Królowo Różańca Świętego,
módl się za nami!
Róża różańcowa jest modlitewną wspólnotą 20 osób, z których każda codziennie modli się jedną dziesiątką Różańca świętego według przydzielonej tajemnicy – w ten sposób codziennie odmawiany jest cały różaniec. Istotne jest to, że wszyscy członkowie róży modlą się w tej samej intencji, zmienianej co miesiąc.
„Rozważając bowiem tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając Różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona – radosna, bolejąca i chwalebna, zawsze u boku Syna – jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw” – mówił św. Jan Paweł II.
Historia Żywego Różańca
- Za ojca Różańca św. uważa się św. Dominika (ok. 1171-1221).
- Nazwa „różaniec” wywodzi się ze średniowiecza. Odmawianie różańca porównywano z ofiarowaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem (rosarium).
- Już w XI wieku „Reguła benedyktyńska” nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz”, na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów.
- W XV wieku ukształtowała się obecna forma „Zdrowaś Maryjo”. Zatwierdził ją Pius V w 1566 r. Z czasem do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”. Te dwie modlitwy dały początek różańcowi.
- Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV wieku dzięki dominikaninowi Alanusowi de la Roche (1428-75). To on ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów.
- 7 października 1571 r. w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której starły się ze sobą floty chrześcijańska i turecka. Pius V, świadom, Komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej.
- Papież Klemens XI, rozszerzył święto Matki Bożej Różańcowej na cały Kościół.
- Żywy Różaniec zainicjowała w 1826 r. Paulina Jaricot, a Papież Grzegorz XVI zatwierdził go w 1832r.
- W 1885 r. papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie: „Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!”.
- 1 września 1883 r. Leon XIII ogłosił encyklikę „Supremi apostolatus officio”, którą zapoczątkował serię encyklik o różańcu.
- W latach przygotowania do Soboru Watykańskiego II Jan XXIII wezwał do modlitwy różańcowej w intencji powodzenia tego wydarzenia w Kościele. 29 września 1961 r. wydał list apostolski o różańcu – „Il religioso convegno”.
- Po Soborze Watykańskim II Paweł VI potwierdził, że różaniec jest modlitwą ewangeliczną. Uczynił to adhortacją apostolską „Marialis cultus” (2 lutego 1974 r.).
- 16 października 2002 r. Jan Paweł II opublikował list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, którym ogłosił Rok Różańca Świętego. Dołączył w nim do modlitwy różańcowej tajemnice światła uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa.
Codzienność róż różańcowych
„Widząc, jak miłym Bogu i Matce Najświętszej, a nam pożytecznym nabożeństwem jest Różaniec Święty, starajmy się choć jedną cząstkę codziennie odmówić. Koniecznie: Kto chce, a każdy chcieć powinien, ten znajdzie czas na to” – bł. Ignacy Kłopotowski.
W wielu objawieniach sama Matka Boża wskazała modlitwę różańcową jako najbardziej potrzebną ludzkości. W czasie objawienia w Lourdes w 1858 r. miała długi sznur różańca na ramieniu. W 1877 w Gietrzwałdzie, w 1917 r. w Fatimie, a w ostatnich latach w Medjugorje Matka Boża zachęcała, aby odmawiać różaniec codziennie.
Zgodnie z zamysłem Pauliny Jaricot program duchowy Żywego Różańca obejmuje:
- wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej,
- troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich,
- krzewienie modlitwy różańcowej,
- wspieranie misyjnej działalności Kościoła,
- troskę o wierność nauczaniu Kościoła.
Zadania i obowiązki członków Żywego Różańca:
- codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy (dziesiątki) różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego,
- udział w comiesięcznym spotkaniu formacyjnym (najczęściej w pierwszą niedzielę miesiąca) połączonym ze zmianą tajemnic (jeśli zdrowie na to pozwala),
- uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła: regularne przystępowanie do spowiedzi i Komunii świętej,
- rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej,
- odważne stawanie w obronie wiary,
- udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży.
Zadania i obowiązki zelatorki (zelatora):
- troszczy się o prawdziwego ducha modlitwy we wspólnocie,
- czuwa nad pełnym składem osobowym róży (20 osób) oraz przeprowadza comiesięczną wymianę tajemnic,
- zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, także wśród chorych i ubogich,
- utrzymuje stałą łączność między kapłanem odpowiedzialnym za Żywy Różaniec a różą i między różami,
- odwiedza chorych członków róży i zmienia im tajemnice w domu,
- zbiera składki na Mszę świętą, dzieła charytatywnie, misje i inne cele (członkowie składają ofiary pieniężne wg swoich możliwości).
Przywileje i odpusty:
Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:
- przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca,
- uroczystości Narodzenia Pańskiego (25 grudnia),
- uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego (Wielkanoc),
- uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca, chyba że przeniesione na inny dzień),
- uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia),
- wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej (7 października),
- uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia),
- święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego).
Tajemnice Różańca Świętego
Tajemnice radosne (poniedziałek, sobota)
- Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
- Nawiedzenie św. Elżbiety
- Narodzenie Pana Jezusa w Betlejem
- Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
- Znalezienie Pana Jezusa w świątyni
Tajemnice światła (czwartek)
- Chrzest Pana Jezusa
- Objawienie Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
- Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
- Przemienienie na górze Tabor
- Ustanowienie Eucharystii
Tajemnice bolesne (wtorek, piątek)
- Modlitwa Pana Jezusa w ogrójcu
- Biczowanie Pana Jezusa
- Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
- Droga krzyżowa
- Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Tajemnice chwalebne (środa, niedziela)
- Zmartwychwstanie Pana Jezusa
- Wniebowstąpienie Pana Jezusa
- Zesłanie Ducha Świętego
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
- Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi
Wspólnoty Róż Żywego Różańca w parafii
W naszej parafii są 3 róże różańcowe. Są one prowadzone przez zelatorki – odpowiedzialnych za zmianę tajemnic, kompletność grupy, a także za systematyczne odmawianie całego różańca w intencjach podawanych co miesiąc przez księdza proboszcza dotyczących Kościoła, diecezji i parafii. Pierwsza niedziela miesiąca jest niedzielą zmiany tajemnic. Wszystkie róże mają swoich świętych patronów. Członkowie róż modlą się także za siebie oraz zamawiają Msze św. w intencji żyjących i zmarłych sióstr i braci.
Pieśni
Zawitaj, Matko
- Zawitaj, Matko Różańca świętego,
Przybytku Boga, w Trójcy jedynego;
Ucieczko nasza, ucieczko nasza
W życia doczesności, O cedrze czystości! - Najozdobniejsza Różo ogrodowa,
Najprzyjemniejsza Różdżko Aronowa,
Wonność balsamu, wonność balsamu,
Balsam przechodząca, Matko kochająca! - Niczym są dla nas wszystkie ziemskie rzeczy,
Gdyż duszy naszej żadna nie uleczy;
Lecz życie łaski, lecz życie łaski,
Daje nam Królowa, Matka Różańcowa! - O, jakże miłe, słodkie są wyrazy
Które śpiewamy sto pięćdziesiąt razy;
W tych tajemnicach, tych tajemnicach,
Róża się rozwija: Jezus i Maryja.
Zawitaj, Królowo Różańca świętego
- Zawitaj, Królowo Różańca świętego,
Jedyna Nadziejo człowieka grzesznego!
Zawitaj, bez zmazy Lilijo!
Matko Różańcowa, Maryjo! - Panno nad pannami, Święta nad Świętymi,
Najświętsza Królowo, Pani nieba, ziemi.
Najśliczniejszy Kwiecie, Lilijo!
Matko Różańcowa, Maryjo! - Matko Różańcowa, jasna Gwiazdo morska,
Anielska Królowo, śliczna Matko Boska;
Raju rozkosznego Lilijo!
Matko Różańcowa, Maryjo! - Tyś jest najśliczniejsza, Różo ogrodowa,
Tyś najprzyjemniejsza, Różdżko Aronowa,
Najwdzięczniejszy Kwiecie, Lilijo!
Matko Różańcowa, Maryjo!
Z dalekiej Fatimy
- Z dalekiej Fatimy donośnie brzmi dzwon
Zjawienie Maryi ogłasza nam on.
Ref.: Ave, Ave, Ave Maryja!
Zdrowaś, zdrowaś, zdrowaś Maryja!
- Śpieszymy więc wszyscy wśród zmartwień I trosk,
by w ręce Twe złożyć niepewny nasz los. - Dziewica przecudna w koronie dębu,
Jej płaszcz jak śnieg biały, Różaniec w ręku. - Objawia się dzieciom, uśmiechem darzy
Choć smutek i troska przebija z twarzy. - Skąd jesteś o Pani? Pytają dzieci,
Ja z nieba przybywam upomnieć ludzi. - By Boga już więcej nie obrażali,
Za grzechy i zbrodnie pokutowali”. - Za radą Twą, Pani, przejęci żalem
Błagamy wciąż Boga, by wstrzymał karę. - Niesiemy swe modły do tronu Pana
Przez serce Twe czyste, Niepokalana. - Pragniemy nieść krzyże i doświadczenia
Przyjmując je w duchu wynagrodzenia. - Różaniec, pokuta i umartwienie,
Są naszym ratunkiem i ocaleniem
