Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

Z serca dziękuję za Rodzinny Bal Sylwestrowy bez dopingu, który miał miejsce w naszej parafialnej wspólnocie. Wyrażam ogromną radość i wdzięczność wszystkim uczestnikom szczególnie Rodzicom i ich dzieciom. Nasze spotkanie rozpoczęliśmy Adoracją Najświętszego Sakramentu o godz. 17:00. Następnie uczestniczyliśmy w nabożeństwie dziękczynno-błagalnym i Mszy św. Po Mszy św. rozpoczął się Bal z wspaniałym udziałem Wodzireja DuoPaulo.

1.W pierwszy dzień Nowego Roku Pańskiego 2023 Kościół celebruje liturgiczną uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki. Dziś stajemy obok Maryi, prosząc Trójjedynego Boga o błogosławieństwo dla naszych rodzin, dla ojczyzny i całego świata.

2.W Betlejem aniołowie głosili chwałę Boga i „pokój ludziom dobrej woli”. Maryja, wydając na świat Bożego Syna, staje się Królową Pokoju. Dlatego dzisiejsza uroczystość Bożej Rodzicielki z inicjatywy papieża Świętego Pawła VI (list z 1967 r.) jest obchodzona jako Światowy Dzień Modlitw o Pokój.

3.Dzisiaj za publiczne odmówienie lub odśpiewanie hymnu „O Stworzycielu Duchu, przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. Wszyscy potrzebujemy Bożej pomocy, Bożej łaski, skorzystajmy więc z tego daru Kościoła.

4.U progu tego nowego kalendarzowego roku jeszcze bardziej otwórzmy się na miłość Bożą, aby mogła napełnić nasze domy, nasze rodziny i stać się w nas źródłem życia Bożego, z którego będą czerpać inni. W ten sposób stwarzamy szansę spełnienia się naszych najlepszych życzeń, aby budując dom naszej rodziny, naszej wspólnoty parafialnej i naszej ojczyzny, promieniować Bożym szczęściem, niezależnie od tego, co posiadamy i jaką drogą Pan Bóg nas prowadzi. Niech ten kolejny, rozpoczynający się rok 2023 dla nas wszystkich, dla naszych rodzin, dla naszej wspólnoty parafialnej i dla naszej ojczyzny będzie czasem prawdziwie błogosławionym!

5.W liturgii Kościoła ciągle przeżywamy tajemnice okresu Narodzenia Pańskiego. We wtorek, 3 stycznia, tradycyjnie wspominamy Najświętsze Imię Jezus.

6.Trwają odwiedziny duszpasterskie – kolęda.

2.01 (poniedziałek) – Ciechocin, ul. Pogodna od p. Galińskich, godz. 16⁰⁰;

3.01 (wtorek) – Ostrowite, p. Kawalec, Bąk, Miesikowscy – godz. 15⁰⁰;

4.01 (środa) – Ostrowite, ul. Główna i Szkolna: od p. Waldemara Borek do p. Gańcza, godz. 14⁰⁰;

5.01 (czwartek) – Ostrowite, ul. Główna i Sportowa: od p. Piorunek do p. Sreberskich, od 15⁰⁰;

7.01 (sobota) – Ostrowite, ul. Główna:  od p. Stanisławski M. do p. Majer., godz. 10⁰⁰;

9.01 (poniedziałek) – Ostrowite, ul. Główna: od p. Haftka do p. Duszak, od godz. 15⁰⁰;

7.W nadchodzącym tygodniu przypada pierwszy czwartek miesiąca – dzień szczególnego dziękczynienia za dar Eucharystii i kapłaństwa oraz modlitwy o nowe powołania do służby w Kościele także z naszej wspólnoty parafialnej; pierwszy piątek miesiąca – dzień Komunii Świętej wynagradzającej Bożemu Sercu za wszystkie grzechy nasze i świata oraz pierwsza sobota miesiąca – dzień naszego oddania Niepokalanemu Sercu Bożej Matki.

8.W tym roku w Pierwszy piątek, 6 stycznia, przypada uroczystość Objawienia Pańskiego, popularnie zwaną świętem Trzech Króli. Będziemy wspominać Mędrców ze Wschodu, którzy przybyli oddać pokłon Jezusowi. To wydarzenie zapowiada, że Zbawiciel nie przyszedł tylko do wybranych, ale do wszystkich ludzi na ziemi. Spowiedź święta przed każdą Mszą świętą.

9.W uroczystość Objawienia Pańskiego rokrocznie obchodzimy Światowy Dzień Pomocy Misjom i Misyjny Dzień Dzieci. Dlatego do puszek tego dnia będą zbierane ofiary na Krajowy Fundusz Misyjny.

10.Tego dnia w wielu miejscach organizowany jest Orszak Trzech Króli. W naszej Parafii po raz drugi zorganizujemy to wydarzenie. Orszak Trzech Króli, to impreza społeczna i religijna, polegająca na przemarszu Parafian i Gości za przebranym jednym z Trzech Króli. Tak jak przed rokiem przy wjeździe od strony Silna zgromadzimy się wokół króla o szatach koloru zielonego. Przy wjeździe od strony Ciechocina, poprowadzi król o szatach koloru niebieskiego, natomiast od strony Lichnów poprowadzi król w szatach czerwonych.

11.Orszak Trzech Króli przywraca starą polską tradycję jasełek ulicznych – radosnych, wielobarwnych pochodów rozśpiewanych i uśmiechniętych kolędników głoszących na ulicach i placach radosną i Dobrą Nowinę o narodzeniu Jezusa.

12.Trzej Królowie reprezentują trzy wsie naszej Parafii: Nowe Ostrowite – kolor czerwony, Ostrowite – kolor zielony, Ciechocin – kolor niebieski. Orszaki rozpoczną swój przemarz o godz. 15:00 do kościoła parafialnego, by pokłonić się dzieciątku Jezus. W kościele będzie miał miejsce koncert charytatywny zespołu „Na cały Głos”. W czasie koncertu odbędzie się zbiórka charytatywna, a także degustacja Wina św. Jana, które zostało pobłogosławione w dniu jego wspomnienia 27 grudnia. Zachęcam do udziału w tym wydarzeniu, które jest radosną manifestacją wiary i przywiązania do tradycji chrześcijańskiej.

13.Parafia organizuje Zimowisko ze św. Jakubem w Redzikowie koło Słupska w dniach 22-27 stycznia br. Ostatnie wolne miejsca. Koszt to 700 złotych od osoby.

14.W przyszłą niedzielę będziemy obchodzić święto Chrztu Pańskiego, które kończy liturgiczny okres Narodzenia Pańskiego. Kolekta inwestycyjna, polecam ofiarności Parafian i Gości.

15.Niech Dobry Bóg błogosławi w Nowym Roku 2023.

Odszedł do Domu Ojca Papież Benedykt XVI

SŁOWO   BISKUPA   PELPLIŃSKIEGO PO   ŚMIERCI   BENEDYKTA   XVI

Siostry i Bracia, 

Bracia Kapłani.                             

W ostatni dzień Roku Pańskiego 2022 wszystkich nas zasmuciła wiadomość o śmierci papieża seniora Benedykta XVI. Był on dla nas wybitnym teologiem oraz strażnikiem wiary.  W czasie swojego pontyfikatu stał się pasterzem całego Kościoła, prowadząc nas do Chrystusa. Ci z nas którzy mieli łaskę spotkania go osobiście, byli pod wrażaniem jego pokory i umiłowania Prawdy. 

Polecam zmarłego Benedykta XVI Miłosiernemu Bogu w modlitwie i do tego również Was, Siostry i Bracia, zachęcam. Tych którzy mogą, zapraszam w przeddzień jego pogrzebu do bazyliki katedralnej w Pelplinie, gdzie 4 stycznia o 17.30 zostanie odmówiony różaniec, a godz. 18.00 będę celebrował z biskupem Arkadiuszem i kapłanami Mszę Świętą w intencji zmarłego Papieża Seniora. 

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie….

Na nowy rozpoczynający się rok 2023, z serca błogosławię, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego…

Wasz biskup 

+Ryszard

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#15 Anamneza

Sercem każdej Mszy świętej jest modlitwa eucharystyczna, a w niej słowa konsekracji, przez które chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. W jaki sposób następuje ta cudowna przemiana? Właściwie w którym momencie? Na te pytania będziemy szukali odpowiedzi w najbliższych katechezach, analizując krok po kroku poszczególne części modlitwy eucharystycznej, a więc tej części Mszy świętej, która rozpoczyna się po odśpiewaniu „Święty, święty...”, a kończy przed „Ojcze nasz” uroczystym „Amen”.

Dziś chcemy przyjrzeć się bliżej słowom ustanowienia Eucharystii, które dwa tysiące lat temu wypowiedział w Wieczerniku Pan Jezus, a które kapłan wypowiada nad chlebem i winem w tym najważniejszym momencie Mszy świętej. Chociaż w posoborowym Mszale rzymskim mamy do dyspozycji kilka modlitw eucharystycznych, słowa o ustanowieniu Eucharystii są zawsze te same: ksiądz mówi, że Jezus wziął chleb w swoje ręce, złożył swojemu Ojcu dziękczynienie, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc, że to jest Jego Ciało, które za nas będzie wydane. Następnie ksiądz mówi, że Jezus wziął kielich z winem, zmówił dziękczynienie, podał swoim uczniom z wyjaśnieniem, że to jest Jego Krew wylana na odpuszczenie naszych grzechów. Na koniec ksiądz przypomina polecenie Jezusa, abyśmy czynili to na Jego pamiątkę.

Warto się tu zatrzymać i zastanowić nieco dłużej, co Jezus miał na myśli mówiąc, że mamy czynić to samo na Jego pamiątkę? Czy podczas Eucharystii mamy wspominać Ostatnią Wieczerzę, tak jak się wspomina wydarzenia z przeszłości, np. bitwę pod Grunwaldem? Czy może jednak chodzi o próbę przeniesienia się do tamtych wydarzeń w taki sposób, że stajemy pod krzyżem i tak jakby powtarza się Najświętsza Ofiara Jezusa?

Okazuje się, że ani jedno, ani drugie tłumaczenie nie oddaje tego, co tak naprawdę dzieje się w tym momencie Mszy świętej. To, co my tłumaczymy jako „pamiątka”, w języku greckim, który był środowiskiem powstania ksiąg Nowego Testamentu, zostało oddane przez słowo „anamnesis”, które ma o wiele więcej znaczeń, niż nasze słowo „pamiątka”. Chodzi tu o wspominanie, które w realny sposób uobecnia to, co się wspomina, lecz nie powtarza tych wydarzeń. Choć brzmi to wciąż zawile, pomocą w zrozumieniu tego trudnego zagadnienia będzie wyjaśnienie, czym anamneza nie jest oraz czym jest liturgia.

Otóż anamneza to nie to samo, co wspominanie tego, co się wydarzyło, tak jak my coś wspominamy, gdy oglądamy np. film z ze ślubu sprzed 25 lat. W ten sposób Eucharystię błędnie rozumieją wspólnoty protestanckie i dlatego właśnie nie przykładają do niej wielkiej wagi, bo traktują ją jedynie jako zachętę Jezusa, aby raz na jakiś czas powspominać sobie Jego ofiarę poprzez symboliczne łamanie się chlebem, na pamiątkę wydarzeń z Wieczernika. Na drugim krańcu błędnych interpretacji jest z kolei taka, która próbuje wyjaśnić, że podczas każdej Mszy świętej Pan Jezus umiera po raz kolejny, lecz już w sposób bezkrwawy.

Owszem, jest w tym ziarno prawdy, ale ponieważ człowiek może tylko raz oddać swoje życie w ofierze, a jak mówi nam Słowo Boże, Chrystus tylko raz jeden umarł na krzyżu, tłumaczenie, że Pan Jezus umiera po raz kolejny, jest bardzo nieprecyzyjne i może wprowadzać nas w błąd.

Jak zatem prawidłowo rozumieć anamnezę, czyli słowa Jezusa: „to czyńcie na moją pamiątkę”? Co tak naprawdę się dzieje, gdy kapłan wypowiada te słowa?

Liturgia to coś więcej niż Msza święta. Liturgią jest to, co dokonuje się pomiędzy osobami Trójcy Świętej, a co próbujemy sobie wyobrazić jako Boski obieg miłości, do którego z wielkiej łaskawości Boga również zostaliśmy zaproszeni. Liturgia ma więc miejsce ponad czasem, natomiast na przestrzeni historii zbawienia, w zależności od epoki, zmieniały się formy celebracji tej liturgii. Tą samą liturgią jest więc zarówno wyznanie miłości Bożego Ojca do Syna w Duchu Świętym, jak i ofiara miłości, którą złożył Syn Boży, gdy stał się człowiekiem, czy też szczyt miłości, gdy oddał swoje życie na krzyżu. W każdym z tych momentów Syn Boży całkowicie oddaje się swojemu Ojcu. Zmienia się tylko forma okazywania tej miłości. Ofiara jest wciąż ta sama, ale inny sposób ofiarowania. Na krzyżu jest to ofiara krwawa i pełna cierpienia. Tu w Eucharystii nie ma krwi i bólu, lecz oddanie się Syna Bożego jest takie samo. Eucharystia jest zatem tą samą ofiarą, która dokonała się we wcieleniu, na krzyżu i która odwiecznie dokonuje się w Trójcy Świętej.

Kiedy zatem uczestniczymy we Mszy świętej, nie tylko stajemy pod krzyżem, ale tak naprawdę uczestniczymy w całym tym wielkim obiegu Miłości, która się ofiaruje Bogu i dla nas. To dlatego np. św. Faustyna widziała w Hostii podczas podniesienia raz Dzieciątko Jezus, innym razem Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym, a jeszcze innym razem Zmartwychwstałego Pana. Ofiara i miłość Boga jest jedna – formy różne. Sposobem, przez który my w naszych czasach możemy uczestniczyć w tym niepojętym dla nas życiu Boga i dotykać wieczności, jest właśnie Eucharystia. Nasze wspominanie wydarzeń z Wielkiego Czwartku nie jest więc tylko wspominaniem, nie jest też wehikułem czasu. Jest czymś więcej. Jest uczestniczeniem w życiu Boga, a kluczem do tego jest nasza wiara, przekraczająca możliwości ludzkiego zrozumienia tej Tajemnicy.

Gdy dziś podczas Mszy świętej ksiądz będzie wypowiadał słowa „To czyńcie na moją pamiątkę” pomyśl sobie, jak wielki to zaszczyt i wybranie, że mamy tak bliski dostęp do samego Boga i Jego miłości. Jest to miłość tak wielka, że specjalnie dla nas potrafi przekraczać granicę czasu i wieczności. Jest to miłość tak ofiarna, że gdyby trzeba było, to Jezus nie zawahałby się cierpieć i umrzeć kolejny raz, a jednocześnie jest to miłość tak pokorna, że w prostych znakach chleba i wina Bóg zawarł całą historię świata, całą swoją miłość, całego siebie.

Każdego roku w liturgiczne wspomnienie św. Jana Apostoła, które przypada 27 grudnia, w wielu kościołach praktykowany jest zwyczaj błogosławieństwa wina.

Pobłogosławiony trunek ma zachować ludzi od pragnienia, zachować zdrowie i chronić przed zatruciami. Więcej o tej tradycji pod linkiem www

Dziś dzieci kolędą przy żłóbku powitały nowonarodzonego Jezusa.

Dziękujemy wszystkim obecnym.

W oktawie Bożego Narodzenia będziemy przeżywać Święto Świętej Rodziny, już dzisiaj (26.12) małżonkowie dali świadectwo odnawiając przysięgę małżeńską. Dziękujemy za świadectwo wzajemnej miłości.

Panie, Boże i Stworzycielu, błogosławimy i wychwalamy Twoje Imię. Na początku stworzyłeś mężczyznę i kobietę, aby mogli wejść w komunię życia i miłości. Ty również pobłogosławiłeś związek tych małżeństw, aby stały się znakiem związku Chrystusa z Jego Kościołem. Spojrzyj dziś łaskawie na obecne tu pary. Pośród radości i trudów ich życia, zachowałeś ich związek w jedności. Odnów ich przymierze małżeńskie. Pomnóż w nich miłość i umocnij więzi pokoju, tak aby otoczeni swoimi dziećmi mogli zawsze cieszyć się z daru Twego błogosławieństwa. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

1.Dzisiaj Niedziela Bożego Narodzenia, jutro drugi dzień swiąt i liturgicze święto pierwszego męczennika św. Szczepana zaś w oktawie Bożego Narodzenia, obchodzimy święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Naszą modlitwą otaczamy wszystkie rodziny, aby wzrastały w świętości, aby były środowiskiem umacniania wiary, nadziei i miłości oraz troski o każdego, szczególnie starszych i przeżywających życiowe trudności. Jutro msze św. jak w każdą niedzielę. Na każdej Mszy św. małżeństwa odnowią sakrament małżeństwa. W poniedziałek również zbiórka do puszek na uczelnie katolickie. Serdeczne Bóg zapłać za ofiary składane na ten cel.

2.We wtorek, Święto św. Jana jutro. Św. Jan, Apostoł, brat Patrona naszej Parafii Świętego Jakuba Większego, umiłowany uczeń Jezusa, autor Ewangelii, Księgi Apokalipsy oraz trzech listów Msza św. o godz. 9:00. Ze względu na przygody związane z pandemią nie będzie podawania poświęconego wina. Można przynieść ze sobą wino, które poświęcę z racji św. Jana. 

3.Święto Św. Młodzianków w środę. Zapraszam rodziny z małymi dziećmi na Mszę św. o godz. 9:00 ze specjalnym błogosławieństwem w ich intencji. Na Mszy św. będzie błogosławieństwo dzieci.

4.Zakończenie Starego Roku 2022 w sobotę. O 17:30 nabożeństwo przebłagalne z wystawieniem NS w kościele. Msza św. dziękczynna za rok 2022 w kościele parafialnym o godz. 18:00. Podczas tej Mszy św. ks. Proboszcz złoży sprawozdanie duszpasterskie i finansowe za 2022 rok. Tego dnia za publiczny śpiew hymnu „Ciebie Boga wysławiamy” można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (brak przywiązania do grzechu, stan łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Świętej, modlitwa w intencjach Ojca Świętego). Zapraszam na rodzinny Bal Sylwestrowy

5.Biskup Diecezjalny Ryszard Kasyna udzielił wiernym z diecezji pelplińskiej dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i innych form pokuty 31 grudnia, czyli w sylwestra

6.Nowy Rok 2023 w Niedzielę, uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Przez wstawiennictwo Bogurodzicy będziemy modlić się o pokój na świecie oraz wypraszać Boże błogosławieństwo na Nowy Rok 2023. Za publiczny śpiew hymnu „O, Stworzycielu, Duchu, przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. Msze św. tak w następującym porządku: w Ciechocinie o 9:30; w Ostrowitem o 11:00 i w Nowem Ostrowitem o 13:00.

7.Od jutra rozpoczynam wizytę duszpasterską. Stąd zmiany w godzinie odprawiana mszy św.

Dziękuję za modlitwę i ofiary na inwestycje parafialne. Nowenna do Matki bożej i modlitwa w intencji dobrodziejów w środę o 9:00. Proszę o modlitwę w tej intencji. PLAN KOLĘD

8.Pragnę podziękować wszystkim, którzy trudzili się nad świątecznym wystrojem naszych świątyń i uroczystą oprawą świąt. Dziękujemy za sprzątanie kościoła i przygotowanie dekoracji, choinek i żłobka, za obsługę liturgiczną i oprawę muzyczną to jest radosny wspólny śpiew. Dziękuję wszystkim ofiarodawcom i dobrodziejom. Za okazane serce, i wszelkie zaangażowanie wszystkim składam serdeczne Bóg zapłać i polecam wszystkich w naszych modlitwach Nowonarodzonemu Jezusowi przez wstawiennictwo Jego Niepokalanej Matki.

ŻYCZENIA   BISKUPA   PELPLIŃSKIEGO NA   BOŻE   NARODZENIE  2022

Umiłowani Diecezjanie, Siostry i Bracia! Drodzy Kapłani!

W tych dniach Miłość szczególnie zagościła się w naszych domach. Przy wigilijnej wieczerzy podzieliliśmy się opłatkiem i składamy sobie wzajemnie życzenia. Dzieje się tak, albowiem Chrystus, dar Bożej Miłości, narodził się w ludzkim ciele, aby rodzić się nieustannie w nas.

Niech więc Bóg rzeczywiście się rodzi i narodzi – w życiu i w sercu każdego człowieka, w ojczyźnie naszej i w Kościele Chrystusowym, w który wiarę w tym roku szczególnie wyznajemy. Niech Miłość się narodzi w naszych rodzinach i domach. Niech obecność Emmanuela będzie widoczna w świadectwie życia biskupów, kapłanów,  osób konsekrowanych oraz każdego z nas.

Dzisiaj, wpatrując się w nowonarodzonego i położonego na sianie Jezusa, myślimy o tych, którzy również nie mają domu: o mieszkańcach Ukrainy, o uchodźcach przed wojną, o ludziach w kryzysie bezdomności, o wykluczonych ze swoich wspólnot, którzy znaleźli się na „marginesie społeczeństwa”. Niech nasza modlitwa i wyciągnięta dłoń sprawią, aby wszyscy poczuli, że mają swoje miejsce i Kogoś, kto zawsze ich kocha.

Niech tym bożonarodzeniowym życzeniom towarzyszy Boże błogosławieństwo w całym Nowym 2023 Roku – w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Wasz biskup

+ Ryszard Kasyna

Pelplin, dnia 25.12.2022 r.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#14 Święty, święty

Jeśli jest taki moment Mszy świętej, w którym uświadamiamy sobie, że nasza ziemska liturgia łączy się z liturgią w niebie. Jest to śpiew „Święty, święty...”, zwany od wielu wieków „Sanctus”. W dzisiejszej katechezie przyjrzymy mu się szczegółowo, aby uzmysłowić sobie, jak ważne rzeczy dzieją się podczas Mszy świętej w tej rzeczywistości duchowej, która choć dla naszych oczu jest niewidzialna, to jednak jest jak najbardziej realna.

„Święty, święty...” to śpiew lub recytatyw wieńczący prefację. A prefacja, jak pamiętamy z ostatniej katechezy, to modlitwa wyśpiewana lub wypowiedziana przez księdza, która podaje nam krótkie uzasadnienie naszego dziękczynienia, po czym kapłan stwierdza: „dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając”, na co Kościół odpowiada z radością „Święty, święty, święty...”.

Śpiew ten składa się z dwóch pozornie przeciwstawnych sobie części, zaczerpniętych z różnych ksiąg Pisma Świętego. Pierwsza część, czyli Sanctus pochodzi z Księgi Izajasza i jest to opis wizji, w której prorok widzi tron Boga, a wokół niego unoszą się serafini. W tej symbolicznej wizji aniołowie mają trzy pary skrzydeł. Na jednych się unoszą, drugimi zakrywają sobie twarze, a trzecią parą – nogi. Ten obraz tłumaczy się najczęściej w ten sposób: zakrywanie sobie skrzydłami twarzy oznacza, że aniołowie nie są godni patrzeć na Świętego, który zasiada na tronie; zakrywanie nóg z kolei oznacza, że aniołowie chcą zachować przed Bogiem skromność i nie chcą urazić Go niczym, co byłoby Jego niegodne.

Kiedy więc śpiewamy „Święty, święty, święty”, chcemy sobie przypomnieć jak święty, czyli inny od nas jest Bóg, którego spotykamy na Eucharystii. Tak święty, że sami aniołowie, a więc duchy czyste, nie czują się godni patrzeć na Niego. Chcemy poczuć się wtedy mali jak Izajasz – uczestnik tej wizji, który ma świadomość, że jest człowiekiem o nieczystych wargach i sercu.

W tej Izajaszowej wizji dokonuje się jednak rzecz niezwykła. Gdy tylko Izajasz mówi „Biada mi, bo jestem człowiekiem o nieczystych wargach”, wtedy jeden z aniołów bierze szczypcami węgiel z ołtarza i dotyka nim ust Izajasza, oczyszczając go, aby mógł bez lęku mówić nawet o najświętszych rzeczach.

Dlaczego nawiązujemy do tych słów właśnie w tym momencie Mszy świętej? Dlatego, że już za chwilę będziemy mogli uczestniczyć w tej samej rzeczywistości nie z tego świata, którą widział Izajasz. Już za moment objawi nam się ten sam święty i potężny Bóg, lecz przyjdzie do nas w najskromniejszy z możliwych sposobów. Jego tronem będzie ołtarz, a znakiem Jego obecności będzie chleb i wino – Ciało i Krew Chrystusa. Aby ten skromny widok nie zmylił nas i nie uśpił świadomości, kim tak naprawdę jest Ten, którego za chwilę będziemy oglądali, śpiewamy właśnie „Święty, święty, święty...”, co dosłownie tłumaczy się z hebrajskiego – inny, oddzielony, całkowicie różny od nas. My też, tak jak Izajasz, będziemy za chwilę stali na progu nieba i też uzmysłowimy sobie, że jesteśmy niegodni brać udział w tej niebiańskiej liturgii, patrzeć na Boga i spożywać Boga. Jednak dzięki Jego miłosierdziu, On sam nas czyni godnymi udziału w tych najświętszych wydarzeniach. Dlatego razem z serafinami śpiewamy, wyrażając wdzięczność za tę łaskę: „Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej”.

I tu kończy się cytat z Księgi Izajasza, a pojawia się wezwanie „Hosanna na wysokości” oraz Benedictus – druga część tego śpiewu, którą dobrze znamy z Niedzieli Palmowej. Łączymy się wtedy z tłumem, który witał Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy i odkrywamy, że ten wielki, niedostępny Bóg, właśnie przychodzi do nas jako król, w osobie Jezusa z Nazaretu. Nie tylko witamy Go jako króla, ale również chcemy skorzystać z Jego potęgi i łaskawości. Wezwanie „Hosanna” tłumaczy się najczęściej jako „wybaw nas” oraz „witaj”. Prosimy zatem Jezusa – potężnego Króla na wysokościach: „Panie, wybaw nas, czyli podnieś z sytuacji niewoli, w której się znaleźliśmy; wybaw nas, bo tkwimy w grzechu, z którego chcemy być wyrwani; wybaw nas na wysokości, a więc wprowadź z powrotem do Nieba”. A jednocześnie wołamy: „Witaj Ty, który przychodzisz w imię Pańskie, żeby za nas złożyć ofiarę z samego siebie”.

W tym krótkim śpiewie „Święty, święty” mamy więc całą głębię treści do rozważenia. Z jednej strony uświadamiamy sobie wielkość i potęgę Boga zasiadającego na tronie w niebie, na którego z szacunku nie chcą spoglądać aniołowie, a z drugiej strony odkrywamy Go jako pokornego Króla, który składa się w ofierze i przychodzi do nas w tak skromnych postaciach chleba i wina. Zastanów się dziś, czy przez swoje zachowanie w kościele i podczas Mszy świętej wyrażasz szacunek wobec trzykroć świętego Boga, a jednocześnie pomyśl, czy ten szacunek ma właściwe podstawy, a więc czy nie wynika on z niezdrowego lęku przed Bogiem, ale z doświadczenia bycia kochanym, pomimo twoich grzechów.

Istnieje bowiem wielka różnica między niezdrowym lękiem przed Bogiem, a darem bojaźni Bożej, o którym papież Franciszek pisze tak: „Nie oznacza on lękania się Boga: wiemy dobrze, że Bóg jest Ojcem, że nas miłuje i pragnie naszego zbawienia i zawsze przebacza, zawsze! Dlatego nie ma powodów, aby się Go lękać! Bojaźń Boża natomiast jest darem Ducha, który przypomina nam, jak bardzo jesteśmy mali przed Bogiem i Jego miłością oraz że naszym dobrem jest pokorne, naznaczone szacunkiem i ufnością, zdanie się w Jego ramiona. To właśnie jest bojaźnią Bożą: powierzenie się dobroci naszego Ojca, który tak bardzo nas kocha” (Franciszek, Katecheza o darze bojaźni podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 11 czerwca 2015 r.).

Niech udział w tej Eucharystii, a zwłaszcza świadome wyśpiewanie „Święty, święty, święty...” pomoże nam w odkryciu prawidłowej duchowości i relacji z Bogiem, w której jest miejsce i na szacunek, i na dziecięcą poufałość z Nim.

W piątek 23 grudnia Ksiądz Proboszcz odwiedził Chorych naszej Parafii. Przedświąteczne odwiedziny Chorych były okazją do wspólnej modlitwy i oddania czci Jezusowi, który szczególną troską otaczał zawsze osoby chore i cierpiące.Przedświąteczne odwiedziny chorych to tradycja naszej Parafii. Ks. Tomasz odwiedził z posługą kapłańską 13 osób. Nasi Chorzy często ze łzami w oczach podkreślali radość jaką jest możliwość przyjęcia Komunii Świętej, odbycia spowiedzi, a przede wszystkim wspólnej modlitwy z kapłanem. Przy tej okazji nasuwa się refleksja jakim dobrem, często przez nas niedocenianym, jest możliwość swobodnego uczestnictwa w Eucharystii, przyjścia do kościoła i modlitwy w tym sercu Parafii. Ksiądz Proboszcz przekazał Chorym modlitewnik, a także paczki świąteczne, przygotowane przez nasz Parafialny Zespół Caritas oraz pierniczki wypieczone na spotkaniu z Seniorami. Ten wielki i piękny dar serca, to świadectwo troski jaką powini być zawsze otaczani chorzy, cierpiący i starsi Parafianie. Chorym za modlitwę i serdeczne przyjęcie przychodzącego do Nich Jezusa, a przede wszystkim członkiniom Parafialnego Zespołu Caritas wyrażamy serdeczne Bóg zapłać.

ZIMOWISKO PARAFIALNE ZE ŚW. JAKUBEM

Serdecznie zapraszamy do udziału w Zimowisku Parafialnym organizowanym przez Parafialny Zespół Caritas przy Parafii Świętego Jakuba Apostoła w Ostrowitem. Zapisy na Zimowisko u ks. Proboszcza, ilość miejsc ograniczona.

Po raz drugi udaje nam się organizować, to wydarzenie, które służy dzieciom i młodzież z naszej Parafii i Gminy Chojnice. Kierownikiem wypoczynku jest ks. Proboszcz, który ma już ponad 20 letnie doświadczenie w organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży.

Wierzymy, że dobre wspomnienia dają siłę na całe życie. Mając świadomość, jak ważne dla rozwoju młodej osoby jest budowanie pozytywnych doświadczeń, organizujemy dzieciom wyjazd ferie zimowe w Redzikowie koło Słupska w drugim tygodniu ferii zimowych w dniach 22-27.01.2023 rok. 

Dla naszych podopiecznych to możliwość chwilowego wyrwania się z problemów dnia codziennego. W otoczeniu znanych im wychowawców oraz przyjaciół mają możliwość zaznania chwil szczęścia i radości.

Szczegółowy, bardzo bogaty program wyjazdu jaki został podany i zatwierdzony w Pomorskim Kuratorium Oświaty i znajduje się w Bazie wypoczynku MEN:

WARTOŚCI MAŁEGO CHRZEŚCIJANINA

Dzień 1 - MĘSTWO

po południu - zbiórka uczestników w miejscu wyjazdowym w godz. według rozkładu jazdy, sprawdzenie listy obecności, wyjazd po południu/wieczór 

- przyjazd do szkoły według rozkładu jazdy, zakwaterowanie uczestników

- obiadokolacja - spotkanie organizacyjne uczestników kolonii z kadrą: zapoznanie z regulaminem i planem kolonii, zasadami BHP obowiązującymi na kolonii, podział na grupy

- poznanie szkoły, spacer po najbliższej okolicy - „drzewo wartości” - wprowadzenie że każdego dnia kolonii, dzieci będą rozwijały po jednej z kolejnych wartości. Zajęcia opierać się będą na zróżnicowanych zadaniach grupowych oraz indywidualnych.


Dzień 2 – wartość dnia: UCZCIWOŚĆ


do południa - spotkanie z ratownikiem WOPR, kąpiel i zabawy w wodzie pod nadzorem ratowników w miejscowym Aquaparku. Zabawy w wodzie: berek, przeciąganie liny

po południu - warsztaty Kim jestem? – akceptacja wad i poprawa samooceny, pozytywna postawa życiowa i jej wpływ na nasze życie itp.

wieczór- gry i zabawy integracyjne – poznawanie i budowanie więzi, rozładowanie napięć i lęków 

Dzień 3 – wartość dnia: SUMIENNOŚĆ


do południa
- spotkanie z Panią Policjantką z Komendy Powiatowej Policji w Słupsku, która przeprowadzi prelekcję na temat bezpieczeństwa oraz z przedstawicielami Sanepidu ze Słupska, którzy opowiedzą o zadaniach i roli stacji dla miasta, powiatu i każdego mieszkańca.


po południu
- nauka jazdy na łyżwach

- zajęcia plastyczne: zajęcia aktywujące wrażliwość estetyczną dzieci poprzez niczym nieskrępowane działania plastyczne, m.in. malowanie dłońmi, stopami, wykorzystywanie różnych faktur, folii bąbelkowej


wieczór - kąpiel i zabawy w wodzie pod nadzorem ratowników w miejscowym Aquaparku.

Dzień 4 – wartość dnia: PRACOWITOŚĆ


do południa
- spotkanie z Ratownikiem medycznym (podstawy udzielania pierwszej pomocy) oraz ze Strażakami Powiatowej Komendy Straży Pożarnej ze Słupska, którzy opowiedzą o swojej trudnej pracy.


po południu
- wycieczka do multikino i parku trampolin
wieczór
- turniej gry w kręgle w Aquaparku – ten sam budynek

wieczór - video-konferencja z misjonarzem z Kamerunu

Dzień 5 – wartość dnia: UCZYNNOŚĆ


do południa
- Wycieczka do Słupska: zwiedzanie szkoły policji


po południu
- spartakiada (współzawodnictwo wszystkich uczestników wypoczynku w najróżniejszych konkurencjach)


wieczór - ognisko integracyjne z pieczeniem kiełbasek, wspólne śpiewy przy gitarze, zabawy

- podsumowanie zimowiska, podziękowania i wręczanie dyplomów.


Dzień 6 – wartość dnia: MĄDROŚĆ


do południa
wykwaterowanie, rozdanie suchego prowiantu na drogę, przypomnienie podstawowych przepisów bezpieczeństwa w czasie podróży autokarem, wyjazd


po południu Powrót według rozkładu jazdy.

Organizator zastrzega sobie możliwość przesunięć i zmian w programie wynikający z czynników niezależnych od organizatora. Koszt zimowiska to tylko 700 złotych obejmuje transport, pobyt w szkole na noclegu, pięć posiłków dziennie i ubezpieczenie. 

Na atrakcje w czasie trwania zimowiska Parafialny Zespół Caritas organizuje różne wydarzenia i zbiórki. Jedną z możliwości wsparcia jest udział w Rodzinnym Balu Sylwestrowym i wsparcie cegiełką Zimowiska. 

Można też wpłacać środki na konto PZ Caritas lub konto Parafii z dopiskiem „na zimowisko”. 

Numer konta Parafialnego Zespołu Caritas

24 1090 2590 0000 0001 3274 3483

Numer konta Parafii

87 1090 2590 0000 0001 4862 8912

Dziękujemy za udzielone wsparcie.

CIECHOCIN 

26.12 (poniedziałek) - ul Główna od p. Szypryt do p. Czeplińska, godz. 15⁰⁰;

27.12 (wtorek) - ul. Główna od p. Koseckich do p. Rossek, godz. 15⁰⁰;

28.12 (środa) - ul. Główna od bloku nr 13 (p. Rossek) do bloku nr 9, od 15⁰⁰;

29.12 (czwartek) - ul. Dębowa: blok 7, 13 i blok 9 od 15⁰⁰;

30.12 (piątek) - ul. Dębowa od. p. Ignakowskich wg numerów od 15⁰⁰;

02.01 (poniedziałek) - ul. Pogodna od p. Galińskich, godz. 16⁰⁰; 

OSTROWITE 

3.01 (wtorek) - p. Kawalec, Bąk, Miesikowscy - godz. 15⁰⁰;

4.01 (środa) - ul. Główna i Szkolna: od p. Waldemara Borek do p. Gańcza, godz. 14⁰⁰; 

5.01 (czwartek) - ul. Główna i Sportowa: od p. Piorunek do p. Sreberskich, od 15⁰⁰;

7.01 (sobota) - ul. Główna:  od p. Stanisławski M. do p. Majer., godz. 10⁰⁰;

9.01 (poniedziałek) - ul. Główna: od p. Haftka do p. Duszak, od godz. 15⁰⁰;

10.01 (wtorek) - ul. Szkolna i Lichnowska: od. p. Piechowskiej do p. Studzińskich, 15⁰⁰;

11.01 (środa) - ul. Lichnowska, Floriana i Szkolna: od p. Sypniowskich do p. Bałów, godz. 15⁰⁰;

12.01 (czwartek) - Ostrowite, Góry: od p. Długosz do p. Kaszubowskich, godz. 15⁰⁰;

NOWE OSTROWITE 

13.01 (piątek) - droga dojazdowa północna strona: od p. Kardas od godz. 15⁰⁰;

14.01 (sobota) - droga dojazdowa, południowa strona: od p. Węsierskich - 10⁰⁰;

16.01 (poniedziałek) - kolęda dekanalna w Pawłowie z ks. bp Ryszardem, godz. 16⁰⁰;

17.01 (wtorek) - bloki 12, 11, 10 od 15⁰⁰;

18.01 (środa) - blok 9, godz. 15⁰⁰; (od drugiej klatki)

19.01 (czwartek) - blok nr 8, godz. 15⁰⁰; (od drugiej klatki)

1.Dziś czwarta – ostatnia niedziela Adwentu. Wykorzystajmy te kilka dni adwentowego oczekiwania na duchowe przygotowanie do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Modlimy się, aby nasza gorliwość wzrastała w miarę zbliżania się święta oraz abyśmy godnie obchodzili tajemnicę narodzin Syna Bożego.

2.Czy do przeżywania tego pięknego czasu jesteśmy dobrze, po chrześcijańsku przygotowani? Okazja do spowiedzi: w Niedzielę w parafii Lichnowy od godz. 15:00 do 16:00 w Sławęcinie oraz od 17:00 do 18:00 w Lichnowach; w poniedziałek spowiedź w Nowej Cerkwii, we wtorek w Rytlu, w Silnie i u nas w środę. Kapłani będą spowiadać w środę we wszystkich miejscowościach od 18:00 do ostatniego penitenta. Postarajmy się o gorliwość i liczną obecność w Sakramencie pojednania.

3.W poniedziałek o godz. 17:00 spotkanie wigilijne dla naszej wspólnoty Parafialnej w Szkole Podstawowej w Ostrowitem. Zapraszamy przede wszystkim naszych Seniorów, Sołtysów, Stowarzyszenia i wszystkich ludzi dobrej woli.

4.Zapraszam na ostatnie w tym roku Roraty. Do piątku o 6:30 i w sobotę o godz. 8:00. Po Mszy Roratniej oczywiście śniadanie.

5.W sobotę, 24 grudnia, wraz z bliskimi zasiądziemy przy wigilijnym stole. Zadbajmy o religijny wymiar tej wieczerzy. Niech towarzyszy nam modlitwa, czytanie fragmentu Ewangelii Świętego Łukasza o narodzeniu Chrystusa, łamanie opłatkiem oraz śpiew kolęd. Zachowajmy tradycyjny postny charakter wieczerzy. Niech będzie to czas rodzinnego spotkania, przepełniony życzliwością, dobrocią, a także okazja do pojednania w naszych małych wspólnotach. Pamiętajmy w modlitwie także o tych, których w tym roku przy stole wigilijnym zabraknie. 

6.Msza św. Wigilijna w Nowem Ostrowitem o godz. 20:00 i w Ciechocinie o godz. 22:00. Msza Pasterska rozpocznie się o 00:00 w Ostrowitem.

7.W Niedzielę Bożego Narodzenia. Msze św. w następującym porządku: 9:15 Ciechocin; 11:00 Ostrowite; 13:00 Nowe Ostrowite.

8.W drugi dzień świąt (w poniedziałek) rozpocznę wizyty duszpasterskie plan w gazetce parafialnej i na stronie internetowej.

9.Zwracam się z prośbą o pomoc Radnym parafialnym w przygotowaniu wystroju Bożonarodzeniowego w naszych świątyniach. 

10.Starszych i chorych parafian odwiedzę z posługą sakramentalną w piątek 23 grudnia. Proszę o zgłoszenie w zakrystii, kancelarii parafii bądź sms-em na nr Proboszcza.

11.Rada Duszpasterska i Parafialny Zespół Caritas Parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem zaprasza na Rodzinny Bal Sylwestrowy przy muzyce DJ’a. Kawę i herbatę zapewnia organizator, reszta – własny koszyk. Koszt udziału to pełnoletni 80 zł,- i niepełnoletni 40 zł stanowi Cegiełkę na dofinansowanie zimowiska parafialnego. Wodzirejem w czasie Balu będzie DuoPulo.

12.W ferie zimowe, a dokładnie w dniach 22-27 stycznia nasza parafia organizuje zimowisko parafialne w Redzikowie koło Słupska. Koszt wyjazdu dzieci 700 złotych pokrywa przejazd noclegi, ubezpieczenie i pełne wyżywienie. Potrzebne są środki na atrakcje dla dzieci stąd m.in. cegiełki na Rodzinny Bal Sylwestrowy.

13.Wszystkim solenizantom i jubilatom tego tygodnia życzymy obfitości łask Bożych i opieki.

14.Odeszła do wieczności nasza parafianka śp. Lidia Bała z Ciechocina pogrzeb będzie miał miejsce we wtorek w Chojnicach o godz. 10:30. Polecajmy zmarłą miłosierdziu Bożemu. Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie.

Katecheza Eucharystyczna #13

Prefacja

Kiedy nasze dary, zarówno te materialne, jak i duchowe są już złożone ołtarzu, a przez modlitwę kapłana oddane na własność Bogu, rozpoczyna się wielkie dziękczynienie Bogu Ojcu za wszystkie dzieła, których dokonał dla świata i dla nas, a w szczególności za największą ofiarę Jego miłości – ofiarę Jezusa Chrystusa. Dlaczego dziękczynienie? Z prostego powodu. Jeśli ktoś pojmie, co Bóg zrobił dla nas i jak wielkie poniósł ofiary, abyśmy mogli żyć w radości i wolności dzieci Bożych już tu na ziemi, a po śmierci wwiecznej radości Nieba, nie zostaje wtedy nic innego jak wyrazić wdzięczność, dziękczynienie i uwielbienie za ten nienależący się nam dar miłości Ojca. To właśnie dlatego jedną z najważniejszych nazw Mszy świętej jest „Eucharystia”, czyli tłumacząc dosłownie z języka greckiego – „dziękczynienie”.

Każda Msza święta to dziękczynienie. Są jednak takie momenty podczas Mszy, kiedy to dziękczynienie wyrażane jest wprost, w modlitwach, które kapłan wypowiada w naszym imieniu. Jednym ztakich momentów jest prefacja, będąca częścią liturgii eucharystycznej. W dzisiejszej katechezie omówimy ją oraz modlitwy wprowadzające do niej, a także zastanowimy się nad tym, jak ważna jest wdzięczność, której możemy nauczyć się właśnie z liturgii.

Po przygotowaniu darów ksiądz zwraca się do wiernych słowami: „Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący”. Zwróćmy uwagę, że choć ofiarą jest sam Chrystus (ofiara doskonała) oraz nasze skromne ofiary duchowe i materialne, które dołączamy do jedynej ofiary Jezusa, my wciąż prosimy, aby Bóg przyjął tę ofiarę. Wyrażamy w ten sposób dysproporcję jaka istnieje pomiędzy stworzeniem, a Stworzycielem i uznajemy w pokorze, że Boga trzeba prosić nawet o to, by przyjął nasze dary. Jest to bardzo piękny moment, ponieważ gdy uznajemy, że to nie jest takie oczywiste, że jesteśmy partnerami dla Boga, wtedy kształtujemy w sobie właściwe odniesienie do Niego, przywracamy należne Mu pierwsze miejsce w naszym życiu i zaczynamy coraz bardziej rozumieć, że nasz udział w Mszy świętej jest wielkim przywilejem dla nas, grzesznych ludzi.

Następnie ma miejsce krótki dialog, który odbywa się pomiędzy celebransem a Ludem Bożym. Wszyscy na pamięć znamy te słowa: „Pan z wami – I z duchem Twoim. W górę serca – Wznosimy je do Pana. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu – Godne to i sprawiedliwe”.

Interesujące jest to, że w tym dialogu ksiądz już po raz trzeci podczas Mszy świętej wypowiada słowa „Pan z wami”. Chce przez to zwrócić naszą uwagę na dwa fakty: pośród nas jest żywy Bóg i dlatego za chwilę będzie działo się coś bardzo ważnego. W odpowiedzi na te słowa odpowiadamy „I z duchem twoim”, potwierdzając naszą wiarę w tę obecność Boga pośród nas oraz w to, że Kościół przez sakrament święceń ustanowił księdza jako naszego reprezentanta. Potem ksiądz mówi „W górę serca”, co można rozwinąć jako zachętę „zostaw teraz sprawy, które zajmują twoje serce, a skup się na samym Bogu. Spróbuj osiągnąć takie skupienie, które wprowadzi cię w tajemnicę Jego obecności, która już jest, a za chwilę będzie jeszcze bliższa. Dlatego odpowiadamy „Wznosimy je do Pana”, aby słowami wyrazić pragnienia serca, do których zostaliśmy zachęceni. Aż w końcu ksiądz wprowadza nas w dziękczynienie, które za chwilę osiągnie pełnię w modlitwie zwanej prefacją: „Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu”. Zgromadzenie odpowie „Godne to i sprawiedliwe”, czyli tak właśnie chcemy i tak ma być. W odpowiedzi na to, ksiądz w naszym imieniu recytuje lub śpiewa prefację, rozpoczynającą się od słów „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe” i podaje, dlaczego chcemy uwielbiać Boga.

Sama nazwa „prefacja” wywodzi się od łacińskiego słowa, które ma trzy znaczenia. Jest to modlitwa wygłaszana przez jednostkę w obecności zgromadzenia, czynienie czegoś przed kimś oraz wstęp do czegoś.

Prefacja jest więc wstępną częścią modlitwy eucharystycznej i przez to, że skupia się na dziękczynieniu za wielkie dzieła Boga, ma uzdolnić nasze myślenie i wskazać właściwą postawę do tego, co nastąpi później. W tej krótkiej modlitwie najwyraźniej słychać, że Eucharystia jest składaniem Bogu podziękowania za to, co dla nas uczynił.

Ponieważ mamy tak wiele powodów do dziękowania Bogu, w najnowszym Mszale znajduje się ponad 90 prefacji, dostosowanych tematycznie do okresu liturgicznego i formularza Mszy świętej. Warto wsłuchiwać się w słowa prefacji, ponieważ uczą one powodów do dziękowania Bogu, które są niezależne od naszych emocji i tego, co przeżywamy. Mamy często taki problem, że gdy przeżywamy jakąś trudność, przestajemy dziękować Bogu za to kim jest i co dla nas robi. Nie zauważamy wtedy Jego dobroci, Jego opieki i Jego darów, które tak hojnie nam daje. Dlatego, gdy dziękujemy, uczymy nasze serce wychodzić poza to, co w danej chwili czujemy i odkrywamy obiektywną prawdę o Bogu. Gdy umiemy nazwać, za co chcemy podziękować Bogu, rozpoznajemy w Nim Dawcę tego, co mamy i wracamy do Niego z otrzymanymi darami, aby one zbliżyły nas do Niego. To dlatego w prefacji ksiądz mówi lub śpiewa, że jest to dla nas „zbawienne”, bo dzięki przypomnieniu sobie kim jest Bóg, jak jest dobry, hojny i miłosierny, powiększamy naszą ufność w Nim i otrzymujemy nadzieję, tak bardzo potrzebną gdy jest nam ciężko i nie dowierzamy, że Bóg może zainterweniować w naszej sprawie. To dlatego właśnie ktoś, kto ćwiczy się w dziękczynieniu, w pewnym momencie umie podziękować Bogu za rzeczy trudne i staje się zdolny do złożenia ofiary, bo swoje cierpienie, czy porażkę umie przeżyć tak, jak Jezus, to znaczy bez buntu, jako ofiarę za tych, którzy jej potrzebują.

Tym sposobem dochodzimy do tego, dlaczego prefacja jest początkiem modlitwy eucharystycznej, czyli ofiary dziękczynienia. Spróbuj dziś wsłuchać się w słowa prefacji i zapamiętać choć jeden powód dziękowania Bogu. Niech te słowa towarzyszą ci cały kolejny tydzień i zapraszają do większej niż zwykle wdzięczności Bogu, a przez to do odkrywania, jak jest On dobry, niezależnie od tego, co przeżywasz.