.W środę Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, módlmy się za tych, którzy mimo oficjalnego zakończenia wojny, nie złożyli broni i dalej walczyli z sowieckim okupantem.

5.Wizyta chorych w parafii z racji pierwszego piątku w piątek od godz. 11:00. Wszystkich chorych proszę zgłosić dzisiaj w zakrystii.

6.W sobotę (4 marca) przypada liturgiczne święto św. Kazimierza. Pamiętajmy w modlitwie o Ks. Kazimierzu wypraszając mu łaskę nieba.

7.Najbliższa niedziela, 5 marca, będzie Niedzielą Ad Gentes – Dniem Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami. Zapraszamy do modlitwy indywidualnej i wspólnotowej w intencji wszystkich pracujących na misjach. Ofiary składane do puszek przeznaczone są na potrzeby misjonarzy. O przeprowadzenie tej zbiórki proszę Radnych Parafii.

8.W wielkim poście w czasie nabożeństw Drogi Krzyżowej zbieramy ofiary, które będą naszą wielkopostną jałmużną zaś do przźroczystych skarbonek wrzucamy ofiary na utrzymanie cmentarzy.

9.Wszystkim jubilatom i solenizantom tego tygodnia życzę obfitości Bożych łask. Szczęść Bożych!

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#23 Embolizm

Rozwinięciem modlitwy „Ojcze nasz”, którą wprowadza nas w obrzędy komunii świętej nie jest słowo „Amen” lecz tzw. embolizm. Jest to krótka, lecz ważna modlitwa, w której jako Kościół prosimy o wybawienie od wszelkiego zła. Prowadzi nas ona do przyjęcia i przekazania sobie pokoju, a potem do przyjęcia Eucharystii. Spróbujmy dziś odkryć bogactwo, które kryje się w tej modlitwie.

Sama nazwa „embolizm” pochodzi z języka greckiego i oznacza coś, co jest wrzucone lub wstawione. To starożytna modlitwa Kościoła, będąca rozwinięciem ostatniego wezwania z modlitwy „Ojcze nasz”, gdzie prosimy o wybawienie nas od złego i dopowiadamy: „Bo twoje jest królestwo i potęga i chwała na wieki”. Ciekawostką jest to, że autorstwo tego zdania niektóre starożytne rękopisy Ewangelii przypisują samemu Jezusowi, jako zakończenie Jego modlitwy „Ojcze nasz”. Stąd to krótkie zdanie zostało dodane również do liturgii i do dziś cały Kościół modli się tą modlitwą.

Warto zwrócić uwagę na to, że poza „Ojcze nasz”, jest to tak naprawdę jedyne miejsce w Mszy świętej, gdzie modlimy się o uchronienie nas od złego. Liturgia uczy nas modlitwy i ukazuje właściwe proporcje tego, ile mamy skupiać się na złu w naszym życiu. Jest to dosyć duży problem w Kościele. Zainteresowanie złem, egzorcyzmami i wszelkimi dewocjonaliami przybiera nieraz chorobliwą postać i może zepchnąć Eucharystię – najważniejszą i najskuteczniejszą modlitwę jaką mamy na ziemi, na dalszy plan. W bardzo wymowny sposób pisze o tym jezuita, ojciec Dariusz Piórkowski, który na co dzień zajmuje się sprawami rozeznawania duchowego w świetle duchowości św. Ignacego z Loyoli:

„Przede wszystkim, podczas Eucharystii nie ma bezpośredniej wzmianki o szatanie i demonach. Eucharystia nie zajmuje się bezpośrednio złem i szatanem. Świętuje Zmartwychwstanie. Owszem, modlimy się w "Ojcze nasz", aby Bóg zachował nas od złego i nie dopuścił, abyśmy ulegli pokusie. Najpierw jednak jest prośba o odpuszczenie win, za które my ponosimy odpowiedzialność, a nie szatan. Potem na przedłużeniu ostatniego wezwania modlitwy "Ojcze nasz" pojawia się błaganie "Wybaw nas Panie od wszelkiego zła". To wszelkie "zło" to nie tylko szatan. To także nasze grzechy i zamęt. Zło bierze się także z ludzkiego serca, z ludzkiej pożądliwości, z ludzkich żądz. Niepotrzebny już do tego szatan. I takie miejsce liturgia przypisuje złu w tekstach liturgicznych.

Co więcej, kilka razy prosimy Boga o pokój, który jest przeciwieństwem lęku i mocą Ducha. Ten pokój jest przekazywany tuż przed Komunią świętą i otrzymujemy go także wraz z Komunią świętą. A na koniec celebrans mówi: "Idźcie w pokoju Chrystusa" i to do świata, który nie jest doskonały, pełen zagubienia i ciemności.

Skupianie uwagi wiernych na demonach i szatanie jest działaniem przeciwnym temu, co świętujemy i przyjmujemy na Eucharystii. Ona mówi o przemianie wewnętrznej serca. A jeśli to szatany i demony są jedynie źródłem zła i chaosu w świecie, a człowiek już nic nie musi zmieniać ani poddać się przemianie, bo wszystko jest "na zewnątrz", to w ten sposób podtrzymuje się wiarę w magię.

To, co przed chwilą przeczytaliśmy, przypomina nam, że Eucharystia to świętowanie obecności i zwycięstwa Boga ponad złem, wszelkim złem. Owszem, doświadczamy wciąż na sobie skutków zła, ale nie boimy się go. Do tych, którzy są dziećmi Boga i w których mieszka Duch Święty, żaden zły duch nie ma dostępu, o ile sami nie ulegniemy pokusie i go nie zaprosimy. Dlatego w modlitwie radośnie ogłaszamy panowanie Boga nad całym światem i piekłem. Przez udział w Eucharystii mamy dostęp do tego zwycięstwa w naszym życiu, a jednocześnie przypominamy sobie, że nadejdzie dzień, gdy nasz Pan zatriumfuje w całej swoje potędze i modlimy się o przyspieszenie tego dnia, a także o to, byśmy nigdy nie stracili nadziei i nie zapomnieli, że Bóg jest większy od wszelkiego zła.

Treści zawarte w „embolizmie” prowadzą nas do zjednoczenia z Jezusem w Komunii, a wcześniej do „znaku pokoju”, w którym wyrażamy, że nie chcemy być przyczyną czegoś złego dla innych, lecz narzędziami dobra, miłości i pokoju.

Zastanów się dziś, jakie miejsce w twojej duchowości ma skupianie się na złu, a jakie miejsce ma Jezus, Jego królestwo, potęga i chwała. Nawet jeśli doświadczasz w swoim życiu różnych konsekwencji działania złego, z ufnością przystąp dziś do Komunii świętej i świętuj zwycięstwo Boga, którego jeszcze nie widzisz wprost, ale dzięki Komunii świętej masz w sobie większą nadzieję i tęsknotę za tym, by Go ujrzeć.