Parafia św. Jakuba Apostoła w Ostrowite

Dziś dzieci kolędą przy żłóbku powitały nowonarodzonego Jezusa.

Dziękujemy wszystkim obecnym.

W oktawie Bożego Narodzenia będziemy przeżywać Święto Świętej Rodziny, już dzisiaj (26.12) małżonkowie dali świadectwo odnawiając przysięgę małżeńską. Dziękujemy za świadectwo wzajemnej miłości.

Panie, Boże i Stworzycielu, błogosławimy i wychwalamy Twoje Imię. Na początku stworzyłeś mężczyznę i kobietę, aby mogli wejść w komunię życia i miłości. Ty również pobłogosławiłeś związek tych małżeństw, aby stały się znakiem związku Chrystusa z Jego Kościołem. Spojrzyj dziś łaskawie na obecne tu pary. Pośród radości i trudów ich życia, zachowałeś ich związek w jedności. Odnów ich przymierze małżeńskie. Pomnóż w nich miłość i umocnij więzi pokoju, tak aby otoczeni swoimi dziećmi mogli zawsze cieszyć się z daru Twego błogosławieństwa. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

1.Dzisiaj Niedziela Bożego Narodzenia, jutro drugi dzień swiąt i liturgicze święto pierwszego męczennika św. Szczepana zaś w oktawie Bożego Narodzenia, obchodzimy święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Naszą modlitwą otaczamy wszystkie rodziny, aby wzrastały w świętości, aby były środowiskiem umacniania wiary, nadziei i miłości oraz troski o każdego, szczególnie starszych i przeżywających życiowe trudności. Jutro msze św. jak w każdą niedzielę. Na każdej Mszy św. małżeństwa odnowią sakrament małżeństwa. W poniedziałek również zbiórka do puszek na uczelnie katolickie. Serdeczne Bóg zapłać za ofiary składane na ten cel.

2.We wtorek, Święto św. Jana jutro. Św. Jan, Apostoł, brat Patrona naszej Parafii Świętego Jakuba Większego, umiłowany uczeń Jezusa, autor Ewangelii, Księgi Apokalipsy oraz trzech listów Msza św. o godz. 9:00. Ze względu na przygody związane z pandemią nie będzie podawania poświęconego wina. Można przynieść ze sobą wino, które poświęcę z racji św. Jana. 

3.Święto Św. Młodzianków w środę. Zapraszam rodziny z małymi dziećmi na Mszę św. o godz. 9:00 ze specjalnym błogosławieństwem w ich intencji. Na Mszy św. będzie błogosławieństwo dzieci.

4.Zakończenie Starego Roku 2022 w sobotę. O 17:30 nabożeństwo przebłagalne z wystawieniem NS w kościele. Msza św. dziękczynna za rok 2022 w kościele parafialnym o godz. 18:00. Podczas tej Mszy św. ks. Proboszcz złoży sprawozdanie duszpasterskie i finansowe za 2022 rok. Tego dnia za publiczny śpiew hymnu „Ciebie Boga wysławiamy” można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (brak przywiązania do grzechu, stan łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Świętej, modlitwa w intencjach Ojca Świętego). Zapraszam na rodzinny Bal Sylwestrowy

5.Biskup Diecezjalny Ryszard Kasyna udzielił wiernym z diecezji pelplińskiej dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i innych form pokuty 31 grudnia, czyli w sylwestra

6.Nowy Rok 2023 w Niedzielę, uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Przez wstawiennictwo Bogurodzicy będziemy modlić się o pokój na świecie oraz wypraszać Boże błogosławieństwo na Nowy Rok 2023. Za publiczny śpiew hymnu „O, Stworzycielu, Duchu, przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. Msze św. tak w następującym porządku: w Ciechocinie o 9:30; w Ostrowitem o 11:00 i w Nowem Ostrowitem o 13:00.

7.Od jutra rozpoczynam wizytę duszpasterską. Stąd zmiany w godzinie odprawiana mszy św.

Dziękuję za modlitwę i ofiary na inwestycje parafialne. Nowenna do Matki bożej i modlitwa w intencji dobrodziejów w środę o 9:00. Proszę o modlitwę w tej intencji. PLAN KOLĘD

8.Pragnę podziękować wszystkim, którzy trudzili się nad świątecznym wystrojem naszych świątyń i uroczystą oprawą świąt. Dziękujemy za sprzątanie kościoła i przygotowanie dekoracji, choinek i żłobka, za obsługę liturgiczną i oprawę muzyczną to jest radosny wspólny śpiew. Dziękuję wszystkim ofiarodawcom i dobrodziejom. Za okazane serce, i wszelkie zaangażowanie wszystkim składam serdeczne Bóg zapłać i polecam wszystkich w naszych modlitwach Nowonarodzonemu Jezusowi przez wstawiennictwo Jego Niepokalanej Matki.

ŻYCZENIA   BISKUPA   PELPLIŃSKIEGO NA   BOŻE   NARODZENIE  2022

Umiłowani Diecezjanie, Siostry i Bracia! Drodzy Kapłani!

W tych dniach Miłość szczególnie zagościła się w naszych domach. Przy wigilijnej wieczerzy podzieliliśmy się opłatkiem i składamy sobie wzajemnie życzenia. Dzieje się tak, albowiem Chrystus, dar Bożej Miłości, narodził się w ludzkim ciele, aby rodzić się nieustannie w nas.

Niech więc Bóg rzeczywiście się rodzi i narodzi – w życiu i w sercu każdego człowieka, w ojczyźnie naszej i w Kościele Chrystusowym, w który wiarę w tym roku szczególnie wyznajemy. Niech Miłość się narodzi w naszych rodzinach i domach. Niech obecność Emmanuela będzie widoczna w świadectwie życia biskupów, kapłanów,  osób konsekrowanych oraz każdego z nas.

Dzisiaj, wpatrując się w nowonarodzonego i położonego na sianie Jezusa, myślimy o tych, którzy również nie mają domu: o mieszkańcach Ukrainy, o uchodźcach przed wojną, o ludziach w kryzysie bezdomności, o wykluczonych ze swoich wspólnot, którzy znaleźli się na „marginesie społeczeństwa”. Niech nasza modlitwa i wyciągnięta dłoń sprawią, aby wszyscy poczuli, że mają swoje miejsce i Kogoś, kto zawsze ich kocha.

Niech tym bożonarodzeniowym życzeniom towarzyszy Boże błogosławieństwo w całym Nowym 2023 Roku – w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Wasz biskup

+ Ryszard Kasyna

Pelplin, dnia 25.12.2022 r.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA

#14 Święty, święty

Jeśli jest taki moment Mszy świętej, w którym uświadamiamy sobie, że nasza ziemska liturgia łączy się z liturgią w niebie. Jest to śpiew „Święty, święty...”, zwany od wielu wieków „Sanctus”. W dzisiejszej katechezie przyjrzymy mu się szczegółowo, aby uzmysłowić sobie, jak ważne rzeczy dzieją się podczas Mszy świętej w tej rzeczywistości duchowej, która choć dla naszych oczu jest niewidzialna, to jednak jest jak najbardziej realna.

„Święty, święty...” to śpiew lub recytatyw wieńczący prefację. A prefacja, jak pamiętamy z ostatniej katechezy, to modlitwa wyśpiewana lub wypowiedziana przez księdza, która podaje nam krótkie uzasadnienie naszego dziękczynienia, po czym kapłan stwierdza: „dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając”, na co Kościół odpowiada z radością „Święty, święty, święty...”.

Śpiew ten składa się z dwóch pozornie przeciwstawnych sobie części, zaczerpniętych z różnych ksiąg Pisma Świętego. Pierwsza część, czyli Sanctus pochodzi z Księgi Izajasza i jest to opis wizji, w której prorok widzi tron Boga, a wokół niego unoszą się serafini. W tej symbolicznej wizji aniołowie mają trzy pary skrzydeł. Na jednych się unoszą, drugimi zakrywają sobie twarze, a trzecią parą – nogi. Ten obraz tłumaczy się najczęściej w ten sposób: zakrywanie sobie skrzydłami twarzy oznacza, że aniołowie nie są godni patrzeć na Świętego, który zasiada na tronie; zakrywanie nóg z kolei oznacza, że aniołowie chcą zachować przed Bogiem skromność i nie chcą urazić Go niczym, co byłoby Jego niegodne.

Kiedy więc śpiewamy „Święty, święty, święty”, chcemy sobie przypomnieć jak święty, czyli inny od nas jest Bóg, którego spotykamy na Eucharystii. Tak święty, że sami aniołowie, a więc duchy czyste, nie czują się godni patrzeć na Niego. Chcemy poczuć się wtedy mali jak Izajasz – uczestnik tej wizji, który ma świadomość, że jest człowiekiem o nieczystych wargach i sercu.

W tej Izajaszowej wizji dokonuje się jednak rzecz niezwykła. Gdy tylko Izajasz mówi „Biada mi, bo jestem człowiekiem o nieczystych wargach”, wtedy jeden z aniołów bierze szczypcami węgiel z ołtarza i dotyka nim ust Izajasza, oczyszczając go, aby mógł bez lęku mówić nawet o najświętszych rzeczach.

Dlaczego nawiązujemy do tych słów właśnie w tym momencie Mszy świętej? Dlatego, że już za chwilę będziemy mogli uczestniczyć w tej samej rzeczywistości nie z tego świata, którą widział Izajasz. Już za moment objawi nam się ten sam święty i potężny Bóg, lecz przyjdzie do nas w najskromniejszy z możliwych sposobów. Jego tronem będzie ołtarz, a znakiem Jego obecności będzie chleb i wino – Ciało i Krew Chrystusa. Aby ten skromny widok nie zmylił nas i nie uśpił świadomości, kim tak naprawdę jest Ten, którego za chwilę będziemy oglądali, śpiewamy właśnie „Święty, święty, święty...”, co dosłownie tłumaczy się z hebrajskiego – inny, oddzielony, całkowicie różny od nas. My też, tak jak Izajasz, będziemy za chwilę stali na progu nieba i też uzmysłowimy sobie, że jesteśmy niegodni brać udział w tej niebiańskiej liturgii, patrzeć na Boga i spożywać Boga. Jednak dzięki Jego miłosierdziu, On sam nas czyni godnymi udziału w tych najświętszych wydarzeniach. Dlatego razem z serafinami śpiewamy, wyrażając wdzięczność za tę łaskę: „Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej”.

I tu kończy się cytat z Księgi Izajasza, a pojawia się wezwanie „Hosanna na wysokości” oraz Benedictus – druga część tego śpiewu, którą dobrze znamy z Niedzieli Palmowej. Łączymy się wtedy z tłumem, który witał Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy i odkrywamy, że ten wielki, niedostępny Bóg, właśnie przychodzi do nas jako król, w osobie Jezusa z Nazaretu. Nie tylko witamy Go jako króla, ale również chcemy skorzystać z Jego potęgi i łaskawości. Wezwanie „Hosanna” tłumaczy się najczęściej jako „wybaw nas” oraz „witaj”. Prosimy zatem Jezusa – potężnego Króla na wysokościach: „Panie, wybaw nas, czyli podnieś z sytuacji niewoli, w której się znaleźliśmy; wybaw nas, bo tkwimy w grzechu, z którego chcemy być wyrwani; wybaw nas na wysokości, a więc wprowadź z powrotem do Nieba”. A jednocześnie wołamy: „Witaj Ty, który przychodzisz w imię Pańskie, żeby za nas złożyć ofiarę z samego siebie”.

W tym krótkim śpiewie „Święty, święty” mamy więc całą głębię treści do rozważenia. Z jednej strony uświadamiamy sobie wielkość i potęgę Boga zasiadającego na tronie w niebie, na którego z szacunku nie chcą spoglądać aniołowie, a z drugiej strony odkrywamy Go jako pokornego Króla, który składa się w ofierze i przychodzi do nas w tak skromnych postaciach chleba i wina. Zastanów się dziś, czy przez swoje zachowanie w kościele i podczas Mszy świętej wyrażasz szacunek wobec trzykroć świętego Boga, a jednocześnie pomyśl, czy ten szacunek ma właściwe podstawy, a więc czy nie wynika on z niezdrowego lęku przed Bogiem, ale z doświadczenia bycia kochanym, pomimo twoich grzechów.

Istnieje bowiem wielka różnica między niezdrowym lękiem przed Bogiem, a darem bojaźni Bożej, o którym papież Franciszek pisze tak: „Nie oznacza on lękania się Boga: wiemy dobrze, że Bóg jest Ojcem, że nas miłuje i pragnie naszego zbawienia i zawsze przebacza, zawsze! Dlatego nie ma powodów, aby się Go lękać! Bojaźń Boża natomiast jest darem Ducha, który przypomina nam, jak bardzo jesteśmy mali przed Bogiem i Jego miłością oraz że naszym dobrem jest pokorne, naznaczone szacunkiem i ufnością, zdanie się w Jego ramiona. To właśnie jest bojaźnią Bożą: powierzenie się dobroci naszego Ojca, który tak bardzo nas kocha” (Franciszek, Katecheza o darze bojaźni podczas audiencji ogólnej w Watykanie, 11 czerwca 2015 r.).

Niech udział w tej Eucharystii, a zwłaszcza świadome wyśpiewanie „Święty, święty, święty...” pomoże nam w odkryciu prawidłowej duchowości i relacji z Bogiem, w której jest miejsce i na szacunek, i na dziecięcą poufałość z Nim.

W piątek 23 grudnia Ksiądz Proboszcz odwiedził Chorych naszej Parafii. Przedświąteczne odwiedziny Chorych były okazją do wspólnej modlitwy i oddania czci Jezusowi, który szczególną troską otaczał zawsze osoby chore i cierpiące.Przedświąteczne odwiedziny chorych to tradycja naszej Parafii. Ks. Tomasz odwiedził z posługą kapłańską 13 osób. Nasi Chorzy często ze łzami w oczach podkreślali radość jaką jest możliwość przyjęcia Komunii Świętej, odbycia spowiedzi, a przede wszystkim wspólnej modlitwy z kapłanem. Przy tej okazji nasuwa się refleksja jakim dobrem, często przez nas niedocenianym, jest możliwość swobodnego uczestnictwa w Eucharystii, przyjścia do kościoła i modlitwy w tym sercu Parafii. Ksiądz Proboszcz przekazał Chorym modlitewnik, a także paczki świąteczne, przygotowane przez nasz Parafialny Zespół Caritas oraz pierniczki wypieczone na spotkaniu z Seniorami. Ten wielki i piękny dar serca, to świadectwo troski jaką powini być zawsze otaczani chorzy, cierpiący i starsi Parafianie. Chorym za modlitwę i serdeczne przyjęcie przychodzącego do Nich Jezusa, a przede wszystkim członkiniom Parafialnego Zespołu Caritas wyrażamy serdeczne Bóg zapłać.

ZIMOWISKO PARAFIALNE ZE ŚW. JAKUBEM

Serdecznie zapraszamy do udziału w Zimowisku Parafialnym organizowanym przez Parafialny Zespół Caritas przy Parafii Świętego Jakuba Apostoła w Ostrowitem. Zapisy na Zimowisko u ks. Proboszcza, ilość miejsc ograniczona.

Po raz drugi udaje nam się organizować, to wydarzenie, które służy dzieciom i młodzież z naszej Parafii i Gminy Chojnice. Kierownikiem wypoczynku jest ks. Proboszcz, który ma już ponad 20 letnie doświadczenie w organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży.

Wierzymy, że dobre wspomnienia dają siłę na całe życie. Mając świadomość, jak ważne dla rozwoju młodej osoby jest budowanie pozytywnych doświadczeń, organizujemy dzieciom wyjazd ferie zimowe w Redzikowie koło Słupska w drugim tygodniu ferii zimowych w dniach 22-27.01.2023 rok. 

Dla naszych podopiecznych to możliwość chwilowego wyrwania się z problemów dnia codziennego. W otoczeniu znanych im wychowawców oraz przyjaciół mają możliwość zaznania chwil szczęścia i radości.

Szczegółowy, bardzo bogaty program wyjazdu jaki został podany i zatwierdzony w Pomorskim Kuratorium Oświaty i znajduje się w Bazie wypoczynku MEN:

WARTOŚCI MAŁEGO CHRZEŚCIJANINA

Dzień 1 - MĘSTWO

po południu - zbiórka uczestników w miejscu wyjazdowym w godz. według rozkładu jazdy, sprawdzenie listy obecności, wyjazd po południu/wieczór 

- przyjazd do szkoły według rozkładu jazdy, zakwaterowanie uczestników

- obiadokolacja - spotkanie organizacyjne uczestników kolonii z kadrą: zapoznanie z regulaminem i planem kolonii, zasadami BHP obowiązującymi na kolonii, podział na grupy

- poznanie szkoły, spacer po najbliższej okolicy - „drzewo wartości” - wprowadzenie że każdego dnia kolonii, dzieci będą rozwijały po jednej z kolejnych wartości. Zajęcia opierać się będą na zróżnicowanych zadaniach grupowych oraz indywidualnych.


Dzień 2 – wartość dnia: UCZCIWOŚĆ


do południa - spotkanie z ratownikiem WOPR, kąpiel i zabawy w wodzie pod nadzorem ratowników w miejscowym Aquaparku. Zabawy w wodzie: berek, przeciąganie liny

po południu - warsztaty Kim jestem? – akceptacja wad i poprawa samooceny, pozytywna postawa życiowa i jej wpływ na nasze życie itp.

wieczór- gry i zabawy integracyjne – poznawanie i budowanie więzi, rozładowanie napięć i lęków 

Dzień 3 – wartość dnia: SUMIENNOŚĆ


do południa
- spotkanie z Panią Policjantką z Komendy Powiatowej Policji w Słupsku, która przeprowadzi prelekcję na temat bezpieczeństwa oraz z przedstawicielami Sanepidu ze Słupska, którzy opowiedzą o zadaniach i roli stacji dla miasta, powiatu i każdego mieszkańca.


po południu
- nauka jazdy na łyżwach

- zajęcia plastyczne: zajęcia aktywujące wrażliwość estetyczną dzieci poprzez niczym nieskrępowane działania plastyczne, m.in. malowanie dłońmi, stopami, wykorzystywanie różnych faktur, folii bąbelkowej


wieczór - kąpiel i zabawy w wodzie pod nadzorem ratowników w miejscowym Aquaparku.

Dzień 4 – wartość dnia: PRACOWITOŚĆ


do południa
- spotkanie z Ratownikiem medycznym (podstawy udzielania pierwszej pomocy) oraz ze Strażakami Powiatowej Komendy Straży Pożarnej ze Słupska, którzy opowiedzą o swojej trudnej pracy.


po południu
- wycieczka do multikino i parku trampolin
wieczór
- turniej gry w kręgle w Aquaparku – ten sam budynek

wieczór - video-konferencja z misjonarzem z Kamerunu

Dzień 5 – wartość dnia: UCZYNNOŚĆ


do południa
- Wycieczka do Słupska: zwiedzanie szkoły policji


po południu
- spartakiada (współzawodnictwo wszystkich uczestników wypoczynku w najróżniejszych konkurencjach)


wieczór - ognisko integracyjne z pieczeniem kiełbasek, wspólne śpiewy przy gitarze, zabawy

- podsumowanie zimowiska, podziękowania i wręczanie dyplomów.


Dzień 6 – wartość dnia: MĄDROŚĆ


do południa
wykwaterowanie, rozdanie suchego prowiantu na drogę, przypomnienie podstawowych przepisów bezpieczeństwa w czasie podróży autokarem, wyjazd


po południu Powrót według rozkładu jazdy.

Organizator zastrzega sobie możliwość przesunięć i zmian w programie wynikający z czynników niezależnych od organizatora. Koszt zimowiska to tylko 700 złotych obejmuje transport, pobyt w szkole na noclegu, pięć posiłków dziennie i ubezpieczenie. 

Na atrakcje w czasie trwania zimowiska Parafialny Zespół Caritas organizuje różne wydarzenia i zbiórki. Jedną z możliwości wsparcia jest udział w Rodzinnym Balu Sylwestrowym i wsparcie cegiełką Zimowiska. 

Można też wpłacać środki na konto PZ Caritas lub konto Parafii z dopiskiem „na zimowisko”. 

Numer konta Parafialnego Zespołu Caritas

24 1090 2590 0000 0001 3274 3483

Numer konta Parafii

87 1090 2590 0000 0001 4862 8912

Dziękujemy za udzielone wsparcie.

CIECHOCIN 

26.12 (poniedziałek) - ul Główna od p. Szypryt do p. Czeplińska, godz. 15⁰⁰;

27.12 (wtorek) - ul. Główna od p. Koseckich do p. Rossek, godz. 15⁰⁰;

28.12 (środa) - ul. Główna od bloku nr 13 (p. Rossek) do bloku nr 9, od 15⁰⁰;

29.12 (czwartek) - ul. Dębowa: blok 7, 13 i blok 9 od 15⁰⁰;

30.12 (piątek) - ul. Dębowa od. p. Ignakowskich wg numerów od 15⁰⁰;

02.01 (poniedziałek) - ul. Pogodna od p. Galińskich, godz. 16⁰⁰; 

OSTROWITE 

3.01 (wtorek) - p. Kawalec, Bąk, Miesikowscy - godz. 15⁰⁰;

4.01 (środa) - ul. Główna i Szkolna: od p. Waldemara Borek do p. Gańcza, godz. 14⁰⁰; 

5.01 (czwartek) - ul. Główna i Sportowa: od p. Piorunek do p. Sreberskich, od 15⁰⁰;

7.01 (sobota) - ul. Główna:  od p. Stanisławski M. do p. Majer., godz. 10⁰⁰;

9.01 (poniedziałek) - ul. Główna: od p. Haftka do p. Duszak, od godz. 15⁰⁰;

10.01 (wtorek) - ul. Szkolna i Lichnowska: od. p. Piechowskiej do p. Studzińskich, 15⁰⁰;

11.01 (środa) - ul. Lichnowska, Floriana i Szkolna: od p. Sypniowskich do p. Bałów, godz. 15⁰⁰;

12.01 (czwartek) - Ostrowite, Góry: od p. Długosz do p. Kaszubowskich, godz. 15⁰⁰;

NOWE OSTROWITE 

13.01 (piątek) - droga dojazdowa północna strona: od p. Kardas od godz. 15⁰⁰;

14.01 (sobota) - droga dojazdowa, południowa strona: od p. Węsierskich - 10⁰⁰;

16.01 (poniedziałek) - kolęda dekanalna w Pawłowie z ks. bp Ryszardem, godz. 16⁰⁰;

17.01 (wtorek) - bloki 12, 11, 10 od 15⁰⁰;

18.01 (środa) - blok 9, godz. 15⁰⁰; (od drugiej klatki)

19.01 (czwartek) - blok nr 8, godz. 15⁰⁰; (od drugiej klatki)

1.Dziś czwarta – ostatnia niedziela Adwentu. Wykorzystajmy te kilka dni adwentowego oczekiwania na duchowe przygotowanie do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Modlimy się, aby nasza gorliwość wzrastała w miarę zbliżania się święta oraz abyśmy godnie obchodzili tajemnicę narodzin Syna Bożego.

2.Czy do przeżywania tego pięknego czasu jesteśmy dobrze, po chrześcijańsku przygotowani? Okazja do spowiedzi: w Niedzielę w parafii Lichnowy od godz. 15:00 do 16:00 w Sławęcinie oraz od 17:00 do 18:00 w Lichnowach; w poniedziałek spowiedź w Nowej Cerkwii, we wtorek w Rytlu, w Silnie i u nas w środę. Kapłani będą spowiadać w środę we wszystkich miejscowościach od 18:00 do ostatniego penitenta. Postarajmy się o gorliwość i liczną obecność w Sakramencie pojednania.

3.W poniedziałek o godz. 17:00 spotkanie wigilijne dla naszej wspólnoty Parafialnej w Szkole Podstawowej w Ostrowitem. Zapraszamy przede wszystkim naszych Seniorów, Sołtysów, Stowarzyszenia i wszystkich ludzi dobrej woli.

4.Zapraszam na ostatnie w tym roku Roraty. Do piątku o 6:30 i w sobotę o godz. 8:00. Po Mszy Roratniej oczywiście śniadanie.

5.W sobotę, 24 grudnia, wraz z bliskimi zasiądziemy przy wigilijnym stole. Zadbajmy o religijny wymiar tej wieczerzy. Niech towarzyszy nam modlitwa, czytanie fragmentu Ewangelii Świętego Łukasza o narodzeniu Chrystusa, łamanie opłatkiem oraz śpiew kolęd. Zachowajmy tradycyjny postny charakter wieczerzy. Niech będzie to czas rodzinnego spotkania, przepełniony życzliwością, dobrocią, a także okazja do pojednania w naszych małych wspólnotach. Pamiętajmy w modlitwie także o tych, których w tym roku przy stole wigilijnym zabraknie. 

6.Msza św. Wigilijna w Nowem Ostrowitem o godz. 20:00 i w Ciechocinie o godz. 22:00. Msza Pasterska rozpocznie się o 00:00 w Ostrowitem.

7.W Niedzielę Bożego Narodzenia. Msze św. w następującym porządku: 9:15 Ciechocin; 11:00 Ostrowite; 13:00 Nowe Ostrowite.

8.W drugi dzień świąt (w poniedziałek) rozpocznę wizyty duszpasterskie plan w gazetce parafialnej i na stronie internetowej.

9.Zwracam się z prośbą o pomoc Radnym parafialnym w przygotowaniu wystroju Bożonarodzeniowego w naszych świątyniach. 

10.Starszych i chorych parafian odwiedzę z posługą sakramentalną w piątek 23 grudnia. Proszę o zgłoszenie w zakrystii, kancelarii parafii bądź sms-em na nr Proboszcza.

11.Rada Duszpasterska i Parafialny Zespół Caritas Parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem zaprasza na Rodzinny Bal Sylwestrowy przy muzyce DJ’a. Kawę i herbatę zapewnia organizator, reszta – własny koszyk. Koszt udziału to pełnoletni 80 zł,- i niepełnoletni 40 zł stanowi Cegiełkę na dofinansowanie zimowiska parafialnego. Wodzirejem w czasie Balu będzie DuoPulo.

12.W ferie zimowe, a dokładnie w dniach 22-27 stycznia nasza parafia organizuje zimowisko parafialne w Redzikowie koło Słupska. Koszt wyjazdu dzieci 700 złotych pokrywa przejazd noclegi, ubezpieczenie i pełne wyżywienie. Potrzebne są środki na atrakcje dla dzieci stąd m.in. cegiełki na Rodzinny Bal Sylwestrowy.

13.Wszystkim solenizantom i jubilatom tego tygodnia życzymy obfitości łask Bożych i opieki.

14.Odeszła do wieczności nasza parafianka śp. Lidia Bała z Ciechocina pogrzeb będzie miał miejsce we wtorek w Chojnicach o godz. 10:30. Polecajmy zmarłą miłosierdziu Bożemu. Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie.

Katecheza Eucharystyczna #13

Prefacja

Kiedy nasze dary, zarówno te materialne, jak i duchowe są już złożone ołtarzu, a przez modlitwę kapłana oddane na własność Bogu, rozpoczyna się wielkie dziękczynienie Bogu Ojcu za wszystkie dzieła, których dokonał dla świata i dla nas, a w szczególności za największą ofiarę Jego miłości – ofiarę Jezusa Chrystusa. Dlaczego dziękczynienie? Z prostego powodu. Jeśli ktoś pojmie, co Bóg zrobił dla nas i jak wielkie poniósł ofiary, abyśmy mogli żyć w radości i wolności dzieci Bożych już tu na ziemi, a po śmierci wwiecznej radości Nieba, nie zostaje wtedy nic innego jak wyrazić wdzięczność, dziękczynienie i uwielbienie za ten nienależący się nam dar miłości Ojca. To właśnie dlatego jedną z najważniejszych nazw Mszy świętej jest „Eucharystia”, czyli tłumacząc dosłownie z języka greckiego – „dziękczynienie”.

Każda Msza święta to dziękczynienie. Są jednak takie momenty podczas Mszy, kiedy to dziękczynienie wyrażane jest wprost, w modlitwach, które kapłan wypowiada w naszym imieniu. Jednym ztakich momentów jest prefacja, będąca częścią liturgii eucharystycznej. W dzisiejszej katechezie omówimy ją oraz modlitwy wprowadzające do niej, a także zastanowimy się nad tym, jak ważna jest wdzięczność, której możemy nauczyć się właśnie z liturgii.

Po przygotowaniu darów ksiądz zwraca się do wiernych słowami: „Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący”. Zwróćmy uwagę, że choć ofiarą jest sam Chrystus (ofiara doskonała) oraz nasze skromne ofiary duchowe i materialne, które dołączamy do jedynej ofiary Jezusa, my wciąż prosimy, aby Bóg przyjął tę ofiarę. Wyrażamy w ten sposób dysproporcję jaka istnieje pomiędzy stworzeniem, a Stworzycielem i uznajemy w pokorze, że Boga trzeba prosić nawet o to, by przyjął nasze dary. Jest to bardzo piękny moment, ponieważ gdy uznajemy, że to nie jest takie oczywiste, że jesteśmy partnerami dla Boga, wtedy kształtujemy w sobie właściwe odniesienie do Niego, przywracamy należne Mu pierwsze miejsce w naszym życiu i zaczynamy coraz bardziej rozumieć, że nasz udział w Mszy świętej jest wielkim przywilejem dla nas, grzesznych ludzi.

Następnie ma miejsce krótki dialog, który odbywa się pomiędzy celebransem a Ludem Bożym. Wszyscy na pamięć znamy te słowa: „Pan z wami – I z duchem Twoim. W górę serca – Wznosimy je do Pana. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu – Godne to i sprawiedliwe”.

Interesujące jest to, że w tym dialogu ksiądz już po raz trzeci podczas Mszy świętej wypowiada słowa „Pan z wami”. Chce przez to zwrócić naszą uwagę na dwa fakty: pośród nas jest żywy Bóg i dlatego za chwilę będzie działo się coś bardzo ważnego. W odpowiedzi na te słowa odpowiadamy „I z duchem twoim”, potwierdzając naszą wiarę w tę obecność Boga pośród nas oraz w to, że Kościół przez sakrament święceń ustanowił księdza jako naszego reprezentanta. Potem ksiądz mówi „W górę serca”, co można rozwinąć jako zachętę „zostaw teraz sprawy, które zajmują twoje serce, a skup się na samym Bogu. Spróbuj osiągnąć takie skupienie, które wprowadzi cię w tajemnicę Jego obecności, która już jest, a za chwilę będzie jeszcze bliższa. Dlatego odpowiadamy „Wznosimy je do Pana”, aby słowami wyrazić pragnienia serca, do których zostaliśmy zachęceni. Aż w końcu ksiądz wprowadza nas w dziękczynienie, które za chwilę osiągnie pełnię w modlitwie zwanej prefacją: „Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu”. Zgromadzenie odpowie „Godne to i sprawiedliwe”, czyli tak właśnie chcemy i tak ma być. W odpowiedzi na to, ksiądz w naszym imieniu recytuje lub śpiewa prefację, rozpoczynającą się od słów „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe” i podaje, dlaczego chcemy uwielbiać Boga.

Sama nazwa „prefacja” wywodzi się od łacińskiego słowa, które ma trzy znaczenia. Jest to modlitwa wygłaszana przez jednostkę w obecności zgromadzenia, czynienie czegoś przed kimś oraz wstęp do czegoś.

Prefacja jest więc wstępną częścią modlitwy eucharystycznej i przez to, że skupia się na dziękczynieniu za wielkie dzieła Boga, ma uzdolnić nasze myślenie i wskazać właściwą postawę do tego, co nastąpi później. W tej krótkiej modlitwie najwyraźniej słychać, że Eucharystia jest składaniem Bogu podziękowania za to, co dla nas uczynił.

Ponieważ mamy tak wiele powodów do dziękowania Bogu, w najnowszym Mszale znajduje się ponad 90 prefacji, dostosowanych tematycznie do okresu liturgicznego i formularza Mszy świętej. Warto wsłuchiwać się w słowa prefacji, ponieważ uczą one powodów do dziękowania Bogu, które są niezależne od naszych emocji i tego, co przeżywamy. Mamy często taki problem, że gdy przeżywamy jakąś trudność, przestajemy dziękować Bogu za to kim jest i co dla nas robi. Nie zauważamy wtedy Jego dobroci, Jego opieki i Jego darów, które tak hojnie nam daje. Dlatego, gdy dziękujemy, uczymy nasze serce wychodzić poza to, co w danej chwili czujemy i odkrywamy obiektywną prawdę o Bogu. Gdy umiemy nazwać, za co chcemy podziękować Bogu, rozpoznajemy w Nim Dawcę tego, co mamy i wracamy do Niego z otrzymanymi darami, aby one zbliżyły nas do Niego. To dlatego w prefacji ksiądz mówi lub śpiewa, że jest to dla nas „zbawienne”, bo dzięki przypomnieniu sobie kim jest Bóg, jak jest dobry, hojny i miłosierny, powiększamy naszą ufność w Nim i otrzymujemy nadzieję, tak bardzo potrzebną gdy jest nam ciężko i nie dowierzamy, że Bóg może zainterweniować w naszej sprawie. To dlatego właśnie ktoś, kto ćwiczy się w dziękczynieniu, w pewnym momencie umie podziękować Bogu za rzeczy trudne i staje się zdolny do złożenia ofiary, bo swoje cierpienie, czy porażkę umie przeżyć tak, jak Jezus, to znaczy bez buntu, jako ofiarę za tych, którzy jej potrzebują.

Tym sposobem dochodzimy do tego, dlaczego prefacja jest początkiem modlitwy eucharystycznej, czyli ofiary dziękczynienia. Spróbuj dziś wsłuchać się w słowa prefacji i zapamiętać choć jeden powód dziękowania Bogu. Niech te słowa towarzyszą ci cały kolejny tydzień i zapraszają do większej niż zwykle wdzięczności Bogu, a przez to do odkrywania, jak jest On dobry, niezależnie od tego, co przeżywasz.

1.To już połowa Adwentu. W tym tygodniu, a dokładnie od soboty, 17 grudnia, wkroczymy w okres bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Przypatrzmy się, jak przeżywamy ten święty czas? Może to właściwy moment na korektę naszego postępowania, na pojednanie się z Bogiem i bliźnimi przez szczerą spowiedź. Kościół przychodzi z pomocą jako szafarz Bożego miłosierdzia oraz przez piękno i bogactwo adwentowej liturgii. Pamiętajmy, że nasza życiowa droga wiedzie ku ostatecznemu spotkaniu z Bogiem – Sprawiedliwym Sędzią. Zatem wykorzystajmy ten czas na szczególne pogłębienie więzi z domownikami oraz z naszym Kościołem parafialnym, w którym uczymy się przyjaźni z Bogiem, aby w tej przyjaźni dalej wzrastać, dojrzewać i dzielić się nią z innymi.

2.W liturgii Kościoła 3. Niedziela Adwentu jest nazywana niedzielą Gaudete –  „radujcie się”. Bliskość świąt Bożego Narodzenia sprawia, że powinniśmy się zastanowić, czy już jesteśmy przygotowani na spotkanie z Panem. 

3.Serdecznie dziękuję ks. Łukaszowi Jerkiewiczowi – Proboszczowi Parafii Chrząstowo, za przewodzenie naszym ćwiczeniom duchowym oraz za posługę w konfesjonale. Spowiedź przed świętami Bożego narodzenia z udziałem spowiedników z dekanatu będzie miała miejsce w środę 21 grudnia o godz. 18:00 we wszystkich kościołach naszej Parafii.

4. Dzisiaj rozpoczynamy też Kwartalne dni modlitw o chrześcijańskie życie rodzin. Nie lekceważmy współczesnych zagrożeń i zorganizowanych ataków wrogów rodziny. Jest ona przecież pierwszym, podstawowym i naturalnym środowiskiem chrześcijańskiego wychowania i przekazywania wiary. W tych dniach w sposób szczególny pamiętajmy o rodzinach z naszej parafii, zwłaszcza tych, które przeżywają różnego rodzaju kryzysy. Niech nasza modlitwa będzie dla nich umocnieniem. 

5.Przez cały Adwent w od poniedziałku do soboty o godz. 6:30 zapraszamy na „RORATY”, czyli Mszę Św. wotywną o Matce Bożej. Zachęcam wszystkich do zabrania światła na liturgię. O godzinie 6:00 śpiewamy Godzinki ku czci Niepokalanej. 

6.We wtorek wspominamy kolejną rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w 1981 r. To nasza najnowsza historia, o której nie możemy zapomnieć. Pamiętajmy w modlitwie o wszystkich ofiarach stanu wojennego.

7.Ksiądz Prymas zachęca do włączenia się w inicjatywę Instytutu Pomięci Narodowej, dotyczącej uczczenia pamięci ofiar stanu wojennego w Polsce „Ofiarom stanu wojennego. Zapal Światło wolności.” Akcja ta polega na postawieniu w oknie swoich domów/mieszkań zapalonych świec dnia 13 grudnia br. o godz. 19:30, co byłoby bezpośrednim nawiązaniem do historycznych gestów św. Jana Pawła II oraz Ronalda Regana, Prezydenta Stanów Zjednoczonych, którzy pamiętnego 13 grudnia 1981 r. w ten właśnie sposób – w Pałacu Apostolskim oraz w Białym Domu, wyrazili swój sprzeciw wobec polityki władz komunistycznych w Polsce

8.Przygotowując się do świąt Bożego Narodzenia, pamiętajmy o naszych chrześcijańskich i narodowych tradycjach. Niech nie zabraknie w naszych domach pobłogosławionego wcześniej w kościele wigilijnego opłatka i płonącej świecy Caritasu. Miejmy serca wrażliwe i otwarte. Wielu chciałoby wykreślić z nich Pana Jezusa, a święta ograniczyć do rozrywki i stołu. 

9.Od piątku, 16 grudnia, zachęcam do odprawienia nowenny do Dzieciątka Jezus, która zakończy się 24 grudnia. W ten sposób wyprośmy sobie czyste serce, głęboką wiarę i radość spotkania z Bogiem Wcielonym.

10.Dzisiejsza niedziela stanowi drugą niedzielę miesiąca, taca zbierana podczas Mszy św. będzie przeznaczona na prace remontowe przy naszym kościele. Wszystkim ofiarodawcom składam serdeczne Bóg zapłać.

11.W tym tygodniu przypadają następujące wspomnienia liturgiczne: we wtorek, 13 grudnia, wspomnienie św. Łucji, dziewicy i męczennicy; w środę, 14 grudnia, wspomnienie św. Jana od Krzyża, kapłana i Doktora Kościoła.

12.Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny składamy życzenia błogosławieństwa Bożego i wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym.

13.Starszych i chorych parafian odwiedzę z posługą sakramentalną w piątek 23 grudnia. Proszę o zgłoszenie w zakrystii, kancelarii parafii bądź smsem na nr Proboszcza.

14.Rada Duszpasterska i Parafialny Zespół Caritas Parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem zaprasza na Rodzinny Bal Sylwestrowy przy muzyce DJ’a. Kawę i herbatę zapewnia organizator, reszta - własny koszyk. Koszt udziału to pełnoletni 80 zł,- i niepełnoletni 40 zł stanowi Cegiełkę na dofinansowanie zimowiska parafialnego. Wodzirejem w czasie Balu będzie DuoPulo.

15.W ferie zimowe, a dokładnie w dniach 22-27 stycznia nasza parafia organizuje zimowisko parafialne w Redzikowie koło Słupska. Koszt wyjazdu dzieci 700 złotych pokrywa przejazd noclegi, ubezpieczenie i pełne wyżywienie. Potrzebne są środki na atrakcje dla dzieci stąd m.in. cegiełki na Rodzinny Bal Sylwestrowy.

16.Zawierzając się szczególnemu wstawiennictwu Świętego Michała Archanioła, prośmy o pokój na Ukrainie i przemianę serc dla wrogów.

KATECHEZA EUCHARYSTYCZNA # 12

Modlitwa nad darami

Jedną z pomocy ułatwiających nam składanie naszych darów podczas Mszy świętej zarówno tych duchowych, jak i materialnych, jest modlitwa nad darami. Jest to krótka modlitwa, recytowana lub śpiewana przez księdza, która łączy nasze ofiary z jedyną ofiarą Chrystusa i ukierunkowuje nas na jeden z aspektów przeżywania misterium ofiarowania, wynikający z tajemnicy dnia, formularza Mszy świętej i okresu liturgicznego, w którym się znajdujemy.

Modlitwa ta ma miejsce po krótkim wezwaniu księdza, które brzmi: „Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący”, w odpowiedzi wiernych: „Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę Swojego Imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła Świętego”. Zatrzymajmy się tu na chwilę, ponieważ – jak słyszymy – mamy tu interesujący podział na ofiarę księdza przewodniczącego liturgii i ofiarę Ludu Bożego. Czym się różnią te dwie ofiary i skąd ten podział?

Warto pamiętać, że ofiarą, którą składamy podczas Mszy świętej jest przede wszystkim sam Syn Boży. Jednakże w zależności od stopnia naszej bliskości z Bogiem, a także naszego powołania i konkretnej funkcji w Kościele poprzez przyjęte sakramenty (małżeństwa czy święceń), w różny sposób możemy utożsamić się z tą jedyną ofiarą Jezusa Chrystusa.

Może tak się zdarzyć, że dla wielu osób uczestniczących w Mszy świętej, słowa „moją i waszą ofiarę” są zupełnie obce. Ktoś przychodzi na Mszę świętą i ma wrażenie, że wszystko jest tu dla niego obce. A to dlatego, że nie stara się przeżywać swojej codzienności w jedności z Bogiem, czyli przede wszystkim w miłości, która nieraz nas kosztuje. Jeśli jesteśmy skupieni na sobie, na swoich zachciankach, swoich potrzebach i swoich pomysłach na życie, nie wiemy co to jest ofiara. Nic dziwnego, że wtedy na Mszy świętej czujemy się nieswojo, a słowa „moją i waszą ofiarę” brzmią obco, bo na co dzień nie składamy ofiar.

To dlatego tyle czasu poświęciliśmy na omawianie różnego rodzaju ofiar, zwłaszcza tych duchowych, ponieważ są to okazje, by jednoczyć się z Jezusem w naszej codzienności, aby podczas Mszy świętej móc uczciwie powiedzieć, że utożsamiam się na tyle z Jezusem, że mogę stwierdzić, iż jest On moją ofiarą, bo kocham jak On i jestem niewinny jak Baranek, którego mam złożyć w ofierze.

Ponieważ ciągle tak dużo nam brakuje do takiej ofiarnej miłości, przychodzimy na Eucharystię, aby przyjmować Jezusa i aby On sam nas przemieniał w siebie, byśmy potrafili tak ofiarnie kochać jak On, tak ufać Bogu jak On, być tak czystym jak On i tak cierpieć niewinnie jak On. Chodzi więc o to, abyśmy tylko chcieli wejść w ten obieg miłości, który polega na tym, że w naszej codzienności chcemy kochać Boga przez składanie Mu ofiar ze swojej woli, z naszej nieufności, egoizmu i pychy, a jeśli trzeba to z cierpienia. Wtedy podczas Mszy świętej, jednocząc się i utożsamiając z ofiarą Jezusa, otrzymujemy od Boga Ojca w darze Jego samego, który uzdalnia nas właśnie do takiego życia. Wtedy możemy utożsamić się ze słowami „módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący”.

Wracając natomiast do tego podziału na ofiarę „moją”, czyli kapłana oraz „waszą” – Ludu Bożego, wynika ona przede wszystkim z dwóch sposobów przeżywania jedynego kapłaństwa Chrystusa.

Na mocy sakramentu chrztu wszyscy jesteśmy zobowiązani do składania duchowych ofiar, jako kapłaństwo powszechne, o czym powiedzieliśmy wcześniej, a o czym pisze w swoim liście św. Piotr: „Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła; wy, którzy byliście nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzy nie dostąpiliście miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali” (1 P 2, 9-10).

Oprócz tego sposobu jednoczenia się z Jezusem Kapłanem i Ofiarą, istnieje jeszcze kapłaństwo służebne, czyli hierarchiczne, po to, aby pomóc Ludowi Bożemu wypełniać to zadanie. Przez sakrament święceń, prezbiterzy i biskupi są zaproszeni do jeszcze większej zażyłości z Jezusem, a więc do tego, by bardziej niż wszyscy inni, byli złączeni z Nim przez miłość wyrażającą się w ofierze.

Bardzo wymownie pisze o tym kandydat na ołtarze arcybiskup Fulton Sheen. To biskup, który bardzo ukochał Eucharystię i codziennie spędzał przynajmniej godzinę przed Najświętszym Sakramentem. Pod koniec swojego życia opisuje trzy etapy w swoim życiu: czas zakochania w Jezusie, czas bycia kapłanem (ale nie będąc ofiarą) i czas zaprzyjaźnienia się z krzyżem, dzięki czemu mógł w pełni realizować swoje powołanie, przez bycie i kapłanem i ofiarą. Kapłaństwo służebne to zatem zaproszenie do tego, by każdy ksiądz był tak zjednoczony w swoim życiu z Jezusem, aby jako pierwszy spośród wszystkich uczestników Eucharystii mógł powiedzieć o ofierze Jezusa – „to jest moja ofiara” i dzięki temu ze swojego doświadczenia mógł zachęcać innych do ofiarnej miłości i wielkiej bliskości z Jezusem, zwłaszcza w cierpieniu.Wsłuchajmy się dziś więc w modlitwę nad darami, która ukierunkuje nas na to, jak w tym tygodniu każdy z nas, w swoim powołaniu ma składać ofiary ze swojego życia, aby jednoczyć się z Jezusem Kapłanem i Ofiarą. Nie zapominajmy również o modlitwie za naszych kapłanów, którzy przez przyjęcie sakramentu święceń zostali zaproszeni do jeszcze większej bliskości z Jezusem Najwyższym Kapłanem, aby jako pierwsi z naszej wspólnoty, stali się dla nas wzorem tego zjednoczenia, zwłaszcza w miłości ofiarnej.

W dniach 8-10 grudnia przeżywaliśmy w naszej parafialnej wspólnocie rekolekcje adwentowe. Rozpoczęliśmy je pod przewodnictwem ks. Łukasza Jerkiewicza w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ojciec rekolekcjonista nawiązując do hasła roku liturgicznego przedstawił pesymistyczny i optymistyczny obraz kościoła.

Na rekolekcjach pojawiło się wielu naszych parafian oraz goście. Każdy dzień rekolekcji adwentowych to Msza Święta i wspólne konferencje, na których rozważane było Słowo Boże dotyczące poszczególnych sfer Życia Duchowego. Każdy uczestnik miał możliwość przeżywać swoje życie „na nowo” – wsłuchując się w słowa czytanego Pisma Świętego, mógł przemyśleć je, zastanowić się nad tym co czuje, jak je odbiera i w jaki sposób w życiu doświadcza Bożej miłości. Pomiędzy spotkaniami był czas na wspólne, swobodne rozmowy i modlitwy.

Na zakończenie rekolekcji zawierzyliśmy Matce Najświętszej nasze życie, nasze rodziny i naszą parafię, a Jej Syna Jezusa Chrystusa, który niebawem się narodzi, uznaliśmy za naszego Pana i Zbawiciela. Rekolekcje były radosnym spotkaniem z Maryją, Panem Bogiem oraz drugim człowiekiem. Mamy nadzieję, że przyniosą one w naszej parafii obfite owoce.

Oj piękne to było popołudnie (7 grudnia), które nazwaliśmy roboczym tytułem „Piernikowy  zawrót głowy”. Do naszej parafii w ramach środowego spotkania Parafialnego Klubu Seniora przybyły cztery uczennice czwartej klasy z Technikum nr 3 im. Bohaterów Szarży pod Krojantami w Chojnicach. Marta, Oliwia, Natalia i Ola przybyły ze swoim przepisem na pierniczki, którym podzieliły się z naszymi kochanymi Seniorkami. Uczennice mogły wykorzystać zaplecze gastronomiczne naszego domu, gdzie przygotowały ciasto które w dalszym etapie i pełnej współpracy zostało rozwałkowane przez nasze Seniorki. 

Dialog międzypokoleniowy umożliwia poznawanie się osobom z dwóch światów: świata młodych i seniorów. Obie grupy stykają się ze sobą w życiu codziennym, na ulicy, w autobusie, kolejce w sklepie, ale czy wiedzą: Jak się porozumieć? Okazuje się, że tak i zostało, to dziś potwierdzone. Dziękujemy.